Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ehvenişer üzerine düşeni yerine getirirken tezahürün bıçakları bileniyordu. En derin noktamıza yerleştirilen bıçaktan dökülen kanda binlerce farklı kuşağın dnası barınıyordu. Kendini var edebilenin, göz bebeklerinde gördüğü kıvılcımı hissettirebilenin kazandığı platformdu.
Bedende ki ruhun cenk alanında ehemmiyeti göz önünde yoktu. Bakışlarınla restleştiğin her kişi potansiyel düşman adayıydı senin için. Bu öyle bir platformdu ki sahneden önce prömiyer yapmıyordun.
Orkestra şefinin insafıyla tıpkı notalarda ki gibi kıvrılıyordun hayatın getirisinde. Üvertür olarak haykırışların kullanılıyordu. Boğazını yırtıp yükselen çığlığın boğuyordu sahneyi ve senin acınla mutluluk duyuyordu birileri.
Damarlarından kopup da damlayan kanın her zerresi senin dünyayı terkedişinin emaresi. Gözlerinde ki sönen ışıklar yitirdiğin ruhunun son perdesi. Veçheyi arama boşuna o çoktan düşmanlarının elinde ki pusula da.
Kurtulmaya çalışma sakın ha daldır elini toprağa göreceksin senden bir parça orada. Ruhun üflendiği gün azmettirildin tüm meziyetlerine sen bir imparatorluğu yönetmesen de unutma tüm uğraşlar senin içindekiler uğruna.
Elimi avuçlarının arasına alan el ile uykum çekildi bedenimden ve bilincim gözlerini açmaya yeltendi. Yüzümü buruşturup elimi çekmeye çalıştım. Sabah spor salonuna gelmiş bir süre çalıştıktan sonra uyumak için minderlerden birinin üzerine uzanmıştım.
Elimi kıskacına alan parmaklar serleştiğinde istemeyerek de olsa dağılan uykumla beraber gözlerimi açtım çünkü o vakte kadar halen daha uykunun esiriydim. İlk gördüğüm şeyin Amir'in gözleri olması irkilmeme sebepti.
Yutkunarak etrafıma göz attığımda salonun boş olduğunu gördüm. Gözleri yüzümde olmak yerine avucunda ki ellerimdeydi. Ben baş parmağımı avucumun içerisine saklayarak uyurdum küçüklüğümden bu yana.
Bu durum beni rahatsız etmeye başladığından elimi bir kez daha çektim lakin elimi bırakmamakla kalmadı gözleri yüzümde durdu. Olduğundan açık duran gözleri ışıl ışıl parıldıyor muydu yoksa bana mı öyle geliyordu.
"Tanıdığım oldukça küçük bir kız vardı." derken avucunda ki elimi baş parmağıyla okşadı, "Oda böyle uyurdu."
Doğrulmaya çalışarak elimi avucundan kurtaracaktım ki diğer elinin dirseğini boğazıma yasladı. Üzerime abanmasının nedenini çözemezken aynı zamanda oldukça acıyan elimi kurtarmaya çalışıyordum.
"Aynı şekilde uykuya yatacak kadar benzediğin biriyle gözlerine baktığımda o kadar ters düşüyorsun ki Mislina."
Bunu der demez üzerimden çekilmesiyle yüzüne geçirdiğim yumruk bir oldu. Dün onun yandaşlığı yaptığı yerin düzeneğinde az kalsın son nefesimi veriyordum.
