အပိုင္း(၆၉) ဂိုဏ္းတစ္ခုလုံးကို သတ္ပစ္မယ္!
က်န္းရီသည္ လာလမ္းအတိုင္းျပန္လာကာ ျခဳံပုတ္မ်ားထဲတြင္ ပုန္းေနခဲ့သည္။ အကယ္၍ ဤလူမ်ားသာ အမွန္တကယ္ကို ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာအရာမ်ားကို ျပဳလုပ္ေတာ့မည္ဆိုလၽွင္ သူဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ရေပမည္။ အကယ္၍ သူသာ ဝင္မတားခဲ့လၽွင္ သူ႔ဘဝတစ္ေလၽွာက္လုံး အျပစ္ရွိသလို ခံစားေနရမည္ ျဖစ္သည္။
အနက္ေရာင္ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေကာင္မေလးသည္ ဘာမ ျပန္မေျပာေသာ္လည္း သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားမွာ ေဒါသရိပ္မ်ား လႊမ္းေနေလသည္။ အျခားအဖြဲ႔႐ွိ ငါးေယာက္တြင္ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္သည္ တန္ဖိုးႀကီးမားေသာ အျပာေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ဤလူငယ္သည္ အလၽွင္လိုေနခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏မ်က္ႏွာမွာမူ အမုန္းတရားမ်ားႏွင့္ အျပဳံးမပ်က္ရွိေနခဲ့သည္။ မည္သူမဆို တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံမၽွပင္ သူသည္ ယဥ္ေက်းသူ တစ္ဦး မဟုတ္ေၾကာင္းကို သိနိုင္ေပသည္။
သခင္ငယ္ေလးသည္ အျခားအဖြဲ႕ဝင္ေလးဦးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေလွာင္လိုက္သည္။
"ငါတို႔ က်န္းလင္ၿမိဳ႕မွာ ရွိေနေသးတယ္လို့ မင္းတို့ထင္ေနတာလား? သခင္ငယ္ေလးက သင္တန္းေက်ာင္းကို ဒီတစ္ခါမွာ တက္ေရာက္ေတာ့မယ္...တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ? ဘယ္သူက ဒါကို တာဝန္ယူမွာလဲ?"
"ဘာကို ေၾကာက္ေနတာလဲ...သခင္ေလး?''
အေစာပိုင္းက စကားေျပာခဲ့ေသာ ပိန္သြယ္သြယ္ လူငယ္သည္ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံဝတ္ မိန္းကေလးကို ေလာဘအၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။ သူသည္ ေလွာင္လိုက္ကာ....
"ကင္းေထာက္ေနတဲ့ ဆရာက အခုပဲထြက္သြားတာကို မေတြ႕ဘူးလား?... သခင္ေလးရဲ့ အဆင့္အတန္းနဲ႔ဆိုရင္ သာမန္ဆရာေတြေတာင္ တစ္ခုမွ ေျပာရဲမွာ မဟုတ္ဘူး!"
"မင္းေျပာေနတာေတြက အဓိပၸာယ္လုံးဝ မရွိဘူး!"
သခင္ေလးက ဝတ္စံုနက္ဝတ္ထားေသာ မိန္းကေလး၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကို ၾကည့္ကာ လက္အမူအရာျဖင့္ေျပာခဲ့သည္။
"ဒါဆို လုပ္လိုက္မယ္!...ငါ့ကိုၾကည့္ေပးထား...ဒီသခင္ေလးက ေပ်ာ္စရာကို အရင္ခံစားတာေပါ့..''
YOU ARE READING
ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ စာစဥ္(၁) မွ (၇)
Acciónက်န္းရီသည္ သူ၏ စြမ္းအင္သိုေလွာင္ရာ ဒန္တ်န္းေနရာ ခ်ိတ္ပိတ္ခံထားရေသာေၾကာင့္ အ႐ွက္ခြဲခံရျခင္းႏွင့္ အႏိုင္က်င့္ခံရျခင္းတို႔ကို ငယ္စဥ္တည္းက ခံစားခဲ့ရသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သူအိပ္ရာႏိုးလာေသာအခါ သူ႔ရဲ႕ခ်ိတ္ပိတ္ခံသေကၤတ က်ိဳးပ်က္ေနခဲ့ၿပီး သူ၏တန္ခိုးစြမ္းအင္သည္လည္း...
