အပိုင္း(၆၀)ဝိဥာဥ္သားရဲေတာင္ ေသြး႐ွင္းတမ္း
"အ႐ွင္က်န္း...ခဏ ေနပါဦး!"
က်န္းယြင္ဟိုင္သည္ ဆရာမ်ား ေနထိုင္ရာ အေဆာင္မွ ထြက္လာရံုပင္ ႐ွိေသးသည္။ သာယာေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ အသံတစ္သံသည္ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ က်န္းယြင္ဟိုင္သည္ ေနာက္သို႔လွည့္ကာ ျပံဳးျပလိုက္သည္။
"မိန္းကေလးစုကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္...အႀကီးအကဲေဖးကမ်ား သူ႔စိတ္ကုိ ေျပာင္းလဲလိုက္ေလလား?''
"မဟုတ္ပါဘူး..."
ႏွင္းကဲ့သို႔ စြတ္စြတ္ျဖဴေနေသာ ဝတ္ရံု႐ွည္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ စုေလာရႊယ္၏ အသားအရည္သည္ ႏွင္းပြင့္ေလးကဲ့သို႔ပင္ ႏူးညံ့ျဖဴစင္ေနခဲ့သည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာတြင္ မည္သည့္အမူအရာမွ ႐ွိမေနဘဲ စကားေျပာရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
"က်န္းရီက ၿပိဳင္ပြဲကို ႏႈတ္ထြက္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ ေၾကျငာခ်က္ကို ေျပာင္းလဲဖို႔ နည္းလမ္းမ႐ွိေတာ့ဘူး...ဒါေပမယ့္ ႐ွင္ၾကားဖူးမလားမသိဘူး...ဝိဥာဥ္သားရဲေတာင္ ေသြး႐ွင္းတမ္း ဆိုတာ?...ႏွစ္လအတြင္း အဲ့ဒါက ဝိဥာဥ္သားရဲ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ စတင္လိမ့္မယ္!"
"ဝိဥာဥ္သားရဲေတာင္ ေသြး႐ွင္းတမ္း!"
က်န္းယြင္ဟိုင္သည္ ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သြားခဲ့ၿပီး မ်က္လံုးမ်ား ေတာက္ပလာခဲ့သည္။ သူသည္ ေခါင္းငံု႔ကာ အ႐ိုအေသေပးလိုက္ၿပီး...
"ကြၽန္ေတာ့္ကို လမ္းမွန္ၫႊန္ျပေပးတဲ့အတြက္ ဆရာမစုကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....က်န္းရီသာ ကံေကာင္းၿပီး ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရခဲ့ရင္ ဆရာမစုရဲ႕ ေက်းဇူးကို မေမ့ပါဘူး!"
"ကြၽန္မကို ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူး!"
စုေလာရႊယ္သည္ လွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။ သူမသည္ အေဆာင္၏ ဝင္ေပါက္တြင္ပင္ ႐ွိေသးသည္ ေနာက္သို႔လွည့္လာခဲ့ၿပီး ေျပာလာခဲ့သည္။
"ကြၽန္မက ဒီသတင္းကို ေျပာတာ ႐ွင့္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ က်န္းရီအတြက္ ေျပာေပးတာ...အျပင္ဘက္မွာ သူ႔အေၾကာင္း ေကာလဟာလေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္ေနေပမယ့္... အေစခံမိန္းကေလး တစ္ေယာက္အတြက္ သူ႔အနာဂတ္နဲ႔ အသက္ကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ဆႏၵ႐ွိတဲ့လူက မေကာင္းတဲ့သူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မယံုၾကည္တယ္... ဒီလို လူေကာင္းေတြက ေလာကမွာ အရမ္းနည္းပါးလြန္းတယ္..."
YOU ARE READING
ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ စာစဥ္(၁) မွ (၇)
Acciónက်န္းရီသည္ သူ၏ စြမ္းအင္သိုေလွာင္ရာ ဒန္တ်န္းေနရာ ခ်ိတ္ပိတ္ခံထားရေသာေၾကာင့္ အ႐ွက္ခြဲခံရျခင္းႏွင့္ အႏိုင္က်င့္ခံရျခင္းတို႔ကို ငယ္စဥ္တည္းက ခံစားခဲ့ရသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သူအိပ္ရာႏိုးလာေသာအခါ သူ႔ရဲ႕ခ်ိတ္ပိတ္ခံသေကၤတ က်ိဳးပ်က္ေနခဲ့ၿပီး သူ၏တန္ခိုးစြမ္းအင္သည္လည္း...
