Numara Komşum Bir Deli || Texting

7.1

Bol bol yorum atmayı unutmayın :)

"Beni mi takip ediyorsun?"diye sordum. Rüzgar sırıtıp "Evime bu yoldan gidiliyor."deyince utanmıştım. Hatta kendimi rezil hissetmiştim ama kısa sürmüştü ehehehhehe 

Bir süre birlikte yürüdük eve yaklaşıyordum ve Rüzgar hâlâ benimle aynı yöne doğru yürüyordu. Tam evini soracaktım ki Rüzgar'ın telefonu çalmıştı. İstemeden kesinlikle istemeden kulak misafiri oldum.

"Alo, efendim canımın içi."

What? Sevgilisi mi var? Ben şok!

"Sultanım istemen yeterli şimdi markete uğrarım istediklerini alırım."

Sevgilisine sultanım demeyen de ne bilim zaten.

Rüzgar telefonunu kapattıktan sonra "Benim gitmem lazım annemin istedikleri varmış o yüzden markete uğrayacağım."deyince, saçma sapan şeyler düşündüğüm için kendimi linçlemiştim. Bir insanın annesiyle böyle konuşması normaldi sonuçta bende bebeğim diyorum anneme djjdjemd

"Peki görüşürüz."deyip yanından ayrıldım.

Bizim kapının önüne geldiğimde yan tarafımızda olan evin dolu olduğunu gördüm kaç yıldır kimse kalmamıştı orada, şimdi dolu olunca şaşırmıştım. Evin yeni dolu olduğunu ben neden şimdi fark ettim ki? Aklım Allah bilir nerelerde?

Evden benim yaşlarımda bir çocuk çıkınca iyice süzdüm. Zayıfcık bir şeydi daha önce hiç görmemiştim. Daha fazla dikizlemeyi kesip eve girmiştim.       

Eve girdikten sonra üzerimi değiştirmiştim nedense canım hiçbir şey istemiyordu öğlen de doğru düzgün yememiştim ama hâlâ aç değildim. Ben Nil Erkel hastayken bile hayvan gibi yiyen kız şimdi ağzıma bir şey almıyorum. Şoklardayım. 

Annem televizyon izleyip "Boynun altında kalsın emi. Bu kızı nasıl üzdün pü sana pislik."deyip yakınıyordu. Bu kadın harbi alem ha. Tv dizilerini bile bu kadar kafasına takması da ne bilim. Onların bile bu kadar umrunda değil bebeğim sana noluyor acep?  

Dizi reklama girince annem çıtladığı çekirdeği bir kenara bırakıp yanıma geldi yüzümü iyice süzüp "Yemek ye kendini aç bırakma ben komşuya uğrayıp geleceğim."demişti. 

Sırıtıp "Bu aralar sık sık komşuya gidiyorsun hayırdır?"deyince. Annem: "Sevim Teyzenler bu mahalleye taşınmış. Hatırlamıyor musun çocuğuyla yakın arkadaştın? Adı neydi ya..."

"Ne? Kürdan mı burada?"

"Kürdan ne kız?"

"Ben ona hep kürdan derdim kürdan diye diye ismini unuttum çocuğun ehehehhe."

"Aman neyse ben gidiyorum bir ara birlikte gideriz."

"Olur sen git."

Annem gidince şaşkınlıkla evde dolandım. Vay kürdan efendi geri döndü demek. Umarım bana taktığı lakabı hatırlamıyordur yoksa benden çekeceği var. Biz birbirimize hep lakap takardık, küçükken çok zayıf olduğu için ona hep kürdan derdim. O da bana... neyse söylemeyeceğim düşündükçe sinir oluyorum. 

Aa yoksa... az önce gördüğüm o muydu? Valla düşününce benzettim ona. İnanamıyorum kürdan burada.     

Küçükken tek konuştuğum arkadaşım diyebilirim. Çocuklar bunu döverlerdi bende gider onu kurtarırdım o yüzden çok yakın arkadaş olmuştuk. Eski mahallemizden taşındıklarında çok üzülmüştüm arada haber almıştım ama yıllar geçince o haber de gelmemeye başlamıştı ve iletişimimiz tamamen kopmuştu.