De maffia

Hoofdstuk 53

Ik word langzaam aan wakker en kijk naar de wekker. 10 uur?! Ik probeer zo voorzichtig mogelijk uit mijn bed te kruipen en haal Shane zijn arm voorzichtig van me af. Ik loop mijn kamer uit en bots tegen Luke op.

'Jeetje Luke ik schrok me rot.' Lach ik. 'Hij is er nog steeds.' Zegt hij stug terwijl dat hij zijn armen over elkaar slaat. Ik zucht even en knik. 'Maar Luke.-' Hij kapt me af en trekt me even mee opzij. 'Mam en pap zijn beneden. Ze weten niet dat jij een vriend hebt. En al helemaal niet dat het Shane is.' Hij kijkt me even serieus aan. 'Denk na of dat dit echt is wat je wilt. Mam en pap gaan hier ook niet enthousiast om zijn.' Sist hij. 'Mam en pap willen tenminste dat ik vrolijk ben.' Zeg ik zacht maar net hard genoeg dat Luke me kon horen. 'Ze willen je f*cking levend hebben! Dat willen wij allemaal!' Roept hij boos terwijl dat hij tegen de muur slaat. 'De deur gaat achter me open en ik zie Shane staan. 'Luke! Is alles goed daar boven?!' Hoor ik mijn moeder vanaf beneden roepen. Ik kijk naar Luke die Shane strak in de gaten houdt met op elkaar geklemde tanden.

'Ja, alles is goed. Ik liet wat vallen.' Roept hij terug naar beneden na een tijdje stilte. Ik hoor haar voetstappen terug naar de woonkamer gaan. Luke kijkt ons nog heel even aan en loopt dan naar beneden. Ik voel Shane zijn hand op mijn heup en draai me om. Hij kijkt naar beneden en kijkt me dan kort aan. Hij trekt me in een omhelzing en zucht dan even diep. 'Summer, ik kan ongezien naar buiten gaan.' Zegt hij terwijl dat hij me in een omhelzing houdt. 'Nee.' Zeg ik koppig. 'Wacht hier.' Zeg ik terwijl ik achteruit stap. Hij kijkt me even fronsend aan maar ik negeer het.

Ik loop naar beneden. En zie mijn moeder aan het aanrecht staan. 'Mam...' Zeg ik nerveus. Ze draait zich om en kijkt me bezorgd aan. 'Is alles goed?' Vraagt ze fronsend. Ik pak haar hand en neem haar mee naar de bank waar dat papa ook zit.

Ik kijk over mijn schouder naar Luke die in de deur opening staat te kijken. 'Ik uhm...' begin ik. Ik zucht even en kijk ze dan aan. 'Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben ben ik laatste tijd vaak weggeweest.' Zeg ik nerveus terwijl ik wat aan mijn armband frunnik. Mijn ouders kijken elkaar even aan en kijken dan weer naar mij. 'Summer wat probeer je te zeggen?' Vraagt mijn moeder nerveus.' Ik was niet naar April of Olivia of wie dan ook.' Ik kijk even naar Luke die met een strak gezicht mee luistert. 'Ik heb een vriend. En nou ja, ik ging altijd naar hem.' Zeg ik opgelucht nu dat ik het heb opgebiecht. 'Maar waarom loog je daar dan over?' Vraagt mijn moeder. 'Je weet toch dat we dat leuk voor jou zouden vinden.' Glimlacht mijn vader. 'Ik glimlach ook even en schudt dan mijn hoofd. 'Nee, want jullie gaan het niet eens zijn met de persoon.' Zucht ik. 'Hoezo niet?' Lacht mijn moeder. 'Summer zolang dat jij gelukkig bent.' Zegt mijn vader fronsend terwijl dat hij Luke vragend aankijkt.

'Hij is hier vannacht blijven slapen.' Ga ik verder. 'O.' Zegt mijn vader direct alert. 'Summer, je bent toch niet.-' Ik kap mijn moeder direct af en schudt mijn hoofd. 'Nee! Nee mam nee.' Zeg ik direct hoofdschuddend. 'Weet je het zeker?' Zegt mijn Vader met een opgetrokken wenkbrauw zodra dat hij de zuigzoenen in mijn nek ziet. Ik leg mijn hand snel op de plekjes en merk dat ik knal rood aanloop. 'Pap nee! Ik ben niet zwanger.' 'Is hij nog steeds hier?' Vraagt mijn vader terwijl dat hij opstaat. 'Ja...' Antwoord ik zacht. 'Ik wil hem aan jullie voorstellen. Maar alsjeblieft oordeel niet te snel. Jullie kennen alleen zijn naam maar jullie kennen hem niet.' Zeg ik zenuwachtig. 'Luke?' Vraagt mijn vader aan hem. Hij antwoord niet en kijkt mij alleen stug aan. Ik zucht even en loop terug naar boven.

Ik loop mijn kamer in en zie Shane staan. 'Weet je het zeker?' Vraagt hij. Ik weet dat het ook voor hem vervelend is om keer op keer te horen dat iedereen waar dat ik mee om ga hem niet kan uitstaan. 'Nee.' Lach ik zenuwachtig. Ik loop even naar hem toe en leg mijn handen op zijn borst. 'Mochten ze moeilijk doen dan trek ik bij jou in voor een tijdje.' Lach ik sarcastisch. Hij kijkt me even aan en zijn blik veranderd direct heel serieus. 'Rustig maar, ik maakte maar een grapje.' Lach ik. 'Ik niet.' Zegt hij serieus. 'Shane... dat kan niet zomaar.' Hij knikt even en kijkt me dan aan. 'Maar ik kan het wel in gedachten houden.' Grijnst hij. Ik rol met mijn ogen en pak dan zijn hand. We lopen samen naar beneden en ik merk dat ik extreem nerveus word.

'Mam pap, dit is Shane.' Ik kijk naar mijn ouders die beiden even stil blijven. 'Shane Anderson.' Zegt mijn vader serieus. 'Ja klopt, aangenaam.' Zegt hij terwijl dat hij zijn hand uitsteekt. Mijn vader kijkt me heel even aan en zodra dat ik hem een blik geef pakt hij dan toch Shane zijn hand aan. 'Danny.' Zegt hij stug. 'Summer, zou ik je heel even kunnen spreken?' Vraagt mijn moeder terwijl dat ze opstaat. 'Wat je tegen mij te zeggen hebt kun je ook tegen Shane zeggen.' Zeg ik vastbesloten.

Ze kijkt even naar mijn vader die weer terug naar ons kijkt. 'Luister Shane. Wie weet ben je wel een hele aardige kerel. Maar als jij en Summer samen zijn brengt dat haar enorm in gevaar.' Zegt mijn vader serieus. 'Pap hij heeft mijn leven gered. Meerdere keren!' Zeg ik verontwaardigd. 'Maar had dat ook moeten gebeuren als jullie nooit bij elkaar betrokken waren?' Vraagt hij terwijl dat hij zijn armen over elkaar slaat. 'Mam!' Roep ik boos. 'Dan, laten we hem een kans geven. Summer is oud genoeg om haar eigen keuzes te maken.' Zegt ze rustig. 'Maar Shane, beloof ons dat je haar beschermd, kosten wat het kost.' Zegt ze serieus. 'Dat beloof ik.' Antwoord hij terwijl dat hij naar me glimlacht.

'Wij gaan even naar buiten.' Zeg ik snel terwijl dat ik zijn hand pak en hem mee de tuin in trek.

'Het ging beter dan verwacht.' Zegt hij met een zwak lachje. 'Mijn vader en Luke zijn nog niet echt fan van het idee.' Zucht ik. 'Ze moeten nog kennis maken met mijn charmes.' Lacht hij. 'Je ego heb je nog altijd.' Grinnik ik. Hij trekt me naar zich toe en drukt een kus op mijn lippen. Hij trekt zich terug en ik zucht even. 'Waarom stop je?' Lach ik. 'Straks komen je ouders naar buiten. 'Ze vinden me al niet heel leuk en ik denk niet dat je vader er van zou opknappen als hij ons zou zien zoenen.' Ik moet lachen en knik. 'Touché.'

'Shane? Zou je vanavond bij ons willen blijven dineren?' We draaien ons beiden om en zien mijn moeder staan. Ik moet zachtjes lachen zodra dat ik zie hoe verrast dat Shane kijkt. 'Mam.' Begin ik. 'Nee, ik en je vader hebben het erover gehad en het lijkt ons een goede manier om Shane te leren kennen. Mits jullie daar beide voor open staan.' Legt ze uit. Ik kijk even naar Shane en moet glimlachen zodra dat hij knikt. 'Ik zal er zijn.' Mijn moeder glimlacht en loopt weer naar binnen.

'Je weet dat je het niet hoeft te doen hè.' Zeg ik serieus. 'Weet ik.' Antwoord hij simpel. 'Ik ga me even omkleden.' Hij knikt even en blijft staan. 'Kom je niet mee?' Vraag ik grijnzend. Hij kijkt me verrast aan maar herpakt zichzelf weer. 'Je ouders beginnen net een beetje open te staan naar het idee van ons twee.' Lacht hij. Ik moet lachen en trek hem mee aan zijn hand. De rest ziet ons niet naar boven gaan en we lopen snel verder naar boven.

Ik trek mijn kastdeuren open en kijk even wat ik aan wil trekken. Uiteindelijk pak ik een jumpsuit uit mijn kledingkast en draai ik me om. 'Wat?' Vraag ik lachend. 'Heb je hulp nodig?' Vraagt hij grijnzend. Ik moet even lachen en loop naar hem toe. 'Misschien.' Hij legt zijn handen op mijn heupen en trekt me naar zich toe. 'Is een bbq goed voor jullie?' Hoor ik mijn moeder naar boven roepen net voordat onze lippen elkaar raken. 'Ja, prima!' Roep ik terug naar beneden terwijl dat ik weer een stap achteruit zet en me besluit om te kleden. 'Zullen we nog even weg gaan?' Vraag ik zodra ik me heb omgekleed. 'Waar wil je naartoe?' Vraagt hij terwijl dat hij van mijn bed opstaat. 'Geen idee, gewoon een stukje lopen ofzo?' Stel ik schouderophalend voor. Hij knikt en loopt achter mij aan naar buiten.

Na een aantal minuten lopen, lopen we een eet tentje binnen en besluiten we te gaan lunchen. 'Wat is jouw grootste geheim?' Vraagt hij opeens. 'Wat?' Vraag ik terwijl dat ik van de menukaart op kijk. 'Je grootste geheim, wat is het?' Vraagt hij opnieuw. 'Ik heb niet echt een geheim.' Zeg ik schouderophalend. Hij kijkt me even doordringend aan en knikt dan. 'Wat is jouw grootste geheim?' Vraag ik nu aan hem. 'Ik heb niet echt een geheim.' Herhaald hij mij. Ik zucht even en schudt mijn hoofd. Kinderachtig. Denk ik bij mezelf. Onze bestelling wordt opgenomen en de serveerster loopt weer weg. Na een paar minuten komt ze terug met onze bestelling. 'Bedankt.' Glimlach ik. Ze glimlacht terug en loopt weer weg.

Ik eet mijn broodje en merk dat Shane me aanstaart. 'Wat?' Vraag ik lachend. 'Niks.' Glimlacht hij. Ik kijk hem even met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'We gaan straks nog ergens anders naartoe.' Zegt hij terwijl dat hij een hap van zijn broodje neemt. 'Waar gaan we naartoe?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Dat is een verrassing.'