The Vampire Anger ( Vampire Trilogy)

CHAPTER TWELVE

AMBROSIA POV

NAPAPIKIT ako ng halik-halikan ni Cassius ang balikat at leeg ko. Hindi ko alam kung bakit hindi pa rin ito napapagod at nagsasawa. Buong araw akong gising dahil sa ginawa niyang pag angkin. Hindi niya talaga ako tinigilan hanggang hindi ako bumibigay.

Akmang hahalikan ako nito sa labi ng iniwas ko ang mukha ko sa kanya. Gusto kong matulog, pagod na ako. Pero nasa tabi ko si Cassius, hindi talaga ito titigil.

"Ambrosia! " Mariin nitong tawag.

"Cassius, pagod na ako. Kakatapos lang natin" mahina kong sagot, akmang tatalikod ako ng hawakan niya ako sa kamay.

Napabuga ako ng hangin ng makita ang galit nitong mata. Ang pag igting ng panga.  Ito ang mahirap, simpleng bagay nagagalit lang. Hindi napagbigyan galit na. Umayaw lang galit na. Lagi na lang ba kailangan sundin. Lagi na lang ba kailangan pumayag.

"Wala akong pakealam ambrosia, gusto ko pa! Kaya wala kang magagawa! "

Wala akong nagawa ng hablutin nito ang kumot at mabilis na pumaibabaw. Wala naman akong magagawa kundi hayaan. Ano'ng laban ko sa kanya. Napapikit ako ng mabilis nitong pinasok ang sandata sa akin saka mabilis na umulos.

"Ambrosia! Ambrosia! Ambrosia! "

Hindi ko sinagot ang halik nito, hinayaan ko lamang ito kung ano'ng gusto niyang gawin. Paulit-ulit itong umuungol habang bumabayo. Nagulat ako ng tumigil si Cassius at masama akong tinignan.

"Ginagalit mo ba ako Ambrosia? " Malamig nitong tanong

Mabilis akong umiling, alam kong galit na ito.

"Halikan mo 'ko! Isigaw mo ang pangalan ko! "

Gusto kong matawa sa sinabi niya. Pati ba naman 'yon magagalit siya. Ano bang meron kung isigaw ko ang pangalan niya. Gusto niya bang marinig ang nasasaktan kong boses?

Pagod akong tumango, muli itong umulos. Mariin ang bawat labas-pasok, ang mahigpit nitong pagsakal sa akin. Napapikit ako ng maramdaman ang pagsirit ng maliit na likido sa loob ko.

"Ambrosia! " Malakas nitong ungol.

Hindi lang isa o tatlo kundi sampung beses na itong nalabasan sa loob ko.  Pagod kong ipinikit ang mata ko. Pero muli ko itong naimulat ng ibangon ako ni Cassius.

Masakit pa ang katawan ko dahil sa mga ginawa nito. Kung anu-anong posisyon ang ginawa namin. Nagtatampo ako Cassius, kaya wala akong ganang kausapin siya.

Wala akong gana para salubungin ang galit niya. Ayaw kong magalit dahil hindi ako marunong magalit. Hindi ko alam kung paano nga ba magalit, kunting bagay lang bumibigay na ako. Kunting haplos lang ayos na. Napakahirap maging mabuti.

Naramdaman ko na lang ang makapal na tela na binalot sa akin ni Cassius. Tiningala ko ito at nakita ko ang galit sa mata nito. Hindi ko maintindihan kung ano na naman kinagagalit niya. Sinununod ko naman siya, ginawa ko naman gusto niya. Minsan iniisip ko may sakit ba ito sa utak? O talagang pinaglihi ito sa bulkan?

Wala akong nagawa ng buhatin ako nito palabas. Nagyukuan lahat ng mga bantay maging ang mga aliipin. Natagpuan ko na lang na nasa paliguan na kami. Tulad ng una, kumukulo ito habang may mga rosas. Tahimik ang buong paligid, walang bantay at wala si Alondra.

Dahan-dahang tinanggal ni Cassius ang tela  at muli akong binuhat papunt sa paliguan. Sabay kaming lumusong, wala akong nagawa kundi tiisin ang lamig. Dahan-dahan ako nitong binababa, hindi ako nagsalita.

Hindi ko ba alam wala akong gana magsalita matapos ang sinabi ni Cassius sa akin na papatayin lahat ng angkan ko at kakambal.
Akala ko ayos na, napagusapan na namin na ako ang aako ng lahat. Ako ang magbabayad ng lahat, pero napakatuso pala talaga ni Cassius. Wala itong isang salita. Nawawalan na ako ng gana na magsalita. Parang nakakapagod. Sa sobrang pagod gusto mo na lang matulog.