De maffia

Hoofdstuk 50

'Nu weet iedereen het.' Zeg ik nog niet helemaal beseffend. 'Shane.' Begin ik terwijl dat ik hem weer aankijk. 'Hmm.' Antwoord hij terwijl dat hij wat met mijn haar speelt. 'Daarnet, in de club. Je zei dat je van me houdt.' Zeg ik nerveus. Bang dat hij het terug wilt nemen. 'Summer, als het nu nog niet duidelijk is.' Lacht hij. 'Ja, ja ik hou van je. Ik wil samen met jou oud worden. Ik wil je naast me hebben. Ja ik houd van je.' Glimlacht hij. 'Ik houd ook van jou.' Glimlach ik. Hij drukt een kus op mijn haar en verstevigt zijn grip rond mijn middel. 

'We hebben iedereen achtergelaten.' Lach ik hoofdschuddend. 'Straks denken we dat we het hebben gedaan.' Zucht ik. 'Dat hebben we ook.' Lacht Shane. 'Ja, maar Luke hoefde dat nog niet te weten.' Zeg ik hoofdschuddend. 'Hij gaat je wat willen aandoen.' grinnik ik. 'Ik denk dat ik je broer wel aan kan.' Grijnst hij. 'En ik denk dat Liam ook niet heel vrolijk gaat zijn met het nieuws.' Zucht hij. 'Of je vriendinnen.' Voegt hij er zacht aan toe. Ik ga wat rechter overeind zitten en kijk hem even aan. 'Hé. Ze gaan er echt wel oké mee zijn. April vindt het toch ook leuk. En het is niks tegen jou. Ze willen gewoon dat ik veilig ben.' Glimlach ik geruststellend. Hij glimlacht zwakjes en knikt. 'Je hebt gelijk.' Zegt hij zacht. Ik kan wel aan hem merken dat hij het vervelend vindt dat niemand van mijn vrienden hem accepteert. 'Ga jij maar slapen. Morgen gaat een.... interessante dag worden.' Grinnikt hij. 'Dat kun je wel zeggen ja.' Zucht ik. 

Shane overhandigt me wat ondergoed en één van zijn T-shirts. zodra dat ik het heb aangetrokken trek de deken wat verder over ons heen en kruip weer tegen Shane aan. 'Welterusten.' Zeg ik slaperig. 'Welterusten.' Antwoord hij.  

De volgende ochtend word ik wakker en merk ik dat Shane nog slaapt. Ik kruip uit bed en loop naar de spiegel. 'O nee.' Mompel ik in mezelf. 'Wat?' Vraagt Shane die blijkbaar ook wakker is geworden. Ik kijk achterom en zie hem grijnzend op bed liggen met zijn hand achter zijn hoofd. 'Hoe moet ik dit allemaal verbergen.' Zucht ik nerveus terwijl dat ik alle zuigzoenen bekijk in de spiegel. 'Wat dacht je van niet.' Grijnst hij terwijl dat hij achter me komt staan en zijn handen rond mijn middel laat glijden. 'Shane..' Begin ik. Hij blijft achter me staan en plaatst zijn lippen weer in mijn nek. Hij geeft zachte kusjes wat mij weer kippen veel oplevert. 'Shane.' Zeg ik opnieuw. Hij zuigt weer zachtjes op mijn huid wat mij weer een kreun laat ontsnappen. Hij laat zijn kin weer op mijn schouder rusten en kijkt trots naar zijn werk in de spiegel. 'Het waren er al zoveel.' Lach ik. 'Wat maakt die ene meer dan nog uit.' Grijnst hij. 'Ik kan wel wennen om zo vaker wakker te worden.' Glimlacht hij. 

'Wij gaan ontbijten en ons klaarmaken en dan breng ik ons naar school.' Ik kijk hem even aan terwijl dat hij zich omkleedt. 'En wat als ik niet wil gaan vandaag?' Zeg ik tegenwerkend. 'En waarom zou je niet willen gaan?' Vraagt hij met een opgetrokken wenkbrauw. 'Misschien omdat de laatste keer dat ik op school was het schoolhoofd, mijn liet nablijven zodat ze informatie uit me konden krijgen. Ze werken al vanaf het begin tegen ons.' Zeg ik terwijl dat ik mijn armen over elkaar sla. 'Ja, alleen nu kan ik dichtbij zijn om je te helpen.' Zegt hij geruststellend terwijl dat hij een shirt over zijn hoofd trekt. 'Dat is puntje twee.' Zucht ik. 'Ouch.' Zegt hij nepverontwaardigt. 'Nu weet zo goed als iedereen het van ons. Wat zullen mensen me wel weer niet gaan noemen. En Riven.' Zucht ik. 'Hé, paniekhoofd, adem.' Lacht Shane. 'Mensen gaan je niks noemen want dan weten ze dat ze een probleem met mij gaan hebben. En ook al zeggen ze wel wat, wat dan. Jij bent gelukkig zo toch? Laat ze dan praten het is jouw leven, leef het hoe dat jij gelukkig bent. Laat anderen daar geen negatieve invloed op hebben.' Zegt hij terwijl dat hij een kus op mijn wang drukt en zijn kamer uitloopt. Ik volg hem de kamer uit en sluit de deur achter ons. 'En als Riven ook maar iets doet.' Zegt hij terwijl dat hij zijn vuisten balt. 'Dan kan ik hem wel aan.' Zeg ik zo serieus mogelijk. We moeten beiden even lachen en lopen verder naar de keuken. 

'Morgen.' Zegt Shane zodra dat we binnen lopen en Nathan en Jace al zien zitten. 'Goeie morgen.' Zeggen ze beide zonder op te kijken. 'Ik moet zeggen je had ons gisteren wel verrast Shane.' Lacht Nathan. 'O. En je bent er helemaal voor gegaan.' Grijnst Jace terwijl dat hij me aankijkt. 'Valt het zo erg op.' Miep ik. 'Meid ik kan er twee op je sleutelbeen zien drie in je hals en voor de rest zit het onder een stuk stof. Wie weet hoeveel er daar nog zitten.' Lacht hij. 'Iets wat dat jij niet gaat zien.' Zegt Shane direct serieus. 'Rustig maar Shane. Ik weet dat ze of limits is.' Lacht hij. 'Nu kan iedereen die er gisteren niet was ook zien dat je bij mij hoort.' Grijnst hij terwijl dat hij me een kop thee geeft. Ik rol even met mijn ogen en ga ook zitten. 

'Ik ben wel benieuwd hoe Lukeje gaat reageren als hij jullie dadelijk ziet.' Lacht Jace. 'Wat sensatie dat een keer niet levensbedreigend is voor iemand.' Lacht hij. 'Nou, het zou nog best wel eens levensbedreigend kunnen zijn voor Shane.' Lacht Nathan. 'O houdt toch op. Luke draait wel bij.' Zucht Shane terwijl dat hij weer naar de keuken loopt. Ik zucht ook even en kijk naar de andere twee. 'Te vroeg.' Ik moet lachen en schudt even mijn hoofd. 'Ietsjes maar.' Ik sta op en loop naar de keuken. 'Shane. Trek het je niet zo aan.' Zeg ik terwijl dat ik naar hem toe loop. 'Weet je, een wijs persoon vertelde me ooit dat het jouw leven is, en dat je het moet leven hoe dat jij gelukkig bent. En dat andere daar geen negatieve invloed op moeten geven.' Glimlach ik. 'En had deze wijze persoon gelijk?' Vraagt hij grijnzend. 'Ik denk het zomaar wel.' Zeg ik terwijl dat ik weer de keuken uit wil lopen.

'Waar ga je naartoe?' Vraagt hij fronsend. 'Ik ga me omkleden. Anders komen we straks nog te laat.' Hij knikt even en ik loop weer terug naar de gang. Ik loop naar de inloopkast en kies er een outfit uit. Ik loop naar de badkamer en kleed me om. Ik poets mijn tanden even kam mijn haar. Zodra dat ik klaar ben loop ik terug naar de rest. 'Ik heb het dus niet voor elkaar gekregen om het te verbergen.' Zucht ik. 'Mooi.' Grijnst Shane. 'Let's go.' Zegt hij terwijl dat hij zijn autosleutels van het kastje pakt. We volgen hem naar de garage en lopen achter hem aan. 'We pakken wel een keer de Porsche.' Zegt hij schouderophalend. Ik rol met mijn ogen en stap in in de auto.

Zodra we op school aankomen zucht ik even en blijf ik nog even in de auto zitten. 'Sum, relax. Het komt echt wel goed.' Lacht Shane terwijl dat hij zijn hand op mijn been legt. Ik kijk even op mijn telefoon en zie de enorme aantallen appjes en telefoontjes die ik heb gemist. 'Geweldig.' Mompel ik in mezelf. 'Kom. Het is tijd.' Zegt Shane terwijl dat hij uitstapt. Ik zucht maar stap dan toch ook uit. We lopen naar het hek en worden al weer opnieuw gefouilleerd en onze tassen worden ook opnieuw doorzocht. 

Zodra dat we onze spullen terug hebben lopen we verder naar binnen. 'Wat gaan we er nu aan doen, nu dat we weten dat Marco, ons schoolhoofd het hoofd is van Eldorado?' Vraag ik zacht. 'Hij is niet het hoofd van Eldorado. Zo ziet hij zich graag.' Zegt Nathan stug. 'Klopt. Houston is de echte baas. Marco is zijn hulpje.' Legt Shane uit. 'Marco ziet zich daarom wel als de baas, dat gaat hem nog een keer zijn hoofd kosten.' Lacht Shane. 'We verzinnen wel wat Summer. Zolang jij je er maar buiten houdt.' Zegt Shane serieus. Ik kijk onopvallend naar Shane die zijn hoofd schudt. Ik zucht even en kijk dan weer naar Shane. 'Oké. Beloofd.' Zucht ik. Hij knikt en we lopen verder naar de kantine. Ik haal even diep adem zodra dat alle blikken op mij en Shane zijn gericht. Ik merk dat ik nog nerveuzer wordt zodra dat ik Luke en Liam geïrriteerd onze kant op zie kijken. Olivia, Jade, Mats en Tom kijken eerder verward en April eerder tevreden. Ben zijn blik kan ik niet helemaal plaatsen. Shane pakt mijn hand vast en kijkt me even glimlachend aan. 'Here goes nothing.' Zucht ik.