ESİR

11. BÖLÜM

Media: Arya_yanki

İyi okumalar...

Yazan'dan..

Arya Ateş'in kollarının arasına öylece yığıldığında onu tutabilmiş, bedenini dikkatle kucağına yerleştirmişti. Dişlerini sıkarak öfkesini arka plana atmaya çalıştı, bu kız onu delirtecekti. Ne diye kaçmıştı ki?

Ondan kurtulabilecekmiş gibi.

Kollarının arasında küçücük kalan bedeniyle beraber yerden kalktığında adımlarını sokağın giriş kısmına doğru yönlendiriyordu.

"Ateş?"

Miraç'ın sesinin hemen ardından Ateş onun olduğu tarafa bakmadan getirdiği arabasının arka kapısına doğru yürüdü.

"Bir şey mi oldu?"

Miraç, Ateş'in kapısını açtığında kollarında ki Arya'yı kucağına yerleştirerek arka koltuğa oturdu.

"Bir şey olmamış gibi mı gözüküyor, sür şu arabayı."

Sesi keskindi. Karşısında ki yakın arkadaşı olsa da onun adına çalışıyordu, bir nevi sağ koluydu. Miraç Ateş'i iyi tanıdığından başka bir şey söylemeyerek kapıyı kapatmış daha sonra şoför koltuğuna geçerek hızlı hareketlerle arabayı çalıştırmıştı.

"Dağ evine."

Miraç dikiz aynasından Ateş'e kısa bir bakış attı, siniri kollarında ki kadın yüzündendi. Bunu anlamak için onu tanımaya gerek yoktu, Arya'nın Ateş'e karşı gelen tek insan olduğundan neredeyse emindi. Arkadaşının başına, özellikle Ateş gibi birisinin başına bu geldiğinden şaşkındı. Ateş'i hiç böyle görmemişti.

"Ne yaptın ona?"

Genç kız yatakta baygın kızla ilgilenmeyi bırakarak Ateş'in yanına gelmişti. Ateş bakışlarını yatakta yatan Arya'dan çekmeden konuştu.

"İşin bittiğine göre gidebilirsin Ceylan."

Ceylan yutkundu. Sert sesi tenini ürpertmişti ama umursamadı, çenesini dikleştirerek simsiyah irislere dikkatini verdi.

"Kendisine gelmeden gitmeyeceğim."

Ateş bir şey söylemedi. Ceylan odadan çıkarak onları yalnız bıraktığında Ateş kaç saat geçtiğini düşünüyordu. Onu bulduğunda saat neredeyse dört olmak üzereydi ama şimdi güneşin doğmasına az bir zaman kalmıştı. Öfkeliydi.

"Benden kaçtın."

Arya uyanır gibi oldu, bilinci onu uyanmaya zorladı ama bir taraftan da uyuması için baskı yapıyordu. Bu sözlerin ne olduğunu anlamadı, gördüğü bir şey yoktu ama kulakları Ateş'in söylediklerini duyuyordu.

"Kaçabilecekmişsin gibi."

Ateş duvara sırtını yaslamış bir bacağını öne doğru uzatmıştı. Arada bir gözlerini kırpmaktan başka harekette bulunmuyordu, kalbinde şiddetli bir deprem vardı sanki. Durmasını istiyordu, bu kadına bakarken böyle hissetmekten nefret ediyordu. Ona zaafının olmasından nefret ediyordu.

"İzin vermem Arya, izin vermiyor."

Eli göğsünün üstündeydi, taşlaştığına emin olduğu o kalbi sadece bu kadın için canlı olduğunu belli ediyordu.

Kalbi onun için atıyordu.

Arya'ya kalbini gösteriyordu. İzin vermek, onu kendisinden olabildiğince uzak tutmak istiyordu ama bu lanet kalbi izin vermiyordu.