The Vampire Anger ( Vampire Trilogy)

CHAPTER EIGHT

AMBROSIA POV

NANGHIHINANG naibagsak ko ang aking katawan sa kama. Buong gabi akong inangkin ni Cassius, kahit pagod pilit kong idinilat ang aking mata. Humiga ito sa tabi ko at mabilis na tumalikod.

Kumirot ang puso ko ng maalala ang lahat, kaya lang naman ako nabubuhay dahil sa katawan ko. Ramdam na randam ko lahat ng pagkamuhi niya sa bawat baon.

"Fuck Me Like you  Hate  Me"

Gusto kong matawa kung bakit ko 'yon sinabi, hindi siguro ako mapupunta sa sitwasyong ito kung hindi ko sinabi kay cassius na gawin ito. Sa bawat pagangkin niya sa katawan ko ay ramdam ang pagkabrutal.

Ang bawat halik na ramdam ang galit, bawat labas-pasok ay ramdam na na ramdam lahat. Lahat ramdam ko, tuwing sinisigaw niya ang pangalan ko sa sarap. Sumisigaw naman ako sa sakit, sa pagkadurog.

Pero kung hindi ito nangyari maraming buhay ang nawawala. Mawawala si amandra. Siya na lang ang naiwan sa akin kaya hindi ko maatim na mawalan ulit.

Kung ito lang ang kaya kong gawin para maprotektahan sila gagawin ko. Kung ang katawan ko ang kailangan niyang pagbuhusan ng galit gagawin ko. Kung kinakailangan ko maging alipin o parausan gagawin ko. Dahil sa ginagawa kong 'to may buhay akong naililigtas.

Pero sa nangyayari sa akin  nasasaktan din ako. Hindi ito ang gusto ko, hindi ko gustong maranasan ko ito. Hindi ko ginustong maramdaman ang sakit sa bawat pagbao sa akin ni cassius.

Kasi iba ito sa pinapangarap ko. Nais kong ibigay ang sarili ko sa taong mahal ko at mahal ko. Nais kong iaalay ang aking iniingatan kapag nakaharap na kami sa altar. Nais ko sa bawat haplos at halik ay may pagmamahalan.

Ayaw ko ng ganito, ayaw kong maramdaman ang halik na puno ng pagkamuhi. Ayaw kong maramdaman ang sampal at pananakal habang naglalabas-pasok sa akin. Kasi babae ako, gusto ko rin ang pagiingat.

Pero sa nararamdaman ko para akong baboy na paulit-ulit na binababoy. Pinoposa na parang isang kreminal, kinakadena na parang isang hayop.

Pero lahat ng pangarap ko nasira, lahat ng gusto ko nawala sa isang iglap. Minsan gusto ko din maranasan ang halik na  pagiingat, haplos na ramdam ang pagiingat. Pagangkin na puno ng pagiingat. Pero sa nararamdaman ko ngayon malabong mangyari. Hindi ko kailangan mangarap dahil nangyari na.

"Huwag kang umiyak kung hindi mo kaya, pinili mo 'to. Ikaw ang may gusto nito Ambrosia" malamig nitong sambit.

Mabilis kong pinunasan ang luha ko at tumalikod.

"Ginusto mo 'to, kaya tanggapin mo lahat. Inako mo lahat. Kaya ikaw ang kabayaran, katawan mo ang kapalit. Katawan mo ang maghihirap"

Napatakip ako ng bibig para pigilan na huwag mapahagulgol. Tama si cassius, ginusto ko 'to. Pinili kong manatili kahit masakit. Pinili ko ang sitwasyong ito. Pero ginusto ko nga ba? Ginusto ko nga bang mangyari 'to, dahil ang alam ko kailangan ko silang iligtas. Mahina ako kaya ano'ng kaya kong gawin, ito lang.

Hinayaan kong tumulo ang luha ko. Habang nakatingin sa kamay ko namumula dahil sa kadena. Sa kabila ng lahat nagawa ko pa ring ngumiti. Sa kabila ng lahat gusto ko pa ring manatili sa tabi niya.

"Cassius, sana isang araw. Mawala na ang galit mo. Kung hindi man sapat 'to, gagawin ko lahat. Gagawin ko lahat para makita ang ngiti sa labi mo. Siguro mahirap, mahirap kalabanin ang pusong may galit. Pero naniniwala ako na ang galit na 'yan mawawala" mahina kong tugon

"Siguro cassius, kapag namatay na ako. Saka na mawawala ang galit mo. Pero sana hindi mo ako makalimutan, kasi ikaw patuloy kitang maalala"

Mabilis kong pinunasan ang luha ko at nakangiting humarap sa kanya. Nakatalikod pa rin ito. Nakangiti kong nilagay ang kamay sa beywang niya. Sa kabila ng sakit masaya pa rin ako sa kanya.