Villains Are Destined To Die

- 35. BÖLÜM: "Dük Eckart İle Çay İçme Vakti" -

Penelope'nin Anlatımıyla:

Kallisto' ya yakalanmamanın verdiği mutluluk gerçekten çok büyüktü. At arabası malikaneye yaklaştığı an da hızlıca yanıma bir uşak yaklaştı. İlk başta nedenini anlamasam da artık oldukça mantıklıydı. Aria' nın yanına gitmeme karşılık istenen ufak bir rica? Ne kadar da kulağa kibar gelse de tabii ki de gerçek bu değildi. Bunun yanında bu gün ki akşam yemeğine katılmak zorunda olmam bam başka bir konuydu. Derrick' ın benim için gönderdiği uşak ile bu bildirgeyi almıştım. Benden intikam almaya çalıştığını düşünmek oldukça mantıklı gelmişti.

Kendimi üzerimi değiştirmek için zorlamayacağım. Yani ben ne giydiysem görsünler. Bu durumdan kaynaklı eğer ilgi düşecekse düşsün pek önemsemeyeceğim. Merdivenlerden inerken hizmetçilerin bana bakışları fazla kibardı. Bunun nedeni kesinlikle giyinme tarzım olamazdı. Kısacası bu gün oldukça iyi haberler alacağım? Yemek odasının kapıları açılırken ilk defa bu kadar stres yapmamıştım. Belki de oyunu önemseme şeklim değiştiği içindir? Büyük masada oturan üç mavi göz de bana odaklanmışken babam konuşmaya başladı.

"Penelope, tatlım. Bu gün arkadaşının yanına gitmiştin değil mi?"

Masaya yaklaştım. Ardından sandalyem bir uşak tarafından çekilip bende oturduktan sonra konuşmaya başladım.

"Evet. Leydi Roscénte' 'nin yanındaydım. Sizin gündüz nasıl geçti?"

Olumlu bir şekilde yaklaşıp uslu kız olmalıyım. Değil mi? Babam soruma uzun uzun cevap verirken gözlerim hemen karşımda oturan Derrick' e döndü. İlgisi artmıştı?

[İlgi %70]

Ama emin ki en kısa sürede geri tekrardan ilgi yüzdesi %50 ve ya %60' a düşer. Kısacası artık ondan o kadar da etkilemiyorum. Gözlerim Reynold' a gittiğinde yemeği ile uğraştığını gördüm. Bana bakmamaya çalışıyordu?

[İlgi %66]

İlgi yüzdesi ile adeta Derrick' e yetişen Reynold' u görmem ile istemsiz olarak gülümsemiştim. Reynold, Derrick kadar dengesiz değildi. Eğer bir puan kaybım olacaksa en fazla -%10 olurdu. Yemeğime dönüp babamla ilgilenmeye başlamıştım.

"Reynold' un neyi bu kadar komik?"

"Ben komik miyim?"

İstemsiz bir şekilde ağzımdan çıkan gülme sesi ile masada ki herkes bana odaklanmıştı.

"Hayır. O sadece tatlı! Birinin aksine..."

Göz devirmenin ardından, gözlerim tek bir nokta da durmuştu. Derrick' in üzerinde... O birinin Derrick olduğunu anlamak için her hangi bir efor sarf etmeye gerek yoktu. Bu sözlerim ile gülmeye başlayan babam oldukça komikti. Reynold ise ne diyeceğini bilemediğinden somurtmaya başlamamıştı.

"Sana tatlı dedim? Ama neden bu kadar üzgünsün?"

Reynold ağzımda ki yemeği bitirir bitirmez hızlıca bana cevap verdi. Kızarmıştı?

"Ben tatlı değilim. Yakışıklıyım!"

Ahh, yani sorun buydu. Biraz eğlenmekten zarar gelmez.

"Bana göre oldukça sevimlisin."

Büyük bir gülümseme ile bunu söylemek oldukça komikti. Böyle bir şey dediğim için ölmeyeceğim. Yani Reynold' u bir tek bu yolda gıcık edip intikam alabilirim. Bana bir cevap vermesini beklerken tahmin bile edemeyeceğim bir durumla karşılaşmıştım. Dirseklerini masaya dayayan bir şekilde bana bakmış ve gülümsemişti.