MANOLYA - Bizden Olmaz

-14-

Furkan'ın benim haberim olmadan etrafıma ördüğü bariyeri düşündükçe sinirleniyordum. Defalarca Furkan ile birlikte olduğumun sanılması boşuna değildi demek ki. Bunu bana nasıl yapabilirdi?

Bora'nın sözlerini önemsemeden yerimden fırladım. Kendimden beklemediğim bir çeviklikle sınıfa doğru ilerlemeye başladım. Bora iki kere adımı seslenmişti fakat umursamadım bile.

Ders henüz bitmemişti. Oflayıp koridoru adımlamaya başladım. Zil çaldığı an hocanın dışarı çıkmasını beklemeden içeri daldım. Canan'ın hemen önünde oturan Furkan'ı görmezden geldim şimdilik. Gözlerimi Canan'a diktim ve yanına ilerledim.

"Haberin var mıydı?" dedim nefes nefese.

Canan anlamadığı gibi kaşlarını da çatmıştı.

"Neden bahsediyorsun Asu?"

Kısa bir an bakışlarımı Furkan'ın sırtına çevirmiştim. Her ne kadar yüzünü göremesem de dikkatinin bizde olduğundan emindim. Öfkemin beni ele geçirmemesi için dişlerimi sıktım.

"Canan. Furkan'ın. beni. sevdiğini... biliyor muydun?"

Sindire sindire sorabildiğim soru nefesimi kesmişti. Aslında nefesimi kesen arkamdan oynanan oyunlardı.

Canan şaşırmış görünüyordu. Bakışlarını kaçırdı önce. ardından yeniden baktı tereddütle. Başını sallayıp onayladığında yıkılmıştım. Gözlerimi kapatıp tuttuğum nefesimi bıraktım.

"Yani" dedim yüksek sesle. Olduğum yerde doğrulmuş ve bir elimle Furkan'ı işaret ediyordum. "Furkan'ın yaptıklarını... biliyordun?"

Furkan'a döndüm hiddetle. Bana bakıyordu. Ne düşündüğünü ne hissettiğini anlamama imkan yoktu.

"Furkan!" dedim yalvarırcasına. Düşüncelerimi söze dökmeme gerek kalmadan "öyle bir şey yok" deseydi keşke. daha fazla rezil olmama gerek kalmasaydı.

"S-sen beni?" gözlerim dolmaya başlamıştı. susmalı mıydım? Belki de Furkan'ın hiçbir şeyden haberi yoktu. Düşüncelerimi tartmaya çalışırken oldukça sakin bir sesle "Evet." dedi.

"Evet Asu, seni seviyorum."

Yanağıma damlayan yaşı önemsemedim. Canan koluma dokunarak bir şeyler söylüyordu. Kolumu kurtardım hiddetle.

"Bana sordun mu? Sevebilir miyim dedin mi? Hayatıma müdahele edebileceğini sana kim söyledi?"

Furkan ayağa kalktı birden. Böylece aramızdaki orantısız boy farkı tüm dengeleri değiştirmişti. Karşımda adeta bir dev gibi duruyordu.

Histerik bir kahkaha atıp yaklaştı.

"Sen birini sevmek için ondan izin mi alıyorsun?"

Sözleri vücudumun kaskatı kesilmesine neden olmuştu. Çok kısa bir süre ne diyeceğimi bilemedim.

"Bu senin hayatıma müdahale edeceğin anlamına mı geliyor?" artık sesimin tonunu ayarlamıyordum.

Furkan etrafına baktı esefle. "Bunu burada mı konuşalım?"

Tüm sınıf bizi izliyordu. Öfkemin önüne geçtiği utanç duygum yeniden yüzeye çıkmıştı, hissediyordum.

Birkaç dakika sonra arka bahçedeydik.

"Seni dinliyorum." dedim, kollarımı göğsümde birleştirdiğim esnada.

"Ne biliyorsun bilmiyorum ama hayatına müdahale ettiğimi düşünmüyorum."

Kendinden emin oluşu öfkemi şiddetlendiriyordu. Nasıl olur da bu denli pişkin olabilirdi?

"Furkan, sen, tanıdığın tanımadığın herkese beni sevdiğini söylemedin mi?"