Dream

20

The next days were painfully slow for me. Hindi man lang ako natuwa nang makita ko virtually ang grades ko. I was the highest again sa deparmant namin. Hindi ko magawang maging masaya dahil alam kong balewala lang naman din ang mataas na avarage ko.

Palagi akong minemassage ni Elijah at lagi akong kinakamusta pero hindi ko siya mareplyan ng maayos. I just couldn't talk to anyone even to Yara who's very close to me when it comes to situation like this. I think I just want to isolate myself to think and reflect.

I locked myself in my room because I was scared to face them. Madalas nalang akong dinadalhan ng pagkain ng mga kasambahay namin pero madalas ko din hindi kainin yon. Wala akong ganang kumain. Most of the time nakatulala lang ako sa kisame at iiyak.

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Aaminin ko nahihiya ako sa ginawa kong pagsasalita sakanila pero may parte sa puso ko sumasangayon na nangyare yon. But after that I started regretting to being born to this family.

It was christmas eve and I decided to at least greet my friends. Inuna kong tawagan si Yara tapos sinunod ko na sila Olive. Tinawagan ko rin sila Lola at Tita. When I was about to call Elijah, his name appeared on my screen.

"Hi." He said softly. "Marami kang kausap? Busy kasi pag nag cacall ako."

Sa boses pa lang niya ay nakakalma na agad ako. Ngayon ko nalang ulit narinig ang boses niya dahil palagi kong hindi sinasagot ang mga tawag niya. Nag dadahilan lang ako palagi na busy ako o kaya naman nakatulog. I was so busy dealing with all my bullshit and I had no idea what to do with this feeling anymore. Hindi ko man lang naisip na nag aalala siya sakin. Siya na nga lang ang kakampi ko binabalewala ko pa.

"Kausap ko sila Yara." I replied.

"Uuwi naman na ako bukas, makikita na kita." Excited na sabi niya.

"I can't wait to see you." My voice cracked when I said those word. I just miss him.

"Miss mo ko no?" Pang aasar niya.

Hindi ako nagsalita kahit alam ko naman ang nararamdaman ko. Nag kwento siya sakin ng mga ginagawa niya at tahimik ko lang siyang pinapakinggan. Paminsan ay nag jojoke siya pero tatahimik din kapag hindi niya narinig ang tawa ko. I just feel at peace kahit boses niya lang ang naririnig ko.

"Merry christmas, my love." He chuckled.

"Merry christmas, Elijah."

Binaba niya rin ang tawag pagkatapos akong batiin dahil may exchange gift daw sila. Naiinggit tuloy ako dahil buti pa siya at ang mga kaibigan ko masayang cinecelebrate ang pasko kasama ang pamilya nila. Samantalang ako? I never get to experience those moments.

Lalo pa akong nainggit nang marinig ko mula sa labas ang malakas na pagputok at kasabay non ang boses ng pamilya ko na tuwang tuwa habang binabati ang bawat isa.

It's christamas. And all I want is to recieve love from them but I recieved nothing but a cold treatment. Kahit na nasabi ko na ang hinanakit ko sakanila hindi pa rin yon nakapag pabago ng sitwasyon. Wala pa rin ako para sakanila. I just feel more unwated.

Pinunasan ko ang luhang dumaloy sa aking mukha. Kinuha ko ang phone ko at kinonek ko yon sa bluetooth speaker para mag patugtog din ng malakas. My mind was too loud, I need to hear something to shut my thoughts. Ayaw ko rin marining kung gaano sila kasaya kahit na wala ako.

I wanted to feel happy but there was a certain part of me that throbbed and it didn't stop hurting. My family hurt me so bad. No one wanted me. No one even needed me. I cried as I feel the pain on my heart.

Napatingin ako saglit sa phone ko nang umilaw yon. Nag send sakin ng picture si Elijah kasama ang Daddy niya. Nakangiti sila parehas at magka-akbay. Halatang halata kung gaano sila kalapit sa isa't isa.

Elijah: dad wanted to meet you.
merry christmas daw.

I cried hard when I saw his smile. Im remembering his sweet gestures, his motivation words to me, the way he take good care of me and made me laugh on his corny jokes. Sakaniya ko lang naramdaman na kamahal mahal ako. And I cried so much kasi ngayon ko lang narealised yon.

My eyelids felt heavy, but I didn't stop crying. Sinalubong ko ang pasko nang malungkot. Sana naman hindi ganito kasakit salubingin ang bagong taon.