De maffia

Hoofdstuk 42

Ik word langzaam wakker en merk dat Shane nog slaapt. Ik besluit nog even te blijven liggen omdat ik hem niet wil wakker maken. Ik staar wat naar al zijn blauwe plekken en zucht even in mezelf.

Ik voel zijn grip rond mijn middel wat sterker worden en draai mijn gezicht naar hem toe zodat ik hem kan aankijken. 'Good morning.' Glimlach ik. 'Morning.' Antwoord hij glimlachend. 'Ben je al lang wakker?' Vraagt hij terwijl dat ik overeind klim. 'Nee, nog maar net.' Antwoord ik terwijl dat ik het bed uit kruip.

Ik loop naar zijn bureau waar dat mijn kleren liggen. 'Ga je je nu al omkleden?'  Vraagt Shane teleurgesteld. 'Wa- ja.'  Lach ik. 'Waarom zo sikkeneurig?' 'Ik vind mijn shirt wel goed bij je staan.' Grijnst hij. Ik merk dat ik weer begin te blozen en kleedt me om.

De deur zwaait open en Nathan komt naar binnen. 'We hebben een locatie van Eldorado.' Zegt hij snel. Shane springt snel uit bed en loopt achter Nathan aan naar de woonkamer. Ik loop op het gemakje achter ze aan en luister wat naar wat ze zeggen. 'Waar?' Vraagt Shane zodra dat Jace ook binnen komt gelopen. Ik ga op de bank zitten en pak mijn telefoon, maar luister stiekem toch mee. 'Hier.' Ik kijk vanuit mijn ooghoek mee. Nathan wijst een bepaalde plek aan op de kaart en Shane knikt even. 'We sturen er direct een team op af.' Zegt hij terwijl dat hij zijn telefoon pakt en de kamer uitloopt. Ik sta op en loop naar de keuken. 'Ik wist niet dat jij hier nog was.' Zegt Jace terwijl dat hij achter me aanloopt. 'Ik ben zo weer weg.' Zeg ik terwijl dat ik de waterkoker aanzet. 'Ik wilde je niet wegjagen.' Lacht hij. Ik lach even en kijk hem dan fronsend aan zodra ik hem zie grijzen. 'Wat?' Vraag ik terwijl dat ik nerveus lach. 'Hadden jullie het naar je zin gisteren.' Lacht hij terwijl dat hij op mijn nek doelt. Ik loop naar spiegel en zucht zodra ik een zuigzoen zie zitten. 

Shane komt binnen gelopen en kijkt me even aan. 'Wat is er?' Vraagt hij. 'Kijk eens wat je hebt gedaan.' Zucht ik. 'Mooi toch.' Grijnst hij. 'Als Luke dit ziet...' Zucht ik. 'Zorg dan dat niemand het ziet.' Zegt hij terwijl dat hij zijn schouders ophaalt. 'Wa-.' Lach ik. Jace overhandigt me een kop thee en ik glimlach even naar hem. 'Thanks.' Ik ga naast Shane zitten en kijk even op mijn telefoon. 'Ik ga zo naar huis.' Merk ik na een tijdje op. 'Ik dacht dat je wilde oefenen met zelfverdediging.' Zegt Shane fronsend. 'Mhm, mijn sportkleding ligt alleen nog thuis.' Hij knikt even en zucht geïrriteerd zodra dat hij weer wordt gebeld. 'Ik ben zo terug.' Moppert hij terwijl dat hij opstaat. 'Moet ik je brengen?' Vraagt Jace. 'O, nee hoor. Ik fiets wel.' Glimlach ik. 'Weet je het zeker?' Vraagt hij nog een keer voor de zekerheid. 'Ja, ze herkennen jullie auto's wel. En dat moeten we nu even niet hebben.' Grinnik ik. 

'Kom, ik breng je wel thuis. Ik pak wel een niet zo opvallende auto.' Lacht hij terwijl dat hij mijn lege kopje overpakt en naar de keuken loopt. Shane komt terug de kamer ingelopen en kijkt ons even aan. 'Ik moet heel even gaan. Ik ben in een half uurtje weer terug.' Zegt Shane terwijl dat hij zijn jas van de kapstok pakt. 'Ik breng Summer even naar huis, dan komen we terug.' Zegt Jace zodra dat hij de kamer terug in komt gelopen. Hij knikt even en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Ik zie je zo weer.' Ik knik even en hij loopt weer terug naar buiten. 

'Ben je zover?' Vraagt Jace uiteindelijk. Ik knik en volg hem naar de garage. 'Waar is Nathan?' Vraag ik zodra ik me bedenk dat hij na hun gesprek weg is gegaan. 'O uhm, hij moest iets regelen.' Zegt hij schouderophalend. 'Met andere worden hij is naar één van de opslagplaatsen van Eldorado.' Lach ik. 'Mhm.' Antwoord Jace zacht. 'Shane is waarschijnlijk naar zijn vader.' Voegt hij eraan toe. 'Hoe is zijn vader?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Uhm, hij is aardig....' Zegt hij twijfelend. 'Dat klinkt geloofwaardig.' Lach ik sarcastisch. We komen aan bij de garage en Jace opent de autodeur voor me. 'Gentlemen.' Grinnik ik. Hij moet ook lachen en loopt naar de andere kant van de auto en stapt in.

'Zijn vader is wel aardig. Hij is alleen soms heel hard. Het is natuurlijk de bedoeling dat Shane alles over gaat nemen. Dus hij pakt hem ook hard aan.' Zegt hij serieus. 'Maar hij zou ook echt alles doen voor hem. Familie is het belangrijkste voor hem. Iedereen die voor hem werkt beschermt hij ook heel erg. Hij behandeld zijn werknemers ook als familie. Van ons tot aan de schoonmakers.' Glimlacht hij in zichzelf. 'Maar het blijft een maffia wereld.' Zucht hij. 'Heb je er ooit aan gedacht om er mee te stoppen?' Vraag ik verder. Hij blijft even en knikt dan. 'Ja. Er is een keer iets voor gevallen. Dat had ons allemaal wel diep geraakt en als ik eerlijk ben heb ik er toen wel aan gedacht.' Geeft hij eerlijk toe. 'Wat was er toen gebeurd?' Vraag ik terwijl dat ik hem aankijk. 'Dat kan ik niet zeggen. Dat is niet aan mij.' Zegt hij terwijl dat hij met zijn hoofd schudt. Ik knik begrijpelijk en luister wat verder naar de radio. 

Zodra we bij mij thuis aankomen stap ik uit. 'Ik ben zo terug.' Zeg ik voordat ik de deur sluit. Ik loop zo stil mogelijk naar binnen in de hoop niemand tegen te komen. Ik sluip snel mijn kamer in en pak mijn sportkleding. 'Summer?' Ik draai me om en zie Luke staan. 'O Luke! Hé, je liet me schrikken.' Lach ik nerveus. 'Sinds wanneer ben je terug?' Vraagt hij verward. 'Net.' Glimlach ik nerveus. 'Wat ga je doen?' Vraagt hij fronsend. 'O uhm, ik ga sporten.' Lieg ik, soort van. 'Met wie?' Vraagt hij, maar voordat ik kan antwoorden veranderd zijn blik en komt hij naar me toe gelopen. 'Wat is dat?' Vraagt hij streng. Ik knijp mijn ogen even dicht en schudt mijn hoofd. 'W-wat? Niks. Ik weet niet waar je het over hebt.' Zeg ik terwijl dat ik mijn spullen bij elkaar raap en weg wil lopen. Luke is me voor en pakt me bij mijn pols. 'Wie heeft je die zuigzoen gegeven?' Vraagt hij terwijl dat hij me doordringend aankijkt. 'Ik dacht dat je gisteren bij April was. 'Mhm, het was een experimentje.' Probeer ik. 'Is dat je beste leugen.' Zucht hij. 'Summer, was het Riven weer?' Vraagt hij ongerust. 'Wat?! Nee! Nee absoluut niet!' Roep ik uit. 'Was het met jouw toestemming?' Vraagt hij nog steeds bezorgd. 'Ja Luke.' Zeg ik rustig. Hij laat mijn pols los en kijkt me even aan. 'Ik wil nog steeds een naam.' Zegt hij koppig. 'Ben!' Roep ik terwijl dat ik naar beneden loop. 'Je bent 's werelds slechtste leugenaar ooit!' Roept hij me lachend na. 

Ik loop lachend naar buiten en stap bij Jace weer in de auto. 'Dat duurde lang.' Lacht Jace. 'Luke moest zo nodig de zuigzoen zien.' Zucht ik. 'En Shane had nog zo gezegd om het niet te laten zien.' Ik geef hem een zachte duw en doe mijn gordel aan. Hij geeft gas en rijdt weer naar Shanes huis. Zodra we aankomen wachten we totdat het hek voor ons opengaat en rijden we het erf weer op. 'Jace?' 'Hmm?' 'Zou je Shane misschien willen overhalen dat ik ook af en toe mee mag naar jullie 'business' momenten?' Vraag ik hoopvol. 'Summer, we laten je er niet bij voor je veiligheid, niet omdat we je willen pesten.' Zegt hij terwijl dat we uitstappen. 'En wat nou als ik leer om te vechten. Ik oefen toch al met Shane en Liam.' Vraag ik met een pruillip. 'Zodra je daadwerkelijk zo goed kan vechten/ zelf verdedigen, dan praat ik wel met Shane.' Geeft hij uiteindelijk in, niet gelovend dat dat ooit gaat gebeuren. 'Yes thanks!' Roep ik enthousiast terwijl dat ik een kus op zijn wang druk.

'Ik ga me omkleden.' Zeg ik terwijl dat ik naar de badkamer loop. Ik kleed me om (zie media) en steek mijn haar op in een staart. Ik loop terug naar de kamer en zodra ik zie dat daar niemand meer is loop ik door naar de sportruimte. Ik zet wat muziek op en begin alvast wat te stretchen. 

'Je bent al begonnen zo te zien.' Ik draai me om en Shane komt binnen gelopen. 'Alleen aan het stretchen.' Zeg ik terwijl dat ik weer recht ga staan. Hij laat zijn ogen even over me heen glijden en ik merk dat ik rood word. Hij ziet het ook en moet even lachen. 'Nu al rood? We hebben nog niks gedaan.' Grijnst hij. Ik geef hem een duw en kijk even naar de deur. 'Liam?' Vraag ik zodra dat hij er een beetje afwezig bij staat. 'Uhm... we zijn er een paar verloren vanmiddag.' Zegt hij terwijl dat hij voor zich uitstaart. Shane kijkt direct op en loopt een paar passen naar hem toe. 'Hoeveel?' Vraagt hij. '7' Antwoord hij hoofdschuddend. 'Marcel was er ook één van.' Voegt hij er zacht aan toe.