Dağ Başında Aşk (Tamamlandı)

17 Ocak Sürpriz!

Bugün benim için inanılmaz bir gün.

17 Ocak 2020 Dağ Başında Aşk'ı yazmaya başladığım gün.

Tam bir yıl önce sizi Gamzeli ve Kurt ile tanıştırdım. Bu satırlar arasında birlikte güldük, ağladık, heyecanlandık, merak ettik. Size bu satırlar aracılığıyla ulaştım. Şimdi bu satırlara sadece bu güne özel bir bölüm daha ekleyecegim.

Gamzeli ve Kurt için son bir kez daha hazır mıyız?

Buraya bir turuncu kalp bırakmanızı istiyorum.🧡

Bakalım yorumlarda göreceğiz. Kimler özlemiş. Keyifli okumalar!

&

Derin bir nefes alıp uyandığımda yan tarafımda gördüğüm boşlukla yatakta doğruldum. Ellerimi saçlarımın arasından geçirip, yorganı üstümden atıp ayağa kalktım. Ayağıma geçirdiğim tavşanlı panduflarımı Emre dün almıştı benim için. Yüzümde gülümseme oluşurken, odanın kapısına doğru ilerledim. Açtığımda direkt banyoya girip elimi, yüzümü yıkadım. Banyoda işim bitince merdiven basamaklarını inip, mutfağa yöneldim.

Tam bir haftadır evliydik Emre'yle. Mutfaktan gelen ıslık sesiyle, yönümü şaşmadan kapının pervazına omzumu yasladım. Sevgili kocam bana kahvaltı hazırlıyordu. Elinde ki yumurtaları kaseye kırdıktan sonra güzelce çırptı ve altı kısık ateşte yanan tavaya döktü. Cızırtı sesi eşliğinde biraz karıştırıp, kapağını kapattı.

"Ne kadar daha beni izlemeyi düşünüyorsun Gamzelim?" Burada olduğumu her zamanki gibi biliyordu.

"Sanırım ömrümün sonuna kadar seni izleyebilirim."

Birkaç adımda yanına geldiğimde belinden sarıldım. Tek koluyla beni sarıp, saçlarıma öpücük bırakıp geri çekildi. Gözlerinde sevginin ve şevkatin en güzel karışımı vardı. Bakışları bile yetiyordu dudaklarından dökülen her bir cümleyi anlatmaya. Ayaklarımı yerden kesiyordu Kurt, beni bulutların üstünde narin bir kır çiçeğiymişim gibi davranıyordu. Kendinden bile sakınıyordu bazen, üstüme titriyordu.

"Hapını aldın mı?" Tek kaşımı kaldırıp sorduğunda "Henüz almadım" dedim.

"Unutma almayı. Bugün de evde kalıp biraz dinlensen mi?" Sözlerinden sonra gözlerimi kaçırıp, yanağımın içini ısırdım.

"Sınavınız önümüzdeki ay, bir haftadır evdeyim zaten. Çocuklara ayıp oldu." Sessiz mırıltımla birlikte Kurt güldü.

"Özel ders veriyorsun sonuçta sevgilim. Özel dersler sınırlı sayıda ve sadece bana ait." Emre burnunu, burnuma sürttüğünde imasıyla kızardım.

"Omlet yanıyor."

Aslında yanmıyor ama Emre'nin dikkati yanımda olduğu zaman çok çabuk dağıldığı için bunu kullandım. Emre aceleyle ocağa dönerken, kolunun altından gülerek kaçtım. Omlette sorun olmadığını görünce bana doğru dönen Kurt oldukça tehlikeli görünüyordu. Gülerek öpücük attığımda gözlerini kıstı.