MAHUR BESTE

1.2

İyi okumalar ❤️
Düşüncelerinizi merak ediyorum, yorumlarda buluşalıım❤️

                             ° §§§ °
Cihan'ın kolları arasından çıkarken bugünün hafta sonu olduğunu hatırladım. Sıcak hava ve birbirimize sarılı olmamızdan dolayı terlemiştim, yataktan kalkıp banyoya girdim. Kısa bir duş alıp odaya tekrar girdiğim zaman Cihan hala uyuyordu. Sessiz olmaya çalışarak üzerimi giyinip odadan çıktım.

Hafta sonları Pembe abla gelmediği için kahvaltı hazırlamak bize düşüyordu. Cihan hafta sonları genelde çay içiyordu. Çayı koydum, kahvaltılıkları çıkardım, çayı demledikten sonra yumurta çıkarıp çırpıp baharat ekleyerek omlet yaptım.

Merdivenden sesler gelirken Cihan'ın geldiğini anladım. Neyse ki yukarı çıkıp uyandırma zahmetinden kurtarmıştı.

"Günaydın" diyerek mutfağa girdi.

"Günaydın" dedim. Bir bardak su içti. Ben de bir şeyler unuttum diye düşünüyordum, su içmemiştim, ben de bir bardak su içtim. Cihan çayları koydu ben de omleti tabaklara böldüm.

Sessiz bir kahvaltı ettik. Fark ettim de Cihan benimle konuşmaya başladığından beri ben de onu konuşturmak için ekstra çaba sarf etmiyordum. Telefonum çalınca düşüncelerimden ayrılıp masadan telefonumu aldım, Anıl arıyordu. "Günaydın" diyerek telefonu açtım.

"Günaydın Ahu" dedi. Sesi çok dipten geliyordu.

"Neredesin sen?" dedim.

"Sana geliyorum" deyip güldü.

"Bana mı geliyorsun? Niye?" dedim. Sonra dudağımı ısırdım. Gelene niye mi denirdi? Göz ucuyla Cihan'a baktım. Dikkatle bana bakıyordu.

"Seni bir yere götüreceğim"

"Bugün hafta sonu farkında mısın?" dedim.

"Hafta sonları dışarı çıkma yasağı mı var?" deyip güldü.

"Yok ama gelmeden önce bana sormalıydın" deyip ben de güldüm.

"Ahu çok önemli lütfen" deyince meraklandım. "Yarım saate oradayım, hazırlan olur mu?" deyip telefonu kapadı.

Telefonu kulağımdan çekip masaya geri bıraktım.

"Ne diyormuş?"

"Beni bir yere götürecekmiş" dedim.

"Nereye?"

"Bilmiyorum, söylemedi"

"Nereden çıktı bu Anıl?" derken sesi gergindi. Beni mi kıskanıyordu bilmiyorum ama erkek kimseyi istemiyordu yanımda.

"Sergi açacağımdan bahsetmiştim Cihan" dedim.

"Sürekli konuşmak zorunda olacağından bahsetmedin" dedi.

"İlk sergimi açtığım zaman yanımda olsaydın ya da şu an biraz da olsa merak etseydin daha fazla yan yana olmamız gerektiğini bilirdin, afiyet olsun" deyip masadan kalkarak mutfaktan çıktım. Derdim neydi bilmiyordum ama dengesiz davranışlarına sinir olmaya başlamıştım. Daha geçen gün dediğim şeylere bile cevap vermeyen adam şimdi birden beni kıskanıyor muydu? Yoksa kendince erkeklik mi yapmaya çalışıyordu, saçmalık.

İlk sergimi hatırlıyorum da ne kadar sonra gelmişti, yaptığım şeye hiç önem vermiyordu. Aklıma birden düşen düşünce ile aniden durdum. O zaman bir sevgilisi olduğu dedikoduları kulağıma geliyordu ama kanıtlayamıyordum. Sergime geç gelmişti ve benimle mecburen bile olsa konuşmuyordu, onu öptüğüm zaman da çekilmişti. Fotoğrafları olan kadın, o zaman benim yakalayamadığım sevgilisi olmalıydı. Mutfağa geri döndüm. Cihan karşıya bakıyordu.