De maffia

Hoofdstuk 6

Ik word wakker en kruip mijn bed uit. Ik zoek een outfit uit en trek het aan. Ik krijg een berichtje en zie dat het van Jade is.

Jade: Hey, klein probleempje. Mijn fiets is kapot en niemand is thuis. 

Summer:  Ik kan vragen aan Luke of je mee mag rijden. Of je neemt een vrije dag haha.   

Jade:  Hoe verleidelijk dat ook klinkt, rijd ik toch liever mee.

Ik grinnik en loop de trap af. 'Luke?' Vraag ik. 'Ik ben hier.' Ik draai me om en zie Luke staan. 'Zouden we misschien Jade kunnen ophalen? Ze woont hier drie straten verder op.' 'Ja is goed. We vertrekken over 20 minuten.' Ik knik en pak wat yoghurt uit de koelkast. Ik stuur Jade nog even snel een appje dat we er over 20 minuten zijn. Ik loop weer naar boven en steek mijn haar op in een knot en poets mijn tanden. 'Sum?! Ben je zo ver?!' Roept Luke. 'Ja! Ik kom. Weer de trap af.' Zucht ik.

Eenmaal beneden kijk ik rond maar zie ik mama en papa niet. Ik stap bij Luke in de auto en we rijden naar Jade haar huis. 'Waar waren mama en papa eigenlijk?' Vraag ik. 'Ze moesten eerder werken.' Zegt hij terwijl hij het gaspedaal indrukt. Eenmaal aangekomen bij Jade haar huis stap ik uit. Ik bel aan en wacht even af. Het duurt niet lang voordat de deur open gaat. 'Hé!' Roept ze vrolijk. 'Hé.' Glimlach ik. Ze draait de deur op slot en loopt met me mee naar de auto. 'Dank je Luke, dat ik mee mag rijden.' Glimlacht ze. 'Ja, uh, ja graag gedaan.' Glimlacht hij. Ik kijk hem even aan en richt me dan weer op de weg.

'Oké. Ik denk dat we zo eerst naar Marco moeten gaan.' Zegt Jade die haar jas in haar kluisje propt. Ik werp een blik op de klok en schudt mijn hoofd. 'Nee. Dat halen we niet meer voor onze eerste les.' 'Oké dan doen we het later.' Zegt ze schouder ophalend. We nemen plaats aan tafel bij April en Tom. 'Waar zijn Olivia en Mats?' Vraag ik. 'Daar.' Zegt April wijzend naar de hoek van de aula. 'Dat is dus volledig bijgelegd.' Lacht Jade zodra we ze zien zoenen. 'Gaan jullie ook mee vanmiddag? Om het hout bij mijn oom. We kunnen elke extra paar handen wel gebruiken.' Zeg ik. 'Ik kan niet.' Zegt Tom schouderophalend. 'Ik ga wel mee.' Glimlacht Jade. 'Ik ook.' Zegt April vrolijk. 'Al zou ik niet te veel op Olivia en Mats rekenen.' Lacht ze. 'Ik vraag Liam wel.' Ze knikken en ik sta op. 'Liam!' Hij kijkt op en glimlacht naar me. 

'Hé.' 'Hé. We gaan vandaag het hout bij mijn oom ophalen. Ga je ook mee? We hebben vervoer.' Grinnik ik. 'Ja, is goed. Maar ik moet nu wel naar mijn les. Dan zie ik je vanmiddag.' Ik knik en glimlach. 'Oké.' Hij loopt weer weg en ik voel een hand op mijn mond en ik word achteruit getrokken. Ik probeer tegen te stribbelen maar ze zijn te sterk. Ik word de bezemkast in geduwd en ik hoor de deur op slot gaan. 'Hé! laat me er uit!' Roep ik boos terwijl ik op de deur blijf bonken. 'Dit is niet grappig laat me er uit!' Ik begin in paniek te raken en sluit mijn ogen. 'Focus Summer, focus.' Zeg ik tegen me zelf. Ik ben enorm claustrofobisch. Ik begin te hyperventileren en probeer mezelf te kalmeren maar dat lukt niet. 'Summer?!' Ik hoor April mijn roepen maar ik krijg gen geluid meer uit mijn mond. Ik pak een pot met weet ik veel wat en gooi die naar de deur. 'Summer?' Er wordt op de deur geklopt en aan de klink getrokken maar er gebeurd niks. 

'Wat moet dat hier?' Vraagt, zo te horen, de conciërge. 'Kunt u alstublieft de deur open maken?' Vraagt Jade vlug. Ik hoor een sleutel in het slot draaien en de deur gaat open. 'Summer?!' Roepen ze geschrokken uit. 'Wat doe je hier?' Vraagt April die me overeind trekt. 'Iemand duwde me naar binnen en sloot me op. Ik ben alleen heel erg claustrofobisch.' Zeg ik terwijl ik weer kalmeer. Jade trekt me in een knuffel en laat me weer los. 'Kan je naar de les? En heb je een vermoede wie dit was?' Vraagt de conciërge. 'Ja, het gaat wel weer. En nee geen idee. Maar laat het maar zitten hoor, het is al goed.' Zeg ik met een zwak glimlachje. Hij knikt en we lopen weer naar boven. 'Uhm, Sum we weten allemaal wie hier achter zit.' Zegt April boos. 'Ja, natuurlijk. Ik ga alleen geen aandacht aan hem besteden. En we wisten dat hij me nog een keer terug zou pakken.' Zucht ik. 'Ja, maar dit gaat wel te ver.' Ik schud mijn hoofd. 'Als ik hem gewoon niet meer tegen kom is het goed.' Ze zuchten en knikken dan. 'Damens, jullie zijn te laat.' Zegt de docent bot. 'Sorry meneer.' Zeggen we zacht. We nemen snel plaats en maken onze opdrachten.