ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ စာစဥ္(၁) မွ (၇)

အပိုင္း(၉၁)တန္လို႔လား?

အပိုင္း(၉၁)တန္လို႔လား?

"ဝိုး!"

က်န္းရီ၏ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ အာေမဋိတ္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ က်န္းရိလွ်ိဳက ဘယ္သူမို႔လဲ?...သူသည္ ႐ွန္ဝူႏိုင္ငံေတာ္၏ မင္းသားေလးျဖစ္ၿပီး သူ႔အေဖသည္ ႐ွန္ဝူႏိုင္ငံေတာ္၏ နံပါတ္တစ္ စစ္သည္ေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္သူ၊ အေနာက္ဘက္နယ္စပ္ၿမိဳ႕စား ေလာ့ကဲအ႐ွင္ျဖစ္သည္။

သူ၏ အဆင့္အတန္းကို ထည့္မေျပာလွ်င္ေတာင္ စြမ္းရည္တို႔သည္ အတိုင္းအဆမဲ့သည္။ အသက္ဆယ္ကိုးႏွစ္ႏွင့္ ခရမ္းေရာင္ နန္းေတာ္႐ွင္ ပဥၥမအဆင့္ျဖစ္သည္။ သူသင္တန္းေက်ာင္းကို စတင္ဝင္ေရာက္ေသာအခါက သံုးလအတြင္းတြင္ ပါရမီ႐ွင္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူ႔ကို ေက်ာင္းအုပ္က်ဴးေကာ့က ခ်ီးျမႇင့္ေျမာက္စားကာ ေက်ာင္းအုပ္လက္ခံထားေသာ ေနာက္ဆံုးတပည့္အျဖစ္ လက္ခံထားခဲ့သည္။

က်ဴးေကာ့လွိ်ဴယြင္၏ အဆင့္အတန္းသည္ အျမင့္မားဆံုးျဖစ္ရာ က်န္းရိလွ်ိဳသည္ သူ၏ ေနာက္ဆံုးတပည့္ ျဖစ္လာခ်ိန္၌ ဒုေက်ာင္းအုပ္မ်ားပင္ က်န္းရိလွ်ိဳကို အထက္စီးမွ ဆက္ဆံေန၍ မရေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ က်န္းရိလွ်ိဳသည္ အေၾကာက္အလန္႔မ႐ွိစြာ စုေလာရႊယ္ကို လူျမင္ကြင္းတြင္ ေသြးေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားရဲျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ယခုမူ အမည္မသိ တရားမဝင္အျပင္ေဆာင္ ေက်ာင္းသားေလးသည္ သူ႔ကို လူျမင္ကြင္းတြင္ ရန္စေနခဲ့သည္။ သူသည္ က်န္းရိလွ်ိဳ  စုေလာရႊယ္ကို ေသြးေဆာင္ေနေသာ အခ်ိန္ကိုက္တြင္ ဝင္ပါလိုက္ေပသည္။ သူသံုးလိုက္ေသာ စကားလံုးတို႔သည္ပင္ နားထဲတြင္ ၾကားရဆိုးေနေလသည္။ အ႐ွက္မဲ့တယ္တဲ့လား?

လူတိုင္း၏ ပထမဆံုးအေတြးသည္ က်န္းရီသည္ အသက္႐ွင္ရသည္ကို ၿငီးေငြ႔ေန၍ သို႔ မဟုတ္ သူသည္ စိတ္ပံုမွန္ မဟုတ္၍ ဟု ျဖစ္ေပသည္။ စိတ္ပံုမွန္ျဖစ္ေနတဲ့လူေတြက ဒါမ်ိဳးကို လုပ္မတဲ့လား?...ေနာက္ခံအဆင့္အတန္း ေကာင္းေသာ ခ်မ္ဝမ္ကြမ္သည္ပင္ က်န္းရိလွ်ိဳကို ခ်ိဳခ်ိဳ သာသာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာရေလသည္။

အိုး...မဟုတ္ဘူး!!

ခ်မ္ဝမ္ကြမ္သည္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားခဲ့ၿပီး တိတ္တဆိတ္ က်ိန္ဆဲလိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္း က်န္းရိလွ်ိဳထံ ေရာက္႐ွိသြားေလသည္။