De maffia

Hoofdstuk 18

'We zijn er weer!' De deur zwaait open en Nathan en Jace komen binnen gelopen. Ze zetten de tassen op tafel en schuiven aan. Ik volg Shane naar tafel en schuif ook aan. Tot mijn verbazing betrekken ze mij ook in hun gesprekken. 'Hoe staat het ervoor met de bar voor het schoolfeest?' Vraagt Nathan. 'Erm, Tom gaat me van de week verder helpen. Voor de rest zien we wel wie er nog mee helpt. We willen deze week ook alvast de carwash houden.' Zeg ik waarna ik een hap van mijn taco neem. Ze knikken en kletsen nog wat verder. 

Zodra ik mijn taco op heb sta ik op. 'Ik ga maar eens.' Zeg ik terwijl ik mijn tas pak. 'Ze kijken alle drie op en kijken even naar elkaar. 'Nu al?' Vraagt Jace. 'Ja, uhm, ik wil nog wat aan school doen.' Zeg ik zacht. 'Moet ik je brengen?' Vraagt Shane. 'Nee het is goed, ik loop wel.' Zeg ik hoofdschuddend. 'Zeker?' Vraagt hij. Ik knik en loop naar de deur. 'Bedankt voor het eten en voor vanmiddag.' Zeg ik tegen Shane. Hij glimlacht even en ik loop de deur weer uit.

Ik ben zo een tien minuten aan het lopen en ik krijg een opgejaagd gevoel. Ik kijk om me heen maar zie niemand. Ik wil mijn telefoon pakken maar die wordt uit mijn hand gepakt. Ik word hard tegen de muur geduwd en er staat een onbekende man voor me. 'Laat me los.' Zeg ik terwijl ik me uit zijn greep probeer los te maken. 'Waar is de Andersons hun hoofdopslag plaats?' Vraagt hij terwijl hij mijn polsen boven mijn hoofd tegen de muur pint. 'Weet ik niet.' Piep ik. Hij grijpt me bij mijn keel vast en komt nog dichterbij met zijn gezicht. 'Lieg niet tegen me, zie dit niet als een grap want als je niet antwoord zal het je boeten. Wat weet je van de Andersons?! Ik weet dat je met die Shane omgaat.' Zegt hij terwijl hij me nog harder vastpakt. 'Ik ken helemaal geen Shane.' Piep ik. De greep verdwijnt ineens en ik hap naar lucht terwijl ik op de grond val. 

Ik kijk op en zie hoe de man wordt meegenomen door Jace en Nathan. Shane komt naar me toegelopen en kijkt me onderzoekend aan. 'Gaat het?' Vraagt hij. Hij lijkt wel bezorgd. Ik knik en probeer nog te beseffen wat er net gebeurd is. 'Hoe? Waarom ben je hier?' Vraag ik. 'Ben je me gevolgd?!' Vraag ik geschokt. 'Duh, je zei vanmiddag dat je gevolgd en in de gaten gehouden wordt. Denk je dan echt dat ik je zonder toezicht in het donker alleen laat lopen?' Zegt hij spuwend. 'En het is maar goed dat we je zijn gevolgd, anders weet ik niet hoe we je zouden aantreffen, of of we dat überhaupt wel zouden.' Zegt hij fel. 'Sorry. Dank je, dat je me hielp.' Zeg ik zacht terwijl ik naar de grond staar. Hij zucht even en knikt.

'Ik loop je verder naar je huis.' Zegt hij vastbesloten. We lopen verder in stilte totdat Shane die verbreekt. 'Je zei dat je niet wist wie ik was.' Zegt hij uiteindelijk. 'Mhm.' Antwoord ik. 'Waarom?' Vraagt hij. 'Luister we zijn dan wel niet elkaars favoriete persoon, maar dat betekent nog niet dat ik mensen op je af ga sturen.' Lach ik. Hij grijnst even schudt dan zijn hoofd. 'Thanks.' Glimlacht hij. 'Ik denk dat dat het aardigste is wat je ooit tegen me gezegd hebt.' Lacht hij. Ik geef hem een zachte duw en loop richting mijn voordeur. 'Hoe kom jij nu thuis?' Vraag ik. 'Nathan en Jace zijn nu weg met je auto.' Voeg ik toe. 'Ik loop ze wel tegemoet.' Antwoord hij schouderophalend.

'Je mag ook hier wachten.' Stel ik voor. Ik zie hem even twijfelen en ik weet dat ik spijt ga krijgen van wat er uit mijn mond gaat komen. 'Alsjeblieft. Ik ben alleen thuis en na daarnet zou gezelschap wel fijn zijn.' Zeg ik zacht. Hij glimlacht dan even en knikt. 'Oké dan.' Ik laat hem binnen en sluit de deur achter ons. 

'Wil je film kijken?' Vraag ik zodra we in de woonkamer zijn. Hij knikt en neemt ook plaats op de bank. 'Wat gaan ze eigenlijk met die man doen.' Vraag ik. 'Maak je je daar maar geen zorgen over. Die zal je niet meer lastig kunnen vallen.' Zegt hij kalm. Ik draai me om en kijk hem aan. 'Heb jij ooit iemand vermoord.' Vraag ik zacht. Hij kijkt me even kort aan en knikt. 'Dat hoort erbij.' Zegt hij kil. 

Het is nu weer een tijdje stil terwijl we verder film kijken. 'Gaat het weer een beetje?' Vraagt hij. Ik knik even en kijk op zodra er een auto voor het raam stopt. 'Dat zullen Jace en Nathan zijn.' Zegt hij terwijl hij opstaat. Ik knik en loop met hem naar de deur. 'Dank je. Voor alles.' Zeg ik moe. Hij glimlacht even en knikt. 'Ga jij maar slapen. Ik zie je morgen weer op school.' Ik knik en wuif ze gedag. Ik loop de trap weer op en maak me klaar om te gaan slapen. Ik kruip mijn bed weer in en het duurt niet lang voordat ik in slaap val.

Ik word wakker van mijn wekker en zet hem zuchtend uit. Ik spring op en kleedt me deze keer direct om. Ik loop de trap af en zie dat er nog steeds niemand thuis is. 'Dat wordt fietsen.' Zucht ik bij mezelf. Na het ontbijt poets ik mijn tanden en kam ik mijn haar. Ik loop naar buiten en ik pak mijn fiets. 

Eenmaal op school aangekomen leg ik mijn boeken in mijn kluisje en loop ik naar de aula.

'En? Hoe was de hulp van Liam?' Vraagt April met met wiebelende wenkbrauwen. Ik rol met mijn ogen en neem ook plaats aan tafel. 'Goed.' Zeg ik tevreden. 'Wat ging je doen bij Liam?' Vraagt Tom nieuwsgierig. 'O, hij hielp me een beetje met mijn scheikunde huiswerk.' Lieg ik. 'Dat kan ik toch ook.' Zegt hij grinnikend. Ik loop samen met April naar kunst en neem plaats aan tafel.

'Goeiemorgen iedereen.' Begint de docent. 'Vandaag gaat iedereen voor zichzelf tekenen. Teken je verleden. Dit doen we via een bepaalde methode. Je sluit je ogen en begint gewoon te tekenen, of lijnen te trekken. Daarna open je je ogen en wat je in het gekrabbel ziet, dat heeft iets met je verleden te maken.' Legt hij uit. We knikken en pakken onze spullen. 'O ja, Summer.' Hij komt naar me toegelopen en glimlacht naar me. 'Heb je nog wat van je werk mee genomen?' Vraagt hij nieuwsgierig. Ik knik en pak mijn tas. 'O, uhm, sorry. Ik heb mijn boek niet bij.' Verontschuldig ik me. 'Dan is het voor volgende week.' Glimlacht hij voordat hij terug naar zijn bureau loopt. 'Hoe kan dat nou?' Vraag ik gestrest. 'Rustig, we vinden hem wel.' Zegt April geruststellend. 'Ik had hem gisteren nog.' Zucht ik gefrustreerd. 'We vinden hem wel Sum. Maak je niet druk.' Glimlacht ze. 'Nee, je snapt het niet, daar staan hele persoonlijke dingen in.' Zucht ik nog een keer. 'Wanneer heb je hem voor het laatste gezien?' Vraagt ze. 'Ik had hem gisteren bij me.' Zeg ik terwijl ik nadenk. 'Misschien heb je hem bij Liam laten liggen.' Zegt ze schouder ophalend. 'O nee.' Zucht ik terwijl ik mijn ogen neersla. 

Zodra de bel gaat haast ik me naar beneden en zoek ik Liam. Zodra ik hem gevonden heb snel ik me naar hem toe. 'Hé Liam.' Zeg ik snel. Hij draait zich om en glimlacht naar me. 'Heb ik toevallig mijn tekenboek bij jou thuis laten liggen?' Vraag ik. 'Nee, niet dat ik weet. Als ik hem tegenkom zeg ik het wel.' Ik knik en loop dan met hem naar de kantine. 'Je kan ook na school langskomen om te kijken. Dan kunnen we daarna nog een keer trainen.' Stelt hij voor. 'O nee, ik ga na school met Olivia naar de dansstudio.' 'Je danst?' Vraagt hij. Ik glimlach en knik. 'Ik had altijd gedanst, maar ik was gestopt. Vorige week was weer de eerste keer sinds een paar jaar.' Leg ik uit. 'O wauw. En nog sorry dat ik gisteren zo snel weg moest.' Verontschuldigt hij zich. 'Geeft niks. Ik heb nog even met Shane geoefend.' Zeg ik schouderophalend. Hij kijkt me even met een strak gezicht aan en blijft staan. 'Wat?' Vraag ik. 'Er is niks gebeurd.' 'Hoe laat ben je weg gegaan?' Vraagt hij. 'Na het eten.' Zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. 'Hoezo?' Vraag ik. 'Shane was daarna ook weg. Ben je alleen gegaan?' Vraagt hij door. 'Rustig. Ja, ik ben alleen terug gegaan. En er is niks gebeurd.' Lieg ik. 'Beloofd?' Vraagt hij. Ik knik en voel me zo schuldig. Ik haat het om tegen vrienden te liegen.

Na school zoek ik Olivia op en lopen we samen naar onze fietsen. 'Oké, Mats is over een week jarig en ik wil een groot verjaardagsfeest  voor hem organiseren.' Zegt Olivia opgewekt. 'Ik help!' Roep ik enthousiast. 'Uhm, duh. Daar had je toch geen keuze in.' Ik grinnik en schudt lachend mijn hoofd. 

Zodra we aankomen kleden we ons om en lopen we de danszaal in. 'Hé Elijah.' Zeggen we vrolijk terwijl we binnen komen. We beginnen met stretchen. En Olivia stoot me aan. 'Je hebt een aanbidder.' Grinnikt ze. 'Hij zit bij mij in de kunstklas.' Zeg ik terwijl ik mijn veter strik. 'Hij zit ook bij muziek.' Zegt ze schouderophalend. 'Stalker.' Grinnikt ze. Ik lach een beetje nerveus en richt me op Elijah.