ÇÜRÜK KOZA (+18)

81. BÖLÜM "KURTARMA OPERASYON"

Size hikayenin en uzun bölümüyle geldim, aksiyonu bol, heyecanlı, akıcı ve herkesten bir parça var.

Bol bol yorum isterim, oy vermeyi de unutmayın canlar, yazarken biraz zorlandım. Lütfen emeğimi karşılıksız bırakmayın.

Keyifli okumalar.

81. BÖLÜM "KURTARMA OPERASYON"

Cesur Cerrahoğlu.

19:24 suları.

Kalemi sehpaya bırakıp uyuşan elimi birkaç kez açıp kapattım sonra saatlerimi alan kağıdı elime aldım, gülümseyen kadınıma bakarken içim ısınmadı, onun tehlikede olduğunu bilmek korkudan damarlarımdaki kanı donduruyordu.

Ama bu işe bir son vereceğim, ya ben öleceğim ya Gökhan Göngür hapsi boylayacak.

Omuzlarımı dikleştirip resmimi dizime bıraktım, parmağımı karımın yüzünde gezdirip kardeşten öte gördüğüm Asaf'ı aradım. "Müsait misin?"

Kaşlarının çatıldığını hissettim, sesini kısarak konuştu. "Ne oldu?" Sesimden kötü olduğumu anladı hemen. "Cesur?"
Karımın yanağını okşadım."Yalnız mısın?"

"Salondayım, Nehir odada. Bana soru sormayı bırak, neyin olduğunu söyle."

Ölüyorum.

Güçlükle yutkundum, sesim titremesin diye çabaladım. "Nisa Gökhan Göngür'ün elinde." Asaf bana sessizlikle karşılık verdi. Yapısı gereği zaten sakindir ve kız kardeşime karımın kaçırıldığını hissettirmemek için elinden geleni yapacaktır.

"Nasıl?" diye sorarken sesine yansıyan endişeyi gizleyemedi, rakibimin ne denli tehlikeli biri olduğunu biliyordu.
Herşeyi detaylıca anlattım, benden istenileni de. Parayı halletmiştim çek hazırdı, canımı ortaya koyacak kanıtı henüz bulamamıştım ve tek başıma bulmamda imkansızdı. Dostuma, komisere ve takıntılı kardeşime ihtiyacım vardı.

"Planın ne? O itin vereceği adrese canını vermek için gitmeyi düşünmüyorsundur umarım."

"Henüz aklımı kaçırmadım." Öfke bana yanlış adımlar attıramayacak, karımı seviyorum, yaşadıklarımı unutmaya, geçmişe takılmadan önüme bakabiliyorum artık, üzüntüm yerini sevince bırakalı çok oldu. Hayatımdan memnunum ve kimsenin mutluluğumu benden almasına izin vermeyeceğim.
"Gökhan Göngür'ün evine girmeyi düşünüyorum." dediğimde Asaf tekrar sessizliğe büründü, bu sefer tepki vermesini beklerdim. Kendini rahatça kontrol edişi bazen sinirlerime dokunuyordu, ben sakin bir adam değildim ve beni dizginleyen tek şey; karımdı.

"Onun gibiler yaptığı pisliklerin bir kopyasını elinin altında bulundurur, yasadışı işlerinin belgelerini merkez binada bırakacak kadar aptal değil, kesin evindedir. Bir gizli kasası vardır, bana verilen süre dolmadan kasayı bulmalıyız. Gökhan Göngür'ün işini bitirmek istiyorsam elimde kanıt olmalı. Biz eve girmeye çalışırken komiser karımın rehin tutulduğu evin etrafını güvendiği polis arkadaşlarıyla saracak, ondan başka kimseye güvenemem ve bu işe dahil edemem. Risk alıp Nisa'nın hayatıyla oynayamam."

"Ya senin hayatın?"

"Emin ellerde olacağım, Özgür'e güveniyorum. Yetenekli biri, Gökhan Göngür'ün adamlarına hissettirmeden evin etrafını saracaktır ve eminimki çok iyi bir keskin nişancıdırda."

"Dua edelimde öyle olsun."

Keşke Bora burada olsaydı, atış konusunda doğuştan yetenekliydi. Hedefi şimdiye dek hiç şaşırmadı, menziline giren her şeyi gözünden vurabilir.

"Ee var mısın?"

"Sormana gerek varmı sence?"

Yoktu, Asaf benim için gözünü kırpmadan her tehlikeye atılır.