Numara Komşum Bir Deli || Texting

8.2

Bir dakika, bir dakika ben yanlış mı duydum? Meriç bana aşkını mı ilan ediyor? Allahım tüm bunlar rüyaysa Allah rızası için uyanmayayım. 

Şokta olduğum için öylece yerimde kalmıştım. Yandan kendimi cimciklemeyi de ihmal etmedim tüm bunlar gerçekti çünkü cimcik attığımda canım çok pis yandı. Ama yanarsa yansın sonuçta bunlar gerçek ve Meriç efendi beni seviyor. Beni, beni Nil Erkel'i. 

Bana çektirdilerini unutamam biraz ağırdan almam lazım.

Koşarak Meriç'in yanına gidip "Ne zamandan beridir?"diye heyecanla sordum. Allahtan ağırdan alacaktım alem bir ben ehehehe. 

"Normalde karşılık olarak seninde sevgini itiraf etmen gerekmiyor muydu? Bu işte bir gariplik var acaba yanlış zamanda mı itiraf ettim?"

Meriç'in sorusuna karşılık cidden odun olduğunu düşünmüştüm. Bir dakika ciddi kalamıyor şerefsizim. Lan insan duygularını açmaya devam eder ne bekliyorsun üzerine mi atlayayım? 

"Nerden çıkardın seni sevdiğimi?"

Sorduğum soru üzerine Meriç şaşkınlıkla suratıma bakıp "Ne yani beni sevmiyor musun?"deyince içimden bu haline gülmüştüm. Boğazımı temizleyip "Bana o kadar çektirdin bunları unutamam o yüzden düşünmem lazım."dediğimde Meriç'in yüzü düşmüştü. Ulaşılması kolay olan biri değilim o yüzden biraz da o koşsun peşimden dimi la? 

İpler resmen elimde acayip mutlu oldum şu an. 

"Peki düşün o zaman cevabını bekleyeceğim."deyince iyice havaya girmiştim. İşte böyle yola gel Meriç efendi. Ben cevap vermeden Meriç tekrardan konuşmuştu.

"Ama Nil öncelikle benim seninle konuşmam gereken bir şey var. Öğrenmen gereken şeyler var."

"Hiçbir şey öğrenmek istemiyorum pleas sus."deyip onu susturdum. Yine bir bokluk yapıp anın tadını bozacağından emindim. Bu an için çok beklemiştim hemen öyle bozulmasına izin veremezdim.

"Nil..."

Cümlesine devam etmeden "Benim gitmem lazım görüşürüz."deyip koşarak eve doğru gittim.

Allahım eve gidip halay çekmek, hatta parti yapıp tüm mahalleyi kapıya topladıktan sonra şarkı açıp şıkıdım şıkıdım oynamak istiyorum. 

Evin önüne geldiğimde kapıyı çaldım. Aptal aşıklar gibiydim gören aşık olduğumu kolayca anlayabilirdi.

Kapıyı annem açmıştı beni görünce "Kız yüzüne ne oldu hasta falan mısın?"diye sorunca aşık olduğumu anlamadığını fark ettim. Canım annem seni her halinle kabul etmem lazım sonuçta anamsın.   

Bir şey demeden içeri girdim kuş gibiydim bir kanatlarım eksikti o da olsa kesin uçar giderdim. Babamı fark edince yanına gidip yanacıklarından öptüm. Canım kardeşim Emre'yi oyun oynarken görünce koşarak gidip sarıldım. Emre zorlana kendini benden ayırmıştı bu yetmiyordu gidip anneme de sarılmam gerekiyordu. 

Annemi karşımda görünce kollarımı açıp ona doğru koştum tam sarılacaktım ki annem kenara çekilmişti ve ben o hızla gittiğim için yere kapaklanmıştım. Harbiden efsane bir annem var.    

Ayh canım yandı lan. Anneme garip bakışlar atarken Emre gülmekten yerinde duramıyordu. Babam bile gülüyordu ah kara vicdanlılar sevincimi bile paylaşamıyorlar. 

Tüm sevincimi kursağımda bırakmışlardı yerden kalkıp hızla odama girdim. Kendimi yatağa atıp ayaklarımı hayvan gibi yatağıma vuruyordum. Telefonumu gözümün önüne koyup mesaj beklemeye başladım. Sonuçta seven insan mesaj atar dimi?