behind of her Nerdy Personality

Chapter 47 part 4

kaneri pov.

"fvck! fvck! fvck! this is bullsh*t" sigaw ko sabay tapon sa hawak kong tracking device.

"fvck! damn it!!"gigil na saad ko at pabalya akong umupo sa gilid ng kama ko at pinag sa sasabunutan ang sarili ko.

"nakakagigil talaga grrr!!" sigaw ko paulit-ulit dahil sa sobrang inis at gigil ko. pinaghahampas ko ang kama ko. gusto ko magwala gusto kong sumabog sa sobrang inis.

"bakit? tang na naman!!" di ko alam pero parang nababaliw na ako sa ginagawa ko ngayun. napaka bigat ng pakiramdam ko.

"argggg!!" walang humpay na sigaw ko habang naka subsob ang mukha ko sa unan at walang humpay na pinaghahahampas ang kama. patuloy lang ako sa ginagawa ko. gusto kong ilabas lahat ng galit ko at pagkainis sa nangyari saakin kanina. hampas ako ng hampas sa kama ko hanggang sa unti unti akong na uubusan ng lakas.

"damn! damn! damn! *sniff* d-damn!" unti-unti tumulo ang mga luha ko habang  na pa luhod na ako sa sahig at ang katawan ko ay naka dapa sa kama at patuloy sa paghampas. kung kanina ay buong pwersa ko ito kung hampasin, ngayun ay dahan dahan na.

"*sniff* bakit? hhmmp.. bakit?" at duon di ko na napigilan ang di umiyak kasabay ng paghihina ko. na pa salampak nalang ako sa gilid ng aking kama at niyakap ko ang sarili kong mga tuhod.

"A-ain, Vy *sniff* K-kly, Kim huhu!! asan na kayo?" napaka sakit ngayun ng nararamdaman ko sobrang sakit.

Lunes na ngayun at hapon na, di ako pumasok paralang abangan ang tatawag na kidnapper but damn! paano nila kami nagawang paikutin.

"s-sorry huhu!" *sniff*

-----------------------------

flashback

nandito kami ngayun sa dinning area at masayang kumakain di alintana na may prinoproblema ang bawat pares na naririto.

"kamusta naman ang pag-aaral lil'princes?" nilunok ko muna ang pagkaing nginunguya ko at nginitian sya.

"okay lang po puppy Glen(Glenbert)" tumango naman sya at pinag patuloy lang ang pagkain.

"balita ko na coma ka, are you really okay?" tanong naman nya na may pag aalala. i slightly smile at him.

"yes puppy Luke, im completely okay" pinakita ko pa ang muscle ko sa broso na ikina hagikgik nila.

"ija sorry if di kami naka dalaw nung na coma ka" may lungkot ang bawat salita ni momzy Dasha

"don't worry, i understand po. ang mahalaga po ay buhay pa ako at humihinga" pagbiburo ko sa kanya ngumiti naman sila at nag tinginan sa bawat isa na parang nagsasabing sumang ayon nalang sa sinabi ko.

"walang masamang ipaglaban mo ang mga mahal mong kaibigan pero sana wag naman na humantong na buhay mo ulit ang kapalit para maipaghiganti mo sila" di ko alam kung ano ang isasagot sa sermon nya saakin.

"your momzy thalia is right. don't ever risk your life. in case of emergency contact one of us" dagdag ni puppy Hanz.

'but they are my friends my sister my family how could i do that if they are one of the reason why im keep fighting and breathing' malungkot na saad ko sa isip ko.

"yeah! just promise us." she hold my right hand
"that thing would be the last, okay" she said and smile at me, i look at them and they smiling like they convincing me not to do such a thing. i take a deep sighed same time as i close my eyes.

"yes momzy Shane , i promise it wouldn't happen again" in just a blink the heavy atmosphere is all gone.

i see how they smile. those smiles, their smile, the smiles of, full off wish and hope. wishes that i can granted their wills. and hoping that it will never happen again.