De maffia

Hoofdstuk 16

Na het sporten gaan we ons omkleden en lopen we naar de sportzaal met zijn vijven. 'Liam kon het niet halen.' Zegt Mats kort. We knikken en lopen de zaal binnen. 'Oké, hoe beginnen we?' Vraag ik. De deur zwaait open en Shane komt samen met Jace en Nathan binnen gelopen. Ze negeren ons en lopen verder. Ik leg mijn spullen neer en loop naar Shane. 'Hé.' Zeg ik voorzichtig. Hij negeert me en blijft doorpraten met Jace en Nathan. Ik duw me tussen hen in zodat hij me wel moet aankijken. 

'Luister, ik wilde je alleen maar bedanken en mezelf verontschuldigen.' Zeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sla. Hij wisselt een blik uit met Nathan en Jace en niet veel later lopen ze weg. 'Sorry voor gisteren. Het was niet erg aardig van me om je daarvan te beschuldigen.' Zeg ik terwijl ik naar de grond staar. 'Excuses aanvaard.' Ik kijk op en glimlach naar hem. 'En bedankt voor daarnet. Niet dat ik het zelf niet had kunnen oplossen.' Lach ik. Hij rolt met zijn ogen en grinnikt. 'Had dat dan gedaan, dan had ik hier nu niet gezeten.' Zegt hij hoofdschuddend. 'Is dat waarom je hier bent? Dan praat ik wel met Jason en dan laat hij je wel gaan.' Stel ik voor. Hij schudt zijn hoofd en kijkt me even aan. 'Dat hoeft niet. Mits je toegeeft dat je me wel wilt.' Zegt hij grijnzend. 'Oei, er was net een deel van me dat geloofde dat je geen complete zak was.' Zucht ik. Hij grinnikt en schudt zijn hoofd. 'Maar toch weet je dat ik gelijk heb. En ergens vind je het leuk.' Zegt hij terwijl hij een stap dichterbij zet. 

'Summer!' Ik kijk naar de rest en kijk naar Mats die me roept. 'Mag je niet met me praten ofzo.' Lacht hij zodra hij ziet hoe de rest ons aankijkt. 'Nee, ze mogen je niet, net als ik.' Zeg ik triomfantelijk. 'Ouch.' Grijnst hij. 'Dit gesprek is nog niet voorbij.' Fluistert hij bij mijn oor. Ik draai me om en loop naar de rest. 

'Hoe moet dit?' Vraagt April lachend. 'Ik begin wel met het spandoek voor bij de ingang van de school.' Zeg ik lachend zodra het me echt niet lukt met het bouwen. 'Ik help je wel.' Zegt Tom terwijl hij ook opspringt. Ik merk dat Shane ons in de gaten houdt en pak het doek. 'Hier.' Zeg ik terwijl ik twee potten verf in Tom zijn handen duw. Ik mors per ongeluk wat verf op zijn hand en begin te lachen. 'Oeps.' Grinnik ik. 'Oeps?' Zegt hij nep verontwaardigt. Hij pakt een kwast en trekt een streep op mijn gezicht. 'Tom!' Roep ik uit. Ik ren achter hem aan en spring op zijn rug. Ik trek ook bij hem een streep en glijd lachend van zijn rug af. Na zo een twee uur lopen we naar buiten. 'April kom je ook?' Vraag ik. 'Nee, ik moet nog wat spullen halen.' We knikken en lopen door. 'Tot morgen!' Zeg ik terwijl ik de rest zie vertrekken. Ik loop naar mijn fiets en draai me om zodra ik voetstappen achter me hoor. 

'Shane?' Vraag ik zodra ik hem naar me toe zie lopen. 'Kom, Ik breng je wel naar huis.' Zegt hij terwijl hij mijn hand pakt en me mee neemt naar zijn auto. 'Stap in.' Zegt hij. 'Ik hoef geen lift ik ben op de fiets.' Zeg ik. 'Het is donker en ik vertrouw het niet dat je alleen op de fiets in het donker naar huis gaat.' 'Pas op hoor, anders ga ik nog denken dat je om me geeft.' Lach ik. Hij duwt me tegen zijn auto aan en kijkt me even kort aan. Hij sluit me weer in tussen zijn armen en komt heel dicht op me staan. 'Shane.' Zucht ik. 'Waarom? Waarom geef je het niet toe?' Zegt hij terwijl hij me aanstaart. Hij streelt met zijn hand over mijn wang en komt langzaam dichterbij. Net voordat onze lippen elkaar raken draai ik mijn hoofd van hem weg. Hij lacht even en snuift dan. 'Oké.' Zegt hij kort. 'Ga je nog instappen?' Vraagt hij. Ik zucht en stap dan in. 

Eenmaal aangekomen stap ik uit. 'Bedankt voor de lift.' Zeg ik voordat ik uitstap. Hij knikt even en dan loop ik naar binnen. 'Hé lieverd.' Zeggen mijn ouders tegelijk. 'Hé.' Antwoord ik. 'Wiens auto was dat?' Vraagt Luke aan me terwijl hij uit het raam kijkt. 'Ja, wie was dat?' Vraagt mijn vader fronsend. 'O, gewoon een klasgenoot.' Zeg ik schouder ophalend. Luke kijkt me niet gelovend aan, maar ik negeer het maar. 'Je hebt wat verf op je wang.' Zegt Luke terwijl hij me een zachte stomp geeft. Ik sta op en loop naar de badkamer en haal de verf van mijn gezicht. Ik weet dat Luke hier niet blij mee is maar het zal wel. Het is mijn leven.

Ik loop weer naar beneden en schuif aan aan tafel. Ik schep wat op en kijk naar Luke. 'Hoe is het met Jade?' Vraag ik. 'Goed, vandaag is ze naar huis gegaan.' Glimlacht hij blij. 'Dat is goed nieuws!' Roep ik vrolijk uit. 'Morgen gaat ze al naar school. Ik heb geprobeerd om haar te overtuigen nog een extra dag thuis te blijven maar ze wilde er niks van weten.' Zegt hij hoofdschuddend. 'Dat klinkt wel als Jade ja.' Lach ik. Na het eten doe ik de afwas en loop ik naar boven. Ik spring even snel onder de douch. En duik daarna in mijn pyjama. 

Ik loop Luke zijn kamer binnen en laat me op zijn bed vallen. 'Dus...' Zeg ik terwijl ik hem doordringend aankijk. 'Dus wat?' Vraagt hij. 'Zijn jullie nu samen?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij glimlacht en knikt. 'Yes!' Roep ik enthousiast uit. Hij moet lachen en duwt me de deur uit. 'Ga nu maar slapen gek.' Zegt hij lachend. Ik knik en loop mijn kamer in. Ik laat me op mijn bed vallen en sluit mijn ogen. Niet veel later val ik in slaap.

Ik word wakker en loop naar beneden. 'Halen we Jade op?' Vraag ik aan Luke zodra ik hem zie zitten. 'Nee, haar ouders wilden haar brengen.' Zegt hij terwijl hij zijn bord op het aanrecht zet. 'O ja, dat snap ik wel.' Zeg ik terwijl ik mijn cracker in mijn mond prop. Hij knikt en zwaait zijn armen open. Ik grinnik en spring in zijn omhelzing. 'Ga je me nog vertellen waarom Shane je gisteren thuis bracht?' Vraagt hij terwijl hij me in een stevige omhelzing houdt. Slim nu kan ik niet weg lopen. 'Waarom denk je dat het Shane was?' Vraag ik. 'Er rijden ook echt andere studenten van onze leeftijd met zulke auto's rond.' Zegt hij sarcastisch. 'Zou je me geloven als ik zeg dat ik het zelf ook niet weet.' Zucht ik. Hij laat me los en kijkt me even aan. 'Je verzwijgt laatste tijd dingen voor me.' Zegt hij met een strak gezicht. 'Ik verzwijg niks, ik houd alleen wat meer dingen voor me zelf.' Zeg ik schouder ophalend. 'Dat is het, ach laat ook maar. Ik ben er een beetje klaar mee  om je te waarschuwen. Je weet wat we er allemaal van vinden, je kan je eigen keuzes maken.' Zegt hij terwijl hij naar boven ging. 'Nou dat ging goed.' Zeg ik tegen mezelf. 

Ik maak mezelf klaar en wacht op Luke. 'Jij bent langzaam vandaag.' Grinnik ik. Hij reageert niet echt en stapt de auto in. 'Oké, luister. Ik weet dat je er geen fan van bent dat we met elkaar omgaan. En dat gaan we ook helemaal niet. We komen elkaar gewoon steeds tegen. En gisteren was gewoon omdat hij het niet fijn vond dat ik alleen in het donker terug zou fietsen.' Zeg ik stug. 'Dus hij geeft om je.' Zegt hij terwijl hij zijn auto aan de zijkant van de weg parkeert. 'Wat? Nee, geloof me dat doet hij niet. Hij mag mij niet en ik mag hem nog steeds niet. Dat van gisteren heet gewoon fatsoen.' Zeg ik koppig. 'Summer, zelfs hij ziet in dat het gevaarlijk voor je wordt nu dat jullie met elkaar omgaan.' Zucht hij geïrriteerd. 'Zijn er laatste tijd rare dingen gebeurd?' Vraagt hij bezorgd. Ik schud mijn hoofd en ontwijk zijn blik. 'Kunnen we er over ophouden?' Ik blijf uit zijn buurt oké.' Zucht ik geïrriteerd. Luke zegt voor de rest niks meer en geeft weer volop gas. 

Eenmaal aangekomen zie ik Liam lopen. Ik loop naar hem toe en glimlach naar hem. 'Hé.' Zeg ik vrolijk. 'Hé.' Antwoord hij. 'Zou ik je straks misschien kunnen spreken vraag ik aan hem.' Hij knikt en loopt met me mee naar binnen. Hij pakt mijn hand en trekt me uit de menigte studenten weg. 'Wat is er?' Vraagt hij. 'Ik had net een gesprek met Luke, over Shane.' Zucht ik. 'Hij wilde weten of dat er rare dingen waren gebeurt laatste tijd. Ik zei van niet, alleen dat was een leugen. Hij is altijd zo bezorgd om me. Ik wilde dit er niet bij gooien.' Zucht ik. 'Wat is er dan gebeurd?' Vraagt hij nu ook bezorgd. 'Het klinkt een beetje raar. Maar het is net alsof iemand me volgt. En foto's van me maakt. Tenminste, ik heb nu al twee keer gehad dat het klonk als of er iemand foto's van me maakt.' Zeg ik wat zachter. Liam kijkt een beetje gestrest om zich heen en schudt zijn hoofd. 'Dat klinkt niet gek. 'Je bent veel in contact geweest met Shane en met mij.' Zucht hij gefrustreerd. 'Wat heb jij daar mee te maken?' Vraag ik fronsend. 'Niks, dat is, laat maar.' Ze houden je waarschijnlijk in de gaten om te kijken wat voor rol je speelt in zijn leven.' Zegt hij serieus. 'Nou, niks. Daar hebben ze hun antwoord.' Lach ik. 'Summer, even serieus.' Zegt hij stug. 'Ik ben serieus. Iedereen maakt overal zo een probleem van. Maar die is er niet. En wie is 'ze' waar je het over hebt. 'Shane zijn vijanden.' Zegt hij serieus. 'Ik kan je zelfverdediging leren als je wilt.' Stelt hij lief voor. Ik knik langzaam en geef hem een knuffel. 'Thanks.' Hij laat weer los een glimlacht. 'Waar heb je anders vrienden voor.' Zegt hij glimlachend. Ik lach terug en loop naar de les.