De maffia

Hoofdstuk 20

Ik word wakker van de wekker die af gaat en April kruipt ook zuchtend overeind. 'Goed geslapen?' Vraag ik gapend. 'Ik heb bijna geen oog dicht gedaan. Ik zie alleen maar die twee lijken voor me.' Zegt ze terwijl ze een vies gezicht trekt. Ik kruip uit bed en kleedt me om. April zucht en doet hetzelfde. 'Wat hebben ze eigenlijk gedaan met de lichamen?' Vraagt April. Ik haal mijn schouders op en kijk haar even aan. 'Geen idee. Het beste is om het gewoon te vergeten.' Zeg ik terwijl ik mijn shirt over mijn hoofd trek. 'Mee eens.' Antwoord ze.

We lopen maar beneden en ontbijten even. 'Was de wandeling geslaagd?' Vraagt Ben. 'Ja jullie waren zo stil toen jullie thuis kwamen.' Vult Luke aan. 'Erm, ja we zagen een spin. Toen waren we zo geschrokken, dus zijn we maar naar huis gegaan.' Probeert April. Ben en Luke geloven dat natuurlijk niet. 'Oké, nu graag het echte verhaal.' Zegt Luke terwijl hij ook plaats neemt. 'We hebben twee lijken gevonden.' Zeg ik wat zachter zodat onze ouders het niet horen. 'Wat?' Vraagt Ben. 'Hebben jullie de politie gebeld?' Vraagt hij. 'Nee, Summer heeft Shane gebeld.' Zegt April snel. Ik geef haar een stomp en probeer het oogcontact met Luke te vermijden. 'Waarom bel je hem? En niet de politie of één van ons?' Vraagt hij gefrustreerd. 'Omdat het twee mensen van zijn organisatie waren.' Sis ik. 'En hoe weet jij dat?' Vraagt hij nu met een strak gezicht. 'Ze hadden een tatoeage van hun logo.' Leg ik uit. 'Hoe weet jij hoe hun logo eruit ziet?' Vraagt hij stug door. 'Omdat ik daar geslapen heb.' Zeg ik terwijl ik mijn ogen neer sla. 'Pardon je hebt wat?' Hoor ik Luke zeggen terwijl hij zijn kalmte probeert te bewaren. 'Toen heb ik het logo gezien.' Voeg ik er snel en zacht aan toe. 'Je hebt daar geslapen?!' Roept hij uit. Zijn ogen spuwen vuur. 'Toen je zeker bij Olivia sliep.' Zegt hij sarcastisch. 'Waarom ben jij zo rustig?' Vraagt hij aan Ben. 'Ik wist het al.' Antwoord hij. 'Je hebt het wel aan Ben verteld maar niet aan mij?' Zegt hij met een teleurgestelde blik op zijn gezicht. 'Oké dan.' Zegt hij terwijl hij even gekwetst lacht. 'Ik ga alvast door.' Zegt hij voordat hij de deur uitloopt.

Ik zucht even diep en kijk naar Ben. 'Hij draait wel weer bij. Hij is waarschijnlijk gewoon gekwetst omdat jullie altijd alles deelde met elkaar. En nu ineens niet meer.' Zegt hij geruststellend. 'Echt deelde jullie zo veel met elkaar?' Vraagt  April. 'Ja echt alles, ik werd er soms helemaal gek van.' Antwoord hij lachend. Ik zucht even en maak me dan verder klaar.

Ben brengt ons met zijn auto naar school en eenmaal aangekomen op school loop ik naar mijn kluisje. Ik zie Shane wat verder op staan met Nathan en Jace. Ik leg mijn boeken even in mijn kluisje en sluit hem dan weer. Ik kijk nog een keer naar Shane zodra ik ogen op me voel branden. Hij grijnst even en komt vervolgens naar me toe gelopen. 'Ben je een beetje bijgekomen van de schrik?' Vraagt hij. 'Blijf uit mijn buurt Shane.' Zeg ik kortaf. 'Wat?' Zegt hij een beetje in de war. 'Je hoorde me.' Zeg ik voordat ik weg wil lopen. Maar zoals de tienduizend keren hiervoor, word ik aan mijn pols meegetrokken.

Hij trekt me de bezemkast in en sluit de deur. 'Laat me eruit.' Zeg ik boos. 'Nee. Wat heb ik nu weer gedaan.' Zegt hij terwijl hij de doorgang blijft blokkeren. 'Dankzij jouw heb ik ruzie met Luke.' Zeg ik kwaad. 'En hoe precies is dat mijn schuld?' Zegt hij verontwaardigd. 'Weet ik veel.' Zeg ik mokkend terwijl ik mijn armen over elkaar sla. 'Hij is er achter gekomen dat ik één nacht bij jou thuis heb geslapen.' 'Dat bevalt hem niet zeker.' Lacht hij. Ik zucht een schudt mijn hoofd. 'Hij gaat me ook nooit meer accepteren.' Zegt hij meer tegen zichzelf dan tegen mij. 'Erm sorry wat was dat?' Vraag ik verward. 'Laat maar.' Zucht hij terwijl van voor de deur stapt. 'Nee, nu zeg je het ook. Accepteer wat?' Vraag ik opdringerig. 'Heb je je nooit afgevraagd waarom hij me zo erg haat?' 'Hij is bang dat jouw vijanden achter me aankomen als we elkaar stoppen te haten.' Zeg ik schouderophalend. 'Ouch. Je haat me?' Vraagt hij nep gekwetst. 'Kom op, alsof dat niet wederzijds is.' Zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. Hij kijkt me even stil aan en grinnikt dan. 'Klopt.' Bevestigt hij. Ik rol met mijn ogen en geef hem een zachte duw. 'Maar dat was niet de rede waar jij op doelde.' Hij zucht even en schudt zijn hoofd. 'Maar dat is niet aan mij om te vertellen.' Zegt hij. 'O nee, dit is niet het moment om de brave gehoorzame jongen te spelen.' Zeg ik geïrriteerd. 'Summer ik meen het. Dat is niet aan mij. Hij is jouw broer hij zou het zelf moeten zeggen.' Zegt hij serieus. 'Jij, meekomen.' Beveel ik. Hij kijkt me even onserieus aan een lacht. We lopen de bezemkast uit en ik bots tegen Riven op.

'Wow, sorry, ik zag je niet.' Verontschuldigt hij zich. 'O Summer hé.'  Glimlacht hij. 'Hé.' Glimlach ik terug. Hij kijkt even van mij naar Shane en dan naar de bezemkast. 'O, ik wilde je eigenlijk uitvragen voor een date, maar ik zie dat ik te laat ben.'  Lacht hij zwak terwijl hij naar de grond staart. 'O nee, dit is niet wat het lijkt. Ik zou graag met je op een date gaan.' Glimlach ik. 'Echt?' Vraagt hij verbaasd. Ik knik en lach even. 'Dan app ik je nog wel voor de details.' Zegt hij voordat hij wegloopt. 'Ik vertrouw hem niet.' Zegt Shane terwijl hij Riven met zijn ogen volgt tot hij uit het zicht verdwenen is. 'Word je nu jaloers?' Grap ik. 'Niet eens in de verste verte.' Zegt hij kortaf.

Ik negeer hem en loop naar de kantine. Zodra ik Luke zie roep ik hem naar me toe. Hij zucht even maar komt dan toch. 'Luister Summer ik had niet zo.' Hij stopt zodra hij Shane achter me ziet staan. 'Dat neem ik terug.' Zegt hij snel. 'Na-ah, jij mag die kaart niet spelen.' Zeg ik boos. 'Wat? Waar heb je het over?' Vraagt hij verward. 'Shane hier.' Zeg ik wijzend naar Shane. 'Hij vertikt het om te zeggen waar deze  eeuwige haat tussen jullie over gaat.' 'Mooi, dat gaat jou ook helemaal niks aan.' Zegt hij nu ook boos. 'Pardon.' Zeg ik verontwaardigt. 'Je moet het haar zeggen.' Grijnst Shane. 'Kom op Luke. We hebben geen geheimen voor elkaar.' Zeg ik weer wat kalmer. 'Moet jij eens opletten, dit is een grote.' Lacht Shane. 'Houd je mond.' Sis ik.

'Nou?' Hij zucht even en kijkt ons dan één voor één aan. 'We waren ooit bevriend.' Zegt hij met op elkaar geklemde kaken. 'Wat?! Jullie?' Roep ik ongelovig uit. 'Nee, dat kan geen waar zijn.' Lach ik. 'Ja en toch is het zo. Samen met Ben en Liam.' Voegt hij toe. 'Waarom zei je dat nooit?' Vraag ik. 'Toen waren we echt 8 ofzo. Daarna ging Shane in de maffia, toen zijn Ben en ik eigenlijk gestopt om contact met ze te houden.' 'Is dat alles?' Vraag ik. Ze wisselen even een blik uit en knikken dan. 'Nou dat was toch niet zo moeilijk.' Zeg ik lachend.

Ik krijg een Appje en kijk op mijn telefoon. Ik grinnik even en app terug. 'Wie is dat?' Vraagt Luke. 'Riven. Hij heeft me op een date gevraagd. We gaan vanavond naar film.' Glimlach ik. 'Summer ga alsjeblieft niet.' Zegt Shane serieus. 'Waarom?' Zeg ik stug. 'Ik weet het niet. Iets klopt er gewoon niet aan hem.' Zegt hij hoofdschuddend. 'Nou jammer dan. Ik ga, volgens mij is hij super aardig.' Zeg ik koppig. 'Ach wat kan mij het ook boeien.' Zegt hij voordat hij weg loopt. Niet veel later gaat de bel en loop ik naar mijn les.

Jade komt naast me zitten en pakt haar spullen uit haar tas. 'Erm waar was je vanochtend?' Vraagt ze. 'De slet aan het uithangen.' Lacht Lexi. 'Pardon?' Zeg ik verontwaardigt. De rest van de klas inclusief Shane, Jace en Nathan komen binnen gelopen en merken het gesprek al snel op. 'We zagen je wel met Shane de bezemkast ingaan. En vanavond ga je met Riven. Zoals ik zei S L E T.' Lacht ze. 'Mocht ze willen.'  Lacht Shane. 'Denk je nu echt dat ik dat daar zou willen zoenen.' Zegt hij terwijl hij naar me kijkt. 'Waarom gingen jullie dan de bezemkast in?' Vraagt Lexi zo onschuldig mogelijk. 'Ze probeerde me te zoenen, maar ik heb haar afgewezen. Maar ja zo snel gaf ze niet op.' Lacht hij nog harder. Iedereen kijkt me nu aan en begint te lachen. 'Wanhopig!' Wordt er hard geroepen. Ik wil het liefst tien kilometer door de grond zakken. Ik weet niks te zeggen en zit er maar wat in shock bij. Hoe durft hij dat te zeggen?! Dat is totaal niet wat er gebeurd is. Hij was zelfs de persoon die mij mee de bezemkast introk.

Ik gooi mijn spullen snel in mijn tas en loop het lokaal zo snel mogelijk uit. Ik hoor iedereen nu nog harder lachen en haast me mijn weg naar beneden. 'Summer!' Ik draai me om en zie Riven achter me aankomen lopen. 'Riven, nu is niet de timing.' Zeg ik boos. 'Ik hoorde wat ze zeiden.' Zegt hij zacht. 'Waarom vertelde je ze niet dat dat een leugen was.' Vraagt hij. 'Ja en wie zou mij geloven? Mijn woord tegen dat van Shane.' Lach ik sarcastisch. Ik zucht en loop door naar beneden. Ik ga in de aula zitten en Tom komt naar me toe gelopen.

'Wat doe jij hier?' Vraag ik. 'Tussen uur.' Antwoord hij. 'O ja.' Zeg ik zacht. 'En Jade stuurde me een appje met wat er net gebeurd was. Ze vroeg of ik wilde kijken hoe het ging.' Zegt hij terwijl hij naast me komt zitten. 'Ik dacht echt dat diep daarbinnen een goed persoon zat. Af en toe als we samen waren liet hij een hele andere kant van zichzelf zien. Een kant die hij op school nooit laat zien.' Zucht ik. 'Duidelijk zat ik er naast en is het echt een zak.' Zeg ik terwijl ik mijn gezicht in mijn handen leg. 'Ik schaam me dood. Iedereen denkt nu dat ik een.' 'Houdt op.' Kapt Tom me af. 'Luister, ik weet dat iedereen je steeds zei uit zijn buurt te blijven. Maar ik ben niet blind. Ik zag ook wel dat hij anders was met jouw in zijn buurt. Ik dacht oprecht dat er iets was tussen jullie. Dus schaam je er niet voor. En trek je vooral niet aan wat de rest denkt. Je hebt ons en wij weten de waarheid.' Glimlacht hij. 'Thanks Tom.' Glimlach ik. Hij glimlacht ook even en trekt me in een omhelzing.