De maffia

Hoofdstuk 26

Ik word wakker en merk dat ik nog steeds in zijn greep lig. Ik maak me los uit zijn grip en sta op. 'Nu al wakker?' Vraagt hij met een schorre ochtendstem. Ik knik en pak mijn kleding. 'Ik ga een badkamer zoeken.' Zeg ik terwijl ik mijn telefoon nog snel van het bureau pak. 'Er zijn er 7 op deze verdieping, je vindt er vast wel één.' Grijnst hij. Ik rol met mijn ogen en loop de kamer uit. Ik bots tegen iemand op en laat mijn telefoon vallen.

'Summer?' Ik kijk op en zie Liam staan. 'Wat doe jij hier?' Vraagt hij verward. Shane komt nu achter mij de kamer uit wat een nog verwardere blik op Liam zijn gezicht doet ontstaan. 'Hebben jullie?' Vraagt hij. 'Wat iewl, nee.' Zeg ik afkeurend. 'Summer heeft hier even geslapen omdat ze gisteren werd aangevallen bij Miranda's.' Legt Shane uit. 'Daarover gesproken, wist iemand dat je daar ging studeren?' Vraagt hij serieus. 'Nee, volgens mij niet. Ik heb het alleen tegen Riv-' Ik stop even zodra ik Shane zijn blik zie veranderen. 'Wat?' Vraag ik. 'Heb je Riven gezegd dat je daar ging studeren?' Vraagt hij voor de zekerheid. 'Ja, hoezo? Wat is er?' Vraag ik. 'Ik wist wel dat er niks klopte aan heel die jongen.' Zegt hij geïrriteerd. 

Hij pakt zijn telefoon snel uit zijn broekzak en begint snel te typen. 'Jace en Nathan gaan wat meer informatie over hem bij elkaar zoeken.' Zegt hij serieus. 'Summer, beloof ons dat je nergens meer alleen naartoe gaat voorlopig.' Zegt Liam serieus. 'Oké, rustig ik beloof het.' Zeg ik eerlijk. Ze knikken en ik loop door op zoek naar een badkamer.

Zodra ik er één gevonden heb spring ik onder de douche en loop ik daarna naar beneden. 'Blijf je nog even?' Vraagt Liam. 'Nee, ik ga naar Olivia. We plannen Mats verjaardagsfeest.' Zeg ik terwijl ik mijn jas van de kapstok pak. 'Wanneer is dat?' Vraagt Liam. 'Morgen.' Antwoord ik vrolijk. 'Komt Riven ook?' Vraagt Shane stug. 'Weet ik niet. Iedereen mag komen.' Zeg ik schouder ophalend. 'Dan zijn wij er ook.' Zegt hij vast besloten. Ik knik en loop naar de voordeur. Ik merk dat Shane me achterna loopt. Heeft hij toch nog een beetje manieren. 'Shane?' Vraag ik. 'Ja?' 'Over gister avond. Uhm.' 'Geen zorgen, laten we die zoen gewoon vergeten, het betekende toch niks.' Zegt hij schouderophalend. 'Dat is wat jij ook wilde zeggen toch?' Vraagt hij zodra ik stil blijf. 'Ja, ja, dan zie ik je morgen.' Glimlach ik. 'Ik breng je wel.' Zegt Liam die me achterna komt.

Ik stap bij Liam in auto en zing zachtjes wat mee met de radio. 'Je hebt zo veel talent.' Zegt hij glimlachend. 'Thanks.' Glimlach ik. 'Blijf je om te helpen?' Vraag ik. 'Ja is goed.' Knikt hij. Zodra we er zijn kijkt hij me raar aan. 'Wat? Dit is jullie locatie voor een feest.' Vraagt hij met een opgetrokken wenkbrauw. 'Hé, niet zo afkeurend. Zodra we het versierd hebben is het hartstikke leuk.' Zeg ik terwijl ik hem opzij duw.

We lopen naar binnen en als snel zie ik Olivia en April met een aantal dozen staan. 'Hé, Sum... en Liam.' Grijnst April. 'Ik negeer het maar en loop naar ze toe. 'Wow, jullie hebben al veel.'  Zeg ik terwijl ik wat in de doos graai. 'Ja, we hebben alles al een beetje opgeruimd en afgestoft. Nu is het nog versieren.' Zegt Olivia enthousiast. We en zetten zoveel mogelijk al klaar. 'We hangen overal lichtjes op en verschillende lampen.

'Hier kunnen we alle pizza's morgen zetten.' Zegt Olivia terwijl ze wat verpakking weggooit en naar een lange tafel wijst. 'En de hapjes en drank.' Voegt ze eraan toe. 'En alle cadeaus?' Vraag ik. 'Die kunnen daar.' Zegt ze wijzend. We besluiten om even te lunchen en kletsen wat. 

'Wat waren jullie vandaag aan het doen?' Vraagt April nieuwsgierig. 'O niks.' Zeg ik schouderophalend. 'Mhm.' Zegt ze ongelovig. 'Ik regel de drank wel.' Grijnst April. 'Daar ging ik al van uit.' Lacht Olivia. We hangen de laatste spullen nog op en zetten de geluidsboxen neer. 'Oké. Dan zien we jullie morgen weer.' Zeg ik zodra we uiteindelijk alles klaar hebben voor morgen. Ze knikken en wuiven ons gedag. 'Let's go.' Zegt hij terwijl hij naar zijn auto loopt. Ik loop hem achterna en stap in.

'Ik hoorde van wat Riven had gedaan na de carwash.' Zegt hij na een tijdje stilte. 'Alsjeblieft, ik wil zijn naam niet meer horen.' Zeg ik met een walging in mijn stem. 'Je weet dat hij er morgen waarschijnlijk ook zal zijn.' Zegt hij terwijl hij zijn blik even op me werpt. 'Mooi. Misschien kan ik hem terugpakken.' Snuif ik. 'Nee, je blijft uit zijn buurt.' 'Hoe vaak gaan mensen nog tegen me zeggen om uit anderen hun buurt te blijven.' Zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. ''Totdat je luistert.' 'Dan overtreedt ik die regel nu ook al.' Lach ik. Hij grinnikt even en stopt dan voor mijn huis zodra we er zijn. 'Tot morgen.' Zeg ik zodra ik uitstap. Ik loop naar binnen en nog voordat ik de voordeur kan sluiten word ik in een omhelzing getrokken. 'Luke?' Vraag ik terwijl ik me uit zijn greep losmaak. 'We zijn ons kapot geschrokken!' Roepen mijn ouders terwijl ze me ook in een omhelzing trekken. 'We zagen de beelden op het nieuw en het duurde zolang voordat we wat van je hoorden. Waar was je?' Vragen ze ongerust. 

Ik loop langs ze naar de woonkamer en ga voor de bank staan. 'Willen jullie het echt weten?' Vraag ik. Ze knikken waarop ik zucht. 'Oké, maar ik wil jullie me niet horen bekritiseren.' Zeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sla. Ze knikken en nemen plaats op de bank. 'Ik was gisteren in Miranda's totdat we daar overvallen werden.' Zeg ik met een trilling in mijn stem. 'Waarom Miranda's?' Vraagt mijn vader. 'Omdat ik daar was. Ze zochten me. Ze hadden me.' Zeg ik terwijl ik Luke even aankijk. 'Maar toen kwam Shane binnen. Hij heeft me geholpen en daar weggehaald.' Zucht ik opgelucht. Het blijft even stil terwijl ze alle drie proberen te beseffen wat ik nu net vertelde. Mijn vader is de eerste die de stilte verbreekt. 'Misschien is het beter dat je morgen niet naar dat feest gaat.' Zegt hij met een strak gezicht. 'In deze afgelopen dagen is er aardig veel gebeurd.' Voegt hij er gestrest aan toe. 'Ik ga wel.' Zeg ik koppig. 'Summer, ik denk niet dat dat zo veil-.' Ik kap Luke af en schudt mijn hoofd. 'Shane en Liam gaan met me mee.' Zeg ik proberend ze over te halen. 'Nog meer met hun.' Lacht Luke. 'Ja, dat is slim.' Zegt hij sarcastisch. 'Als het erop aankomt wel. Zij hebben de meeste ervaring met dit soort situaties.' Zeg ik stug. 'De meeste ervaring met wat precies hè? Mensen vermoorden? Handelen in drugs en wapens etc.' Zegt mijn vader lichtelijk geïrriteerd. 'De meeste ervaring van iedereen hier in zelfverdediging en vechten. Zij kunnen mij het beste beschermen. Het best van jullie allemaal.' Sis ik.

Ze blijven nu allemaal stil en kijken elkaar even kort aan. 'Luister, ik ga morgen gewoon naar het feest. Er gaat echt niks gebeuren. Het zijn rottige dagen geweest maar dat zal wel toeval zijn geweest.' Zeg ik terwijl dat ik naar de deur loop. 'Dan ga ik nu douchen en ben ik straks terug om te eten.' Zeg ik voordat ik de trap op loop. 

Zodra ik onder de douche sta, sla ik mijn hoofd even achterover. Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Ik had nooit van school moeten veranderen. Dan had ik Shane nooit ontmoet. Dan waren mijn gedachten nooit zo in tweestrijd geweest. En dan zou ik nooit langzaam om de grootste zak van de planeet beginnen te geven, ook al zou hij nooit van mij zou kunnen houden. Dan was ik nooit twee keer aangevallen en had ik niet zoveel ruzie met mijn familie gehad. Het enige pluspunt is dat ik nu een vriendgroepje heb. En daar blijft het dan ook bij.

Zodra ik gedoucht ben loop ik naar beneden en schuif ik aan aan tafel. 'Ga jij morgen ook naar het feest?' Vraag ik aan Luke. Hij wisselt even een blik met onze ouders en knikt dan. 'En Ben?' Vraag ik. 'Ja, hij ook.' Ik knik en kruip na het eten al in mijn bed. Ik kijk nog even en film en besluit om daarna maar te gaan slapen.