De maffia

Hoofdstuk 14

Ik word wakker en kijk verward om me heen. Waar de heilige kanonnen ben ik? Ik sta op en loop de deur uit. O nee. Ik ben nog steeds bij Shane thuis. Ik loop snel terug de kamer in waar ik net lag.  Ik pak mijn telefoon snel van het nachtkastje en kijk naar de tijd. 10 uur. Ik heb nog wel mijn eigen kleren aan. 

Opnieuw loop ik de kamer uit en loop ik maar een random kant op. Het is hier zo groot en ik zou niet weten waar de rest is. Zodra ik beneden aankom zie ik Shane, Jace en Nathan aan de tafel zitten. Ze stoppen direct met praten zodra ze mij zien. 'Alsjeblieft, laat mij jullie niet van jullie gesprekken houden. Ik ben toch weg.' Zeg ik terwijl ik mijn schoenen aantrek. 'Ga je nu al?' Vraagt Jace. 'Jup, ik ben hier lang genoeg geweest.' Zeg ik kort. 'Shane, kan ik je even spreken?' Vraag ik. Hij knikt en loopt achter me aan naar de gang. 'Moet ik je brengen?' Vraagt hij terwijl hij de deur achter ons sluit. 'Nee dank je. Niemand hoeft ons samen te zien.' Zeg ik kort. 'De meesten zouden het van de daken schreeuwen als ze een nacht in mijn huis zouden hebben doorgebracht.' Knipoogt hij. En het ego is terug. 'Nou ik niet. En daar over gesproken. Wat is er gisteren gebeurd?' Vraag ik. 'Je was in slaap gevallen tijdens de film. Daarom heb ik je naar een logeerkamer gebracht. Ik dacht dat een autorit je wakker zou maken.' Legt hij uit. 'Niks meer?' Vraag ik. 'Zou je dat willen.' Vraagt hij grijnzend terwijl hij een stap dichterbij zet. 'Nee, maar ik weet ondertussen wel een beetje hoe jij in elkaar zit.' Zeg ik terwijl ik een stap naar achteren zet. Hij kijkt me verontwaardigt en boos aan. 'Jezus Summer! Denk je nou echt dat ik dat zou doen?' Vraagt hij boos. 'Wat? Dat zou niet de eerste keer zijn. Je gebruikt iedereen. Je ben waarschijnlijk de tel al kwijt.' Zeg ik afkeurend. 'Iedereen waarmee ik het heb gedaan, had geen bezwaar. En dat zijn niet jouw zaken!' Roept hij kwaad uit. Hij trekt de deur open als hint dat ik moet gaan. 'Dank je. Voor gisteren.' Zeg ik zacht. Ik loop naar buiten en hij gooit de deur hard achter me dicht. 

Ik loop zo snel mogelijk door en schaam me dood. Jeetje, waarom moest ik hem daar van verdenken. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik stop even met lopen en kijk rondom zodra ik een camera hoor afgaan. Ik zie niks dus besluit maar door te lopen. Ik kijk op mijn telefoon en App April en Olivia om naar het ziekenhuis te komen. Na zo een 20- 25 minuutjes lopen kom ik aan bij het ziekenhuis. 

Ik loop naar Jade haar kamer en zie Luke onderuitgezakt in de stoel slapen. Ik glimlach even en maak hem wakker. 'Hé Doornroosje.' Grinnik ik. 'Hé. Waar is Olivia?' Vraagt hij slaperig. 'Ze is onderweg.' Zeg ik terwijl ik plaats neem op een andere stoel. 'Waarom zijn jullie dan niet tegelijk vertrokken?' Vraagt hij. 'Wat?' Zeg ik verward. 'Je bleef vannacht toch bij Olivia slapen?' Vraagt hij nu helemaal wakker. 'Ja, uhm. Ik ben vanochtend al even thuis geweest.' Lieg ik. 'O.' 

'Luke, ga alsjeblieft naar huis. Zorg dat je wat slaap krijgt. April, Olivia en ik zijn straks bij haar.' Zeg ik geruststellend. Hij kijkt even naar Jade en knikt dan. 'Oké, bel me als er iets is.' Zegt hij voordat hij de deur uit is. Zodra Luke door de deur is komen April en Olivia binnen gesneld. 

'Waar was je wel?' We kijken alle drie naar Jade en springen haar om de hals. 'O mijn god! Je bent wakker!' Roept April opgelucht uit. 'Ja.' Grinnikt ze. 'Hoelang is Luke hier geweest?' Vraagt ze blozend. 'De hele tijd.' Zeg ik grijnzend. 'Je hebt hem goed te pakken.' Lach ik. 'Ik hoop het.' Grinnikt ze. 

'Olivia?' Vraagt Jade. Ze kijkt op en knikt. 'Was Summer vannacht bij jou?' Vraagt ze. 'Je hebt dat gehoord?!' Zeg ik geschokt. 'Mhm.' 'Nee, dat was ze niet.' Zegt ze fronsend. 'Waarom lieg jij tegen Luke over waar je vannacht was?' Vraagt ze wantrouwend. 'Omdat.' Ik wacht even en probeer snel een excuus te zoeken. 'En zelfs tegen ons!' Roept April uit. 'Kom op. Spit it out!' Zegt April eisend. Ik zucht en schudt mijn hoofd. 'Na-ah.' Houd ik koppig vol. 'Summer!' Roepen ze geïrriteerd uit. 'Oké. Ik heb vannacht bij Shane thuis geslapen.' Zeg ik zo zacht mogelijk. 'Nu nog het volume omhoog graag.' Zegt April bevelend. 'Ik heb bij Shane thuis geslapen.' Zeg ik nu verstaanbaar. 'Wa- Ben jij niet goed!' Zegt Olivia ongelovig. Mats komt nu ook binnen gelopen samen met Tom. 

'Wat is er aan de hand?' Vragen ze verward. 'Niks.' Zeg ik snel. 'Summer, hier, heeft vannacht bij Shane thuis geslapen.' Zegt Olivia wijzend. Tom en Mats kijken me allebei verbaasd aan. 'Waarom?' 'Ik kwam hem gisteren tegen. Toen gingen we wat eten halen. Ik ben daar in slaap gevallen en ben daarna direct weggegaan.' Zeg ik beschaamd. 'Alles goed? Heeft hij iets geprobeerd?' Vraagt Jade bezorgd. 'Nee, hij was heel aardig. Heel anders.' Glimlach ik. 'Alleen heb ik hem vanochtend boos gemaakt, dus toen ben ik weggegaan.' Zeg ik beschaamd. 'Natuurlijk. Volgens mij heb jij nog nooit een gesprek met die jongen gehad zonder dat je hem beledigt hebt.' Grinnikt Tom. 'Nou ja, beter dat dan dat ze straks nog bevriend raken. Dan loop je gevaar.' Zegt Olivia  gefrustreerd. 

Ik zucht en loop naar de gang. Iedereen moet stoppen om zich met mijn leven te bemoeien ik kan echt wel voor mezelf opkomen. 'Wacht even Summer.' Ik draai me om en zie Tom naar me toe lopen. 'Laat maar Tom. Ik weet toch al wat je gaat zeggen.' Zucht ik. 'Nee, luister. Ik wil alleen zeker weten dat hij niks heeft gedaan.' Zegt hij lief. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, hij was een heel ander persoon. Tot ik hem beledigde in ieder geval.' Zeg ik hoofd schuddend. Hij lacht even en loopt met me mee na3ar de automaat. Ik koop een flesje water en loop weer terug. 'Ik denk dat ik maar verder ga met de flyers en posters. En dan ga ik daarna wel naar huis.' Zeg ik zacht. Hij knikt en kijkt me even bedenkelijk aan. 'Zal ik meegaan?' Vraagt hij. Ik knik en glimlach. 'Let's go!' Ik spring bij hem achter op de fiets en hij fiets naar de straten die we nog moeten doen. 

Zodra we alle posters hebben opgehangen gaan we naar mijn huis. 'Mam, pap?! Ik ben thuis.' Roep ik terwijl ik mijn jas ophang. We lopen de woonkamer in en zien mijn ouders op de bank zitten. 'Was het gezellig bij Olivia?' Vraagt ze voorzichtig. Ik wissel even een blik uit met Tom en knik dan. 'Heb je het gehoord van Jade?' Vraag ik. 'Luke had ons gebeld.' Zegt mijn vader. 'Oké, wij gaan naar boven.' Zeg ik snel. Ik pak Tom zijn hand en trek hem mee de trap op. 

'Dus, ga je je verontschuldigen tegenover Shane?' Vraagt hij. Ik knik langzaam. 'Ik denk het wel. Ik was echt onaardig.' Zucht ik. 'Zijn jullie nu vrienden of?' Vraagt hij nieuwsgierig. 'O nee, absoluut niet. En ik denk ook niet dat dat ooit gaat gebeuren.' Zeg ik nors. Hij kijkt me niet gelovend aan en lacht even. 'Ik meen het.' Zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. 

We starten Netflix op en kijken naar een horror. 'Summer?!' Wordt er vanaf beneden geroepen. Ik sta op en loop naar de trap. 'Ja?' Vraag ik zodra ik mijn vader zie staan. 'Blijft Tom eten?' Vraagt hij. Ik kijk naar Tom die het ook kon horen. Hij grinnikt en knikt. 'Jup!' Zeg ik vrolijk. Hij knikt en loopt weer weg. Ik doe mijn kamer deur weer dicht en spring op bed. Tom slaat zijn armen om me heen en ik kruip tegen hem aan. 'Helpt dit?' Vraagt hij. 'Helpt met wat?' Vraag ik. 'O kom op. Ik zie wel dat er iets je dwars zit.' Zegt hij rustig. Ik zucht en leg mijn hoofd op zijn borst. 'Dan ja. Dan helpt dit.' Grinnik ik. 'Mooi. Dat is mijn magie.' Ik moet lachen en richt me weer op de film. 

Mijn kamer deur zwaait open en Tom en ik kijken beide op. 'O nee! Luke!' Roept Ben die nep gechoqueerd in de deur opening staat. 'Wat?' Vraag ik lachend. 'Het is zover. We zijn haar kwijt aan een andere jongen.' Zegt hij dramatisch. Tom moet nu ook lachen en ik spring op. 'Bang dat je je leven zonder me verder moet leven?' Vraag ik lachend. 'Nee nee. Ik ruim Tom wel uit de weg.' Zegt hij terwijl hij zijn ogen nauw samen knijpt en Tom aanstaart. We moeten allemaal lachen en lopen naar beneden. 'Waar was al dat geschreeuw voor?' Vraagt Luke slaperig. Ik voel me slecht als ik naar hem kijk. Hij heeft zo weinig slaap gehad en is zo ongerust. 'Summers nieuwe boyfriend.' Zegt Ben terwijl hij zijn mond volpropt met snacks die op tafel stonden. Luke kijkt even van mij naar Tom en van Tom naar mij. 'Rustig maar Luke. We zijn gewoon hele goede vrienden.' Grinnik ik. 'Thank god. Ik heb nog wel andere dingen aan mijn hoofd.' Ik loop naar hem toe en trek hem in een knuffel. Hij slaat zijn armen om me heen en knuffelt me stevig terug. 

'Ik denk dat je haar moet vertellen hoe je over denkt en voelt.' Zeg ik met een brede glimlach. 'Ik denk niet dat ze daar nu op zit te wachten.' Zucht hij. 'Misschien juist wel.' Knipoog ik. Hij glimlacht even en kijkt me dan bedenkelijk aan. 'Vertrouw op mij.' Zeg ik zacht tegen hem. 'Ik vertrouw jou altijd.' Zegt hij lief terug. 

We gaan aan tafel zitten en mijn ouders komen ook zitten. 'Dus jullie kennen elkaar van school' Vraagt mijn vader. Ik grinnik zodra ik door heb waar hij op doelt. 'Ja. We hebben dezelfde vrienden. Zo hebben we elkaar ontmoet.' Leg ik uit. 'En je houdt het nog met haar vol?' Vraagt mijn vader lachend. Ik stoot hem zacht aan en schudt lachend mijn hoofd. 'Ja nog net.' Grapt Tom terug. 'Pardon!' Lach ik. 'Morgen ben ik later thuis.' Deel ik mee. 'Uhm, laat me dat even corrigeren. Lieve lieve mama en papa, zou het goed zijn als ik morgen iets later thuis zal komen?' Zegt mijn vader bekakt. 'O toe nou. Het is voor de bar. We moeten wel op tijd beginnen.' Zeur ik. 'Ik maak maar een grapje.' Grinnikt hij. 'Tom help je morgen ook mee?' Vraag ik. 'Ja, ik denk het wel.' 'Top.' Glimlach ik.