De maffia

Hoofdstuk 62

Na onze laatste lessen loop ik met Olivia naar beneden en wachten we op April en Jade in de kantine. 'Ik kan alleen niet tot super laat blijven.' Zegt Olivia terwijl dat ik een bueno uit de automaat haal. 'Als we het beu zijn bel ik Shane en dan haalt hij ons wel op.' 'O nee hoor,  Mats wilde me wel ophalen.' Ik knik even en kijk op zodra dat ik de stemmen van April en Jade hoor.

'Ready?' Vragen ze terwijl dat ze naar ons toe komen gelopen. We knikken en lopen met ze naar buiten. 'Ik doe wel een drankje hoor.' Zegt April vrij direct. 'We worden toch opgehaald.' Zegt ze schouderophalend. We moeten lachen en knikken instemmend. 'O maar wij ook hoor.' We lopen naar Olivia haar huis en besluiten daar eerst even wat avond te eten. 'Hé Pedro.' Ik kijk op en zie een jongen op de bank zitten. 'Ik heb de meiden meegenomen.' Hij knikt even en richt zijn aandacht verder op de televisie. 'We hebben macaroni, lust iedereen dat?' We knikken en gaan aan tafel zitten. 'Heeft mama gekookt?' Roept Olivia naar Pedro. Hij komt de keuken ingelopen en haalt een flesje water uit de koelkast. 'Nee ik, mama is pas laat thuis en ik heb zo training.' Legt hij uit. Hij kijkt mij even kort aan en Olivia valt er tussendoor. 'Pedro, dit is Summer, Summer dit is Pedro, mijn stiefbroer.' We glimlachen beiden even naar elkaar maar voordat we iets kunnen zeggen begint April. 'Het ziet er in ieder geval goed uit.' We scheppen allemaal een bord op en na het eten frissen we ons onszelf even op en gaan we de deur uit. 

'Gaan we lopend?' Vraagt Jade klagend. 'Ja.' Ze zucht even diep en en loopt dan weer verder mee. 'Gaan we naar een café of een club?' Vraagt April. 'Gaan we naar een club? Ik kan wel wat drankjes gebruiken.' Zucht Jade. 'En de frustratie eruit dansen?' Lacht Olivia. 'Dat ook.' 

Na een behoorlijk aantal minuten lopen draai ik me een aantal keer. 'Alles oké Sum?' Vraagt April. 'Hmm? O ja hoor.' Zeg ik, het weg lachend. Ik heb nu voor de afgelopen minuten het idee alsof we achtervolgt worden, ook al zie of hoor ik niks. Ik zal wel gewoon paranoïde worden met alle toestanden.

Uiteindelijk komen we aan bij de club en lopen we naar binnen. 'Direct drankjes halen?' Vraagt Jade. We kijken haar verrast aan, meestal wilt Jade het het in het begin rustig aandoen. We knikken instemmend en lopen naar de bar. Ik trek April even aan haar arm naar me toe. 'Ik denk dat we Jade vanavond een beetje in de gaten moeten houden.' Ze knikt even en heeft het zelf duidelijk ook al in de gaten. 

'Sum wat wil jij?' Vraagt Jade. 'O doe maar gewoon een Wodka cola.' Ze knikt en besteld onze drankjes. Zodra we ze hebben lopen we verder en beginnen we een beetje te dansen. Na nog wat drankjes verder begin ik het langzaam te voelen. 'Zullen we een leuke foto maken?' Vraagt Olivia. 'Wij hebben nog helemaal geen leuke foto als groep zijnde.' We stemmen erin mee en Olivia post hem op haar instagram verhaal. Na zo een 20 minuten gaat mijn telefoon af. Het is Shane. Ik neem hem op maar ik kan hem niet verstaan door de harde muziek. Ik loop even naar de toiletten zodat ik hem wel kan verstaan. 'Summer?' Vraagt hij. 'Ja? Is er iets?' Vraag ik. 'Ik dacht dat jullie een terrasje zouden pakken.' Zegt hij redelijk kortaf. 'Ja, dat was het plan, alleen Jade had meer behoefte aan een club.' Zeg ik niet begrijpend waarom hij daarvoor zou bellen. 'Ja maar waarom die club?' Vraagt hij. 'Deze kwamen we het eerste op loopafstand tegen.' Zeg ik simpel. 'Summer, ga daar weg. Dat is een club waar je niet met een stel meiden alleen moet zijn.' Zegt hij serieus. 'Oké we zullen zo weggaan.' Zeg ik voordat ik hem wegdruk. Ik loop terug naar de meiden en dans verder. Dus echt niet dat we weggaan het is hier gezellig en we hebben helemaal geen problemen. 

Na nog een aantal minuten moet ik toch echt plassen en loop ik naar de toiletten. Ik stop even met lopen zodra dat mijn blik op Riven valt. Ik merk dat ik gefrustreerd wordt en stap op hem af. Een grijns verschijnt op zijn gezicht zodra dat hij ziet dat ik zijn kant op kom gelopen. 'Volg je ons de hele tijd ofzo?' Vraag ik geïrriteerd. 'Nou nou, niet zo op een roze wolk lopen. Ik houd ook nog wel van een avondje uit.' Lacht hij. 'Ja in je eentje.' Zeg ik niet gelovend. Hij pakt me bij mijn middel vast en trekt me naar zich toe. 'Volgens mij ben ik niet meer alleen.' Ik kijk hem even kort aan terwijl dat hij me nog dichter naar zich toe trekt. 'Summer!' Hoor ik hard achter me. Riven laat me los en loopt weg. Ik kijk hem verrast na en draai me om. 'Shane? Wat doe jij hier?' Vraag ik verward. 'Je locatie staat aan. Jullie zouden hier weggaan.' 'Ja maar.' Hij kapt me af voordat ik verder kan praten. 'Nee, niks te ja maar. Je zou weggaan. Ik zeg dit soort dingen voor jou eigen veiligheid. Je luistert alleen nooit naar me!' Schreeuwt hij kwaad. 'En dan kom ik hier en dan sta je met Riven. Fucking Riven!' Zijn blik is kil wat me een rilling over mijn rug oplevert. 'Je doet maar. Ik ben het beu om elke keer mijn nek naar je uit te steken.' 'Shane.' Zeg ik terwijl dat mijn stem breekt. Hij zet een aantal stappen dichterbij totdat er nog maar een paar centimeter tussen ons is. 'Als je ook maar denkt dat ik voor een seconde van je gehouden hebt ben je zielig. Je was net als die andere meiden mijn tijdelijke speeltje.' 'Shane!' Roept April ongeloof waardig.  Ik voel de tranen in mijn ogen vormen en mijn hart breekt in duizenden stukjes. Ik knik even en loop dan snel naar buiten. 

De tranen stromen over mijn wangen. Constant hoor ik zijn woorden opnieuw in mijn hoofd. Ik schakel mijn telefoon uit en loop snel verder. Ik hoor Jade mijn naam roepen maar ik loop snel verder. Ik wil op moment niemand spreken. Ik loop een random kant op, ik weet niet eens waar ik nu ben, maar het kan me ook niks schelen. Ik loop een bos in en kom uiteindelijk bij een bankje uit. Ik ga er zitten en laat alle tranen de vrije loop. Dit is niet hoe ik had verwacht dat deze avond zou verlopen. De rillingen lopen over heel mijn lijf en het kippenvel staat op mijn armen. Het is al behoorlijk afgekoeld en natuurlijk heb ik weer geen vest of jas meegenomen. 

Ik schiet overeind wanneer dat ik geritsel achter me hoor. Ik blijf vlug alle kanten rondom mij kijken maar zie nog niks. 'Goeie avond.' Ik draai me om en zie een man achter me staan. 'Is alles goed?' Vraagt hij terwijl dat hij een stap dichterbij zet. 'Nee nee alles is goed. Knik ik terwijl dat ik de tranen ruw wegveeg van mijn gezicht. 'Weet je het zeker. Je zit hier namelijk laat in je eentje in het donker op een bankje in het bos te huilen.' Lacht hij. Ik schud mijn hoofd en glimlach. 'Nee nee het is echt oké.' Ik hoor nog een geluid achter me en draai me om. Waarna nog een man achter me staat. Ik krijg een naar gevoel in mijn onderbuik en slik even. 'Het kan op de makkelijk of moeilijke manier Summer. Jij mag kiezen.' Ik kijk hem even aan. 'Hoe weet u mijn naam?' Vraag ik. Hij grijnst even. 'Dat was geen antwoord op de vraag Summer.' Het duurt niet lang voordat Riven naast de man verschijnt. Fijn. 

Ik probeer snel weg te rennen en probeer zo goed mogelijk te kijken om nergens over te struikelen. Maar al snel komt er iemand vanachter een boom die me vast pakt en me niet los laat. 'Help! Help!' Schreeuw ik zo hard als ik kan, maar al gauw legt hij zijn hand op mijn mond. Ik probeer hem in zijn hand te bijten wat me uiteindelijk ook lukt waarna hij een pijnlijke kreun uitlaat en me met die hand loslaat. Ik probeer me direct uit zijn greep te wringen maar hij gooit me bruut op de grond en legt mijn armen op mijn rug. Ik word overeind getrokken en mee naar een grote zwarte auto gebracht. Ik word achter ingezet en Riven komt naast me zitten. 

Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en kijkt me even aan. 'Wij gaan elkaar de komende tijd nog wat vaker zien.' Grijnst hij voordat de auto doorrijdt. De tranen stromen over mijn wangen. Niet beseffend wat er net allemaal in het afgelopen uur gebeurd is. 

Hoi allemaal!

Hierbij na een lange tijd een nieuw hoofdstuk. Ik heb gisteren mijn op één na laatste examen voor mijn opleiding gehaald. Hierdoor heb ik weer wat meer tijd en wil ik het schrijven weer meer gaan oppakken. Ik wil jullie daarom ook bedanken voor jullie geduld en lieve reacties! Dat betekent heel veel voor mij. Ik wil nu ook weer regelmatig publiceren. Ik hoop dat jullie het nog een leuk boek vinden!

xoxo ~me ❤❤