De maffia

Hoofdstuk 24

Zodra ik Shane niet meer kan zien bel ik Tom op. 'Neem alsjeblieft op.' Na een aantal seconden overgaan neemt hij eindelijk op. 'Hé Sum, whats up?' Vraagt hij met een ploppende "p". 'Tom, kan je me alsjeblieft komen ophalen?' Vraag ik gestrest. 'Wat, ik dacht dat Riven je thuis zou brengen.' Zegt hij verward. 'Dat is een lang verhaal.' Zucht ik. 'Oké, ik kom eraan.' Zegt hij terwijl ik door de telefoon de deur dicht hoor gaan. 'Thanks Tom, ik stuur je mijn locatie door.' 'Oké.' We hangen op en ik stuur mijn locatie door en na zo een paar minuten zie ik hem aankomen rijden.

Ik stap snel in en kijk stil wat uit her raam. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt hij. 'Waarom rijd je niet meer met Riven mee?' Vraagt hij lichtelijk bezorgd. 'Heeft hij iets geprobeerd?' Vraagt hij serieus. Ik knik langzaam en zucht. 'Er is niks gebeurd. Hij zoende me en wilde verder gaan, maar dat wilde ik niet.' Zeg ik terwijl ik naar buiten blijf staren. 'Wat?! Stopte hij toen je dat aangaf?' Vraagt hij met op elkaar geklemde tanden. 'Nee.' Zeg ik zacht. 'Shane was er.' Zeg ik daarna. 'Hij heeft hem van me afgetrokken. En weggestuurd.' Zeg ik terwijl ik wat naar de grond staar. 'Ik heb het uitgemaakt. Het is sowieso heel raar gelopen.' Zucht ik.

Zodra we aankomen bij hem thuis stappen we uit. 'Thanks dat ik hier mag overnachten. Luke had me sowieso helemaal ondervraagt.' Zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. 'Ja, geen probleem.' Zegt hij terwijl hij met zijn hand door zijn haar gaat. 'Kom hier jij.' Lacht hij terwijl hij me in een omhelzing trekt. 'Was hij altijd zo?' Vraagt hij. 'Wat bedoel je?' Vraag ik terwijl ik me uit zijn omhelzing haal. 'Was hij altijd opdringerig?' Vraagt hij. 'Soms, net als die zoen van vanmiddag, dat wilde ik niet.' Zucht ik. 'Hij wilde veel te snel gaan. Alles ging veel te snel, we hebben één date gehad.' Zeg ik gefrustreerd. 'En toen ging hij er daarna al vanuit dat we samen waren. Ik heb het helemaal verkeerd aangepakt.' Zucht ik. 'Je zoende hem wel terug.' Merkt Tom op. 'Waarom deed je dat dan?' Vraagt hij. 'Ik weet het niet.' Zucht ik. 'Misschien om Shane jaloers te maken?' Vraagt hij met een grijns. 'Wat? Nee. Hij is de persoon die me het minst kan boeien op moment.' Zeg ik geïrriteerd bij de gedachte van Shane. 'Hij heeft je wel geholpen met Riven.' 'Serieus? Ga je Shane nu verdedigen?' Lach ik terwijl ik hem een duw geef. 'Nee, ik zeg het alleen.' 'Dat maakt nog steeds niet goed, wat hij allemaal zei.' Zeg ik terwijl ik tegen Tom aan ga liggen. 'Neem nu maar wat slaap. Dat kun je wel gebruiken.' Glimlacht hij. 'Slaap maar in mijn bed, ik neem de bank wel.' Glimlacht hij. 'We kunnen je bed toch delen. Ik neem aan dat jij geen Riven actie onderneemt.' Zeg ik met een kort lachje. 'Nee, dat zou ik nooit doen.'  Zegt hij terwijl hij zijn kamer deur opent.

We lopen naar binnen en hij knipt het licht aan. 'Wacht, ik ben zo terug.' Hij loopt zijn kamer uit, maar het duurt niet lang voordat hij terug is. 'Mijn zus is nu op kamers maar dit is nog een pyjama van haar. Die mag je vast wel lenen.' Zegt hij terwijl hij me het setje overhandigt. 'Thanks.' We kleden ons beiden om en kruipen in bed.

De volgende ochtend word ik wakker en zie ik dat ik een aantal meldingen heb.

7 gemiste oproepen (Luke)
3 gemiste oproepen (Jade)
5 gemiste oproepen (mama)
6 gemiste oproepen (papa)

'Dipsaus!' Zeg ik terwijl ik uit bed spring. 'Wat doe je?' Vraagt Tom die nu ook wakker is. 'Ik heb helemaal niet gezegd dat ik niet thuis zou slapen.' Zeg ik terwijl ik bijna over mijn eigen voeten struikel. Ik bel Luke snel op en hij neemt direct op. 'Summer?! Waar ben je?!' Ik hoor direct mijn ouders ongerust op de achtergrond. 'Luke, het spijt me zo. Ik ben helemaal vergeten om te zeggen dat ik bij Tom heb geslapen.' Verontschuldig ik me. 'Bij Tom vraagt hij verward. 'Ja, ik kom zo naar huis. Dan leg ik alles uit.' Zeg ik terwijl ik mijn spullen bij elkaar raap. Ik druk hem af voordat hij kan antwoorden en kleed me snel om. 'Moet ik je brengen.' Vraagt Tom die nu ook zijn bed uitkruipt. 'Vind je dat erg?' Vraag ik. 'Zou ik het anders voorstellen?' Vraagt hij. Ik grinnik en knik. 'Thanks.' Zodra ik klaar ben lopen we naar zijn auto en stappen we in.

'Wat moet ik zeggen tegen Luke?' Vraag ik gestrest. 'Erm, misschien de waarheid?' Lacht hij. 'Hij doet Riven wat.' Zeg ik terwijl ik mijn hoofd tegen de hoofdsteun laat vallen. 'Is dat dan zo erg? Wat hij deed is echt fout.' Zegt Tom terwijl hij op de weg blijft letten. 'Ga je mee naar binnen? Vraag ik. 'Dan weten ze dat ik echt bij jouw was.' Voeg ik toe. Hij knikt en zodra we er zijn stappen we uit. We lopen naar binnen en zodra we in de woonkamer zijn richt iedereen hun blik op ons.

'Wil je ons even uitleggen waarom je bij Tom was, als Riven je thuis zou brengen?' Vraagt Luke met een strak gezicht. 'Rustig papa bear.' Zegt mijn vader die zijn hand op Luke zijn schouder legt. 'Maar vertel ons, hoe komt het dat je bij Tom sliep, als Riven je thuis zou brengen?' Zegt mijn vader nu serieus. 'Tom heeft me geholpen. Riven drong zichzelf op me en toen wilde ik niet meer met hem meerijden. Dus heeft Tom me opgehaald en heb ik bij hem geslapen.' Zeg ik in één adem. 'Hij heeft wat gedaan?!' Roepen mijn vader en Luke tegelijk uit. 'Waarom belde je dan niet één van ons?' Vraagt mijn moeder. 'Nou het was best wel naar en ik wilde het er niet echt over hebben en als ik één van jullie zou bellen, dan zou ik een heel kruisverhoor hebben gehad.' Zeg ik chagrijnig. 'Heb je het gezien?' Vraagt Luke aan Tom. Hij schudt zijn hoofd wat een frons op Luke zijn gezicht doet ontstaan. 'Dus hij is gestopt?' Vraagt hij. Ik staar naar de grond een blijf even stil. 'Antwoord mijn vraag.' Zegt Luke opdringerig. 'Nee! Shane was daar oké! Hij hielp me, hij ging voor me staan zodat Riven met zijn poten van me af bleef. Nu blij? Of heb je dan weer wat zeggen!' Roep ik boos. 'Wie is Shane?' Vraagt mijn moeder. 'Iemand van school.' Antwoord ik stug. 'Shane Anderson, om precies te zijn.' Zegt Luke terwijl hij zijn armen over elkaar slaat. 'Wa- Summer hij is-' Ik kap mijn vader af en pak mijn tas. 'Goh Summer, fijn dat je nu oké bent. Fijn om je weer thuis te hebben. Dat had ook gekund.' Zeg ik boos. 'En ja pap, ik weet wat hij doet. En ik weet dat hij gevaarlijk is. Maak je maar geen zorgen, onze haat is wederzijds.'

Ik loop boos naar buiten en zwaai de deur achter me dicht. Waarom? Waarom moet alles zo lopen? Kan deze dag nog erger?