"Canını yakmak istemiyorum ama beni zorluyorsun."
Yanaklarımdan bir yaş süzüldü.
"Senden nefret ediyorum." Kolumdan tutmayı bırakıp bedenimi hızla bedenine hapsetti. Kollarının arasında küçücük kalmıştım.
"Biliyorum ve senin de bilmen gerek."
Gö...
Duman'a bakakaldım. Benim bu gece mutlu olmam zaten bu kadar sürerdi, bakışlarım ailemi bulduğunda sevindiğim tek durum bu olmuştu. Ateş merdivenlerden inip güçlü adımlarla yanıma doğru gelmeye başladı, kalbim hızlanırken bu lanet duruma bir kez daha lanet ettim.
Duman ise iyi bir şey yaptığını düşünüyormuş gibi hala sırıtıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ona bakmamı engelleyen Ateş'in karşımda dikilen bedeni oldu. Gözlerini elbisemde gezdirdikten sonra yeniden irislerime baktı, ne yapacağını biliyordum. Belimden tutarak beni kollarının arasına çekti, dudaklarının baskısını tenimde hissettim. Alnımda ki dudakları baskısını birkaç saniye sürdürdü ve yavaşça geriye çekildi ama belimde ki elini geriye çekmek yerine yanımda durmaya başladı.
"Beni gördüğüne pek mutlu değil gibisin."
Gibi mi?
"Demek ki isteyince beni anlayabiliyormuşsun."
Belimde ki elini sıkılaştırdı ve bana biraz daha yaklaştı.
"Ben seni her zaman anlıyorum."
Orada ki insanların bize bakmadığını bilsem ona diyeceklerim bunlarla sınırlı olmayacaktı ama sessizce konuşmaya devam ettik. Ben o olmayan her yere bakarken o sadece bana bakıyordu.
"Anlıyorsan bırak."
Ateş bizi diğerlerinden birkaç adım uzaklaştırdı ve önümde dikilerek başını bana doğru eğdi. Hala bizi izleyenlerin olduğunu biliyordum ama ona ayak uydurmaktan başka bir şey yapmadım, arkama doğru attığım adımlarım onun sayesinde durdu.
"Bırakmayacağım Arya, bunu anlaman lazım."
O sessizlik bir an da kendisini müziğin ortasına bıraktığında bizi duymamaları için sessizce konuşmayacak olmamız iyi olmuştu.
"Seni anlamayacağım."
Yüzüme eğilmeye devam etti, biraz daha yaklaşsa dudaklarımız birbirine değecekti. Kabinde ki o anlar hatrıma düştüğünde aynı şeylerin olma ihtimali beni terletmişti.
"Herkes bildiğini yapsın."
Dişlerimi sıkarak ondan uzaklaşmak adına başımı ondan tarafa çevirdim, dudakları yanağıma değecek gibi oldu ama bu olmadı. Geriye çekilerek belimden tutmaya devam etti. Bakışlarım ondan uzaklaştığından zihnimi de oradakilere odakladım, herkes çalan müziğin eğlencesine kaptırmış dans ediyorlardı. Şarkının etkisine kapılmamak için zor tutuyordum kendimi, çünkü oldukça eğlenceli ve güzel bir şarkıydı. Ateş olmamış olsaydı dans ediyor olurdum, parmağımı müziğin ritmiyle beraber koluma vuruyordum. Azra ile Cengiz yan yanaydılar ve anladığım kadarıyla onu bir şeye ikna etmeye çalışıyordu, dans etmesi için uğraşıyordu. İkisi de bana baktığında hallerine gülüyordum, Azra aklına bir şey gelmiş gibi yanıma doğru geldi.
