De maffia

Hoofdstuk 65

POV Shane

'Shane! Hoe kan je zoiets zeggen?!' Schreeuwt Jade naar me. 'Je kan niet zeggen dat je niet van haar houdt. Dan houd je alleen jezelf voor de gek.' Ze loopt naar buiten achter April aan die achter Summer aan rende. 'Hard Shane. Dat was hard.' Grinnikt Riven. 'Hoe kom jij thuis?' Vraag ik aan Olivia terwijl dat ik me naar haar omdraai en Riven totaal negeer. Ik wil niet meer aandacht aan hem besteden dan dat nodig is. 'Mats  haalt me al op. Jouw hulp hoef ik niet.' Zegt ze terwijl dat ze haar armen over elkaar slaat en van mij vandaan loopt. Ik zucht even en leun tegen de muur aan terwijl dat ik mijn ogen even sluit. Ik haal even diep adem en loop dan weer naar buiten. 'Ik kan haar niet vinden.' Hoor ik verderop terwijl dat ik naar de auto loop. Ik probeer het van me af te sluiten. Dat is echter lastiger dan ik dacht. Ik richt mijn blik op April die wanhopig naar haar telefoon in haar tas graait.

'Wat sta jij nou te kijken?!' Roept ze kwaad uit. Ik zucht even een loop terug naar hen toe. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik met een diepe zucht. 'Je ex is onvindbaar.' Schiet Jade haar voor. 'Hoezo onvindbaar?' Zucht ik. 'Precies hoe we het zeggen. Ik ben haar achterna gegaan, ik zie ze nergens.' Zucht ze gefrustreerd. 'Het is ook donker, ze zal wel naar huis zijn gegaan.' Zeg ik schouderophalend. 'Doe eens niet zo grappig. Je kan ons echt niet wijsmaken dat je niks om haar geeft Shane. Jullie waren zo leuk samen. Niemand heeft jou op die manier tot nu toe gezien.' Zegt Olivia gemeend. 'Jullie hebben me daarnet toch gehoord? Of moet ik het herhalen?' Vraag ik duidelijk geïrriteerd. 'Bel haar gewoon op en vraag waar ze uithangt.' Ik draai me om en wil weglopen maar April grijpt mijn pols. 'Shane, ze antwoord niet en ze neemt niet op. Dit is niet zoals Summer dat weet jij ook.' Zegt ze serieus. Ik zucht even. Ik weet dat ze gelijk heeft, maar ik kan daar nu niks mee. 'Ik moet door, ze zal nog wel reageren. Doet ze dat niet , bel Luke. Fijne avond nog.' Ik loop  naar mijn auto en hoor April, Jade en Olivia mij nog wat naroepen maar ik negeer ze en loop door. 

Ik stap mijn auto in, zet mijn muziek hard en druk mijn gaspedaal hard in. In een waas van gemengde emoties rijd ik naar huis. Ik zie het stoplicht op rood springen maar geef toch nog wat extra gas. De auto's die van rechts komen toeteren me na en schieten op de rem. Eenmaal thuis loop ik naar binnen en hoor ik Nathan en Jace vanuit de woonkamer. Ik loop naar ze toe en ga naast ze zitten. 'Waar is Summer?' Vraagt Jace terwijl dat hij rondkijkt en haar inderdaad niet ziet. 'Die ga je hier niet meer zien.' Kap ik hem af. Ze kijken mij beiden niet begrijpend aan. 'Je ging haar toch uit die club halen.' Vraagt Jace terwijl dat hij zich naar mij omdraait. 'Klopt. Maar we zijn uit elkaar.' Zeg ik terwijl dat ik naar de deur van de kamer loop. 'Wow wat?!' Roept Nathan verbaasd uit. 'Laat het jongens.'  Ik loop door naar mijn kamer en kleedt me om. Ik kijk mijzelf in de spiegel aan en schud mijn hoofd even. 

Ik loop door naar trainingszaal. Ik begin al mijn frustratie en emotie eruit te trainen en na een tijdje knapt er iets en zwier ik het één en ander door de ruimte. 'Shane.' Ik draai me abrupt om en zie Jace staan. 'Wat is er gebeurd dan?' Vraagt hij terwijl dat hij de spullen terug recht zet. 

Ik zucht even en schud mijn hoofd. 'Niks.' Ik loop de ruimte weer uit richting mijn kamer. Ik ga even onder de douche staan en leun  met mijn hand tegen de muur terwijl dat ik mijn hoofd even laat hangen. Mijn gedachtes zitten overal. Ik laat de warme straal over mijn rug lopen en zet na een aantal minuten de kraan weer uit. Ik laat me op mijn bed vallen. 

'Shane! Wordt wakker.' Mijn ogen schieten open en ik kijk naar Nathan, Jace en April die in mijn kamer staan. 'Wat?' Vraag ik geïrriteerd terwijl dat ik me weer omdraai. 'Summer, ze is nooit thuis gekomen en niemand heeft meer iets van haar gehoord.' Legt April ongerust uit. 'Het is waarschijnlijk gewoon een schreeuw om aandacht.' Zucht ik. 'Jij vuile klootzak!' Hoor ik April naar me schreeuwen. Niet veel later voel ik een aantal stompen op mijn rug. Ik draai me om en til haar uit bed. Ik duw haar tegen de muur en kijk haar strak aan. 'Summer is mijn probleem niet meer, kijk maar of er iemand anders is die haar bodyguard wilt zijn.' Zeg ik waarna dat ik haar loslaat. 'Eikel.' Sist ze me nog na voordat ze wegloopt. 

Jace loopt haar achterna en sluit de deur achter zich. Ik ga op de rand van mijn bed zitten en laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Ik voel het bed naast mij een beetje inzakken en kijk naar Nathan. 'Shane, het is mijn zaak niet dat weet ik. Maar je gaat echt niemand voor de gek kunnen houden dat je niks voor Summer gevoeld hebt. Naar mijn mening waren jullie echt gemaakt voor elkaar. Ik heb nog nooit iemand jou zo gelukkig zien maken.' Ik kijk hem even aan. 'Ik dacht dat het veiliger voor haar zou zijn om haar uit mijn wereld te halen.' Ik haal even diep adem en schudt mijn hoofd. 'Ik heb het alleen maar erger gemaakt. Wat als er nu iets gebeurd is?' 'Rustig Shane. We moeten niet direct tot conclusies springen. Laten we eerst naar beneden gaan. Zeg even sorry tegen April en vraag wat ze precies weet.' Ik knik even en sta dan op. Ik loop achter Nathan aan naar beneden waar we April en Jace op de bank zien zitten.

'Het spijt me April, ik had zo nooit mogen reageren.' Ze kijkt me even aan en haalt haar schouders op. 'Ben je al een beetje bijgedraaid?' Vraagt ze met een strak gezicht. Ik knik en kijk haar aan. 'Ik dacht dat ik er goed aan deed om Summer uit mijn buurt te houden, dat dat veiliger voor haar zou zijn.' 'Heb je enig idee hoeveel pijn dat haar heeft gedaan.' Ik knik. 'Dat ga ik mijzelf ook nooit kunnen vergeven.' Ik klem mijn tanden op elkaar en schud mijn hoofd. 'Ik heb het flink verknald. Ik kom erachter waar ze is en ik ga niet stoppen tot ik haar weer veilig in mijn armen heb.' 

'Wat weet je April?' Vraagt Nathan. 'Niet veel.' Antwoord ze terwijl dat ze haar schouders ophaalt. 'Ze rende toen het bos in, daarna hebben we haar niet meer gezien. Ze heeft niemand meer gesproken. Appjes leveren niet af en we kunnen haar niet bellen. Hij gaat direct naar de voicemail.' Ze kijkt me even aan en zucht dan. 'We dachten dat we haar hoorde gillen.' 

'Godver!' Schreeuw ik door de ruimte terwijl dat ik met mijn vuist tegen de muur sla. 'Shane, we vinden haar echt wel. Rustig maar.' Probeert Jace me te kalmeren. Ik loop de ruimte uit en voor ik de deur dicht sla roep ik nog naar ze. 'Ik stel een team op. Heel dat bos wordt afgezocht. Ik hoor ze me nog wat na roepen maar ik loop al door. Summer is nu mijn enige prioriteit. Ik loop mijn kantoor in en plaats een melding om iedereen vanavond te verzamelen.

Hey!

Even een vraagje aan jullie. Laatste tijd heb ik er wat meer moeite mee om een lang hoofdstuk te plaatsen. Dit hoofdstuk valt daarom ook wat korter uit. Hebben jullie liever vaker een korter hoofdstuk zoals deze? Of hebben jullie liever een lang hoofdstuk, maar dat er dan meer tijd tussen het publiceren zit? Ik hoop dat jullie jullie voorkeur in de reacties willen achterlaten.

Verder wil ik kwijt dat ik heel dankbaar ben voor iedereen die dit boek support en het graag leest! Erg bedankt voor al jullie support! Er komen nog een aantal hoofdstukken aan en er zal nog veel gebeuren. Bedankt voor iedereen die tot dit hoofdstuk alles gelezen heeft en sommige van jullie mij ook super lieve privé berichtjes hebben gestuurd. Dit helpt mij erg goed om verder te schrijven! 

Mochten jullie zelf ideeën hebben, of iets graag in het verhaal zien gebeuren, laat dat gerust in de reacties achter. (Doordat ik al een verhaallijn heb en een aantal dingen die nog moeten gebeuren kan ik natuurlijk niet beloven dat ik het erin verwerk. Maar wie weet kan ik er wel iets mee en kan ik het er in verwerken.) Jullie mening vind ik ook erg belangrijk en interessant. 

Nogmaals bedankt voor alle support en geduld. Hopelijk vinden jullie het nog altijd een leuk boek! 

- xx me