Ep - 40

7.2K 690 89
                                        

Unicode

ဒီနေ့ စိုင်းရှင်းယံ မျက်နှာမကောင်းပေ။

သူက စက်ဘီးကိုသာ ပျင်းရိပျင်းတွဲတွန်းလာလျက် ဘာစကားတစ်ခွန်းမှမဆိုဘဲ တစ်ယောက်တည်း မှိုင်တွေမှောင်ကျနေသည်။ ယနေ့ညနေတွင် လင်းနှင့်ရှင်းယံတွေ့ဆုံကြခြင်းမှာ စက်ဘီးစီးရန် ဖြစ်သော်လည်း ရှင်းယံ​၏စိတ်ညစ်နေသော ပုံစံကြောင့် စက်ဘီးကိုတွန်း၍သာ လမ်းလျှောက်ဖြစ်နေသည်။

လင်းသည် ရှင်းယံ​၏မျက်နှာအရိပ်အကဲကို တောက်လျှောက်အကဲခတ်ရင်း ​အခြေအနေပေးသည်နှင့် ရှင်းယံ​အနားသို့ ပိုတိုးကပ်လိုက်​သည်။

"ကိုကြီးမျက်နှာ မကောင်းပါလား...ကိစ္စတစ်ခုခုရှိလို့လား"

ရှင်းယံ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပုံစံနှင့် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။

"သင်္ချာစွမ်းရည်ပြိုင်ပွဲမှာ ကောင်းကောင်းမလုပ်နိုင်ခဲ့လို့... စိတ်နည်းနည်းညစ်နေတာ..."

" အမှတ်မကောင်းလို့လား"

" နှစ်မှတ်အလိုနဲ့ ဒုတိယနေရာရောက်သွားလို့"

ဒါ အမှတ်ကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပဲမဟုတ်လား။
ဒါပေမဲ့ ရှင်းယံက Hyper ဆိုတော့ နှစ်မှတ်ပြုတ်တာလည်း ခံစားရရှာမှာပေါ့လေ....

" တစ်ကျောင်းလုံးမှာလား"

" ရန်ကုန်တစ်တိုင်းလုံးမှာ"

"အာ...."

လင်း ဆွံ့အ,သွား​၏။ သူ့အနေနှင့် ရှင်းယံကို နှစ်သိမ့်ပေးချင်ပါသည့်တိုင် အမှတ်လည်း,ကောင်း၊ အဆင့်လည်းကောင်းသည့် နေရာရ,ထားသူတစ်ဦးအား မည်သို့သောစကားလုံးဖြင့် နှစ်သိမ့်ရမည်နည်း။

လူဦးရေထူထပ်တဲ့ ရန်ကုန်တစ်တိုင်းလုံးမှာ ဒုတိယနေရာဆိုတာက လူတိုင်းရနိုင်တဲ့အဆင့်မျိုး မဟုတ်ဘူးလေ။
ဒါ ဆရာကြီးအဆင့်...လုံးဝဆရာကြီး။

" ဘာပဲပြောပြော ဒုတိယနေရာရတာကလည်း ချီးကျူးစရာပဲပေါ့...ကျွန်တော်သာဆို ဘိတ်ချီးထက်တောင် အဆင့်အများကြီးနိမ့်ဦးမယ်"

ရှင်းယံ လင်းကိုလှည့်ကြည့်၍ ဖျော့တော့စွာပြုံးသည်။
မှိုင်တွေနေသည့်ကြားမှ ပထမဆုံးပြုံးလာခြင်းမို့ လင်း​၏နှစ်သိမ့်မှု အောင်မြင်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

Loving Out LoudWhere stories live. Discover now