Dağ Başında Aşk (Tamamlandı)

Bölüm 25/👨‍✈️👩‍💼

🌸
🌸
🌸

Bölüm ithafı- seennaderler / KadriyeetinklKl

Random, emoji kullanmadan en çok yorumu yapan iki kişi Pazartesi gün ki bölüm ithafının sahibi olacak.

"Eh be Gamzeli eh be ne diyeyim ben sana" dedi Emre bana dönerken. Gamzeli kelimesi beynimin duvarları arasında dönüp dururken beynim beni kuytu bir sokaktaki karanlık bir anıya sürükledi.

"Dayan 'gamzelim' sen çok güçlünsün ve bizim daha konuşacak çok şeyimiz var. Aramızda yarım kalmış bir şeyler var"

Emre ile göz göze geldiğimiz de o da söylediği sözlerin yeni farkına varmış gibi donup kalmıştı. Bana Gamzelim demişti bana demişti. Kimseye değil bana dedi. Olayın şoku üstünden henüz kalkmamıştı ki kapı açıldı. Gözlerimi zorlukla kapıya doğru kaydırdığım da;

"Emre hoş geldin" dedi abim. Arkasından Seda ve Emir girdi içeriye. İçeri girenler bir bana bir Emre ye bakıyordu. Emre halen cevap vermemişti.

"Ahhh" dedim yalandan kolumu tutarak. Üç erkekte aynı anda yanıma gelip aynı soruyu sordu;

"İyi misin?"

"Kolum birden ağrı girdi" dedim yüzümü buruşturarak.

"Hemen doktoru çağırayım" dedi abim endişeyle.

"Gerek yok" dedim aceleyle daha yeni ağrı kesici yapmışlardı.

"Şimdi geçti" dedim gülümseyerek. Üçüde geri çekilirken Seda koltuğa oturmuş telefonuyla oynuyordu.

"Bu arada hoş buldum Komutanım" dedi Emre başıyla selam vererek.

"Geçmiş olsuna mı geldin Emre?" dedi telefondan başını kaldırmayan Seda. Ben bir anda paniklerken Emre gayet sakindi.

"Evet hem onun için geldim hem de bunun için" dedi cebinden çıkardığı telefonu bana uzatarak.

"Telefonum" dedim sevinçle bana uzattığı telefonu elime alarak.

"Teşekkür ederiz Emre nerde buldun? " dedi abim.

"Dün göreve gittiğimiz de buldum Komutanım, ormanlık alanda durduğumuz bir yer vardı orada düşürmüş Gamze hocam" dedi Emre.

"Dün göreve mi gittiniz? Abi sen yanımdaydın ama" dedim.

"Ben gitmedim abim. Astsubaylar gitti göreve, baskın yapanların peşine düştüler" Abimin sözleriyle Emre'ye olan kırgınlığım uçup gitti. Demek o yüzden iki gündür ortalıkta yoktu.

"Geçmiş olsun Gamze" dedi Emir kendini belli ederek. Elinde tuttuğu renkli çiçek aranjmanını uzatarak. Ben daha cevap veremeden;

"Hasta odasına çiçek mi sokulur Asker! Hemen dışarı çık" dedi Emre.

"Teşekkür ederim yinede" dedim Emre'nin sert tepkisine karşı. Deli midir nedir yahu biraz kibar olsa sanki kırılacak. Gerçi bana karşı bir kabalığı yoktu ama nedense diğerlerine karşı hep bir sert duvarı vardı. Sanırım Asker olmanın getirisiydi bunlar.

"Emre haklı Emir çiçekleri dışarıya kapının önüne koy, eve geçerken alırız biz" dedi abim. Emir başını sallayıp, çiçekler ile çıktı. Emre ile birbirimiz dışında her yere bakıyorduk.

"Duvarlar da ne güzel bembeyaz iç açıyor" dedi Emre, gülmemek için yanaklarımın içini ısırdım.

"Aslında duvarlar açık sarı. Gelmişken bir göz doktoruna mı gitseniz Emre Astsubay" dedim dudaklarımı büzerek.