ESİR

Final~2

Selaaaam...

İyi okumalar canlarım...

Üç sene sonra...

Topuklularımdan çıkan sesle sessiz ortamda büyük bir yankı uyandırmış insanların yüzlerini bana çevirmesine neden olmuştu. Dik duran gövdemle bana bakanları umursamadan yürümeye devam ettim. Geldiğimi gören sekreter oturduğu koltuktan kalkıp yanıma gelmeye başladı.

-Günaydın Arya hanım, Ateş bey toplantı da efendim.

Gülümseyerek başımı salladım ama Ateşin toplantı da olması sonradan kafama denk etmişti. Kaşlarımı çatarak etrafta bir kez gezdirdim.

-Nasıl toplantı da? Peki kızım nerede?

Sekreter konuşmak için dudaklarını araladığında ardımdan gelen sese döndüm.

-Yengee geldiğine çok sevindim.

Duman peşinden gitmem için yürüdüğünde gülerek yürüdüm.

-Hatırlarsan burada yönetici yardımcısıyım. Gelmem gayet normal değil mi yengecim?

Duman yandan yandan sırıttı. Toplantı odasının önüne geldiğinde durmuş bana bakarak içeriye bakmam için işaret yapıyordu. Camdan oluşan odaya gözlerimi çevirdiğim zaman gözlerim dolmuş, dudaklarıma büyük bir gülümseme yerleşmişti. Ateş kızımızı kucağına almış sunum yapan kişiye bakmak yerine onunla ilgileniyordu. Arada bir sunuma baksa da gözleri sürekli küçük kızımızdaydı. Yanlarına gidip yanaklarını ısırmamak için kendime büyük bir hakimiyet kurmuştum. Kızım şaşkın bakışlarını çevrede dolaştırıyor Ateşe ve herkese gülücükler dağıtıyordu. Ateşin bunu sevmediği belliydi, sadece ona gülümsemesini istiyordu.

Güldüm ve Dumanın munzur bakışlarını izledim. Kısmış olduğu gözleri beni bir süre dikkatle inceledi. Neden böyle yaptığını anlamasam da gözleri ışıldamış bana alayla bakıyordu.

-Senin bu halini çok iyi biliyorum.

Anlamayan bir şekilde yüzüne baktım.

-Ne?

Duman gülümseyip beni pencerenin önüne götürmeye başladı. Durduğumuz yerden Ateşi ve kızımızı görüyordum. Duman oturmam için koltuğa ittiğinde itiraz etmeyip oturdum.

-Sen bugün nereye gittin yenge?

Gözlerimi kıstım.

-Hastaneye, neden sordun?

Güldü ve gamzeleri ortaya çıktı. Bugün sürekli sırıtıp duruyordu.

-Hamilesin değil mi?

Şaşkınca yüzüne bakıp etrafımıza göz gezdirdim. Avuç içimin karnımın üzerinde olduğunu o an anlamıştım.

-Bir gün Ateşin elinde kalacaksın. Her şeyi ilk önce öğrenmek sonun olacak Dumancım.

Gözlerini kısarak yüksek sesli bir kahkaha attı ama söylediklerimin farkına yeni varmış gibi bir anda durdu. Suçlayıcı bir bakış attı bana.

-Yani hamilesin ve yine ilk ben mı öğrendim. Hay s.keyim. Abim senin yüzünden kardeş katili olacak.

Munzur bir ifadeyle güldüm ve bakışlarımı toplantı odasına çevirdim. Gülmem bana bakan zifiri gözlerle gülümsemeye döndü. Kızım beni görmüş heyecanla yerinde zıplıyordu, üç yaşına birkaç gün önce girmişti ve şimdiden babasına çektiğini gözler önüne seriyordu. Simsiyah gözleri ve uzun kirpikleriyle aynı babasına benziyordu, siyah saçları yine onunki gibiydi. Sadece dudakları ve küçük burnu bana çekmişti. Dumanı orada bırakarak onlara doğru gitmeye başladım, bebeğimden birkaç saat ayrı kalmak bile deli gibi özlememi sağlıyordu. Ateş toplantıyı bitirmiş, bana odaklanmıştı. Ben bir kızıma bir de Ateşime bakarken o gözlerini bana dikmiş kucağında ki kızını unutmuş gibiydi.