MAHUR BESTE

4.8

İyi okumalar ❤️

                             ° §§§ °
Akşam ilk önce Pınar geldi, onunla sohbet ederken Ali Galip ardından da Kaan geldi. Hepsi işten geldiği için hiç beklemeden yemeğe oturduk, hepimiz eminim çok açtık.

"Nazan teyze bizim için mi bu yemekler" diyen Kaan'a güldüm.

"Tabii sizin için evladım"

"Teşekkür ederim Nazan teyze, bizim için" derken bana bakıyordu, haline güldüm.

Kaan ile küçükken sürekli kavga ediyorduk, annen bizim için yemek hazırlıyor derdi ben de annem bana her gün hazırlıyor size değil diye ağlardım, annemi çok kıskanıyordum ve bunu bilen Kaan beni hep böyle vuruyordu. Kaan hayatımda benimle uğraşmayı bu kadar çok seven tek insan olabilirdi.

"Aileniz nasıl çocuklar bir gün oturmaya gelin şöyle ya"

"İyiler valla Hikmet amca ya babam da öyle diyor bi gidelim diye"

"Tabii oğlum gelin"

"İyiler Hikmet amcacım sağ ol"

"Allah daha da iyilik versin" diyerek Ali Galip'e baktı.

"İyiler teşekkür ederim" deyip gülümsedi. Ali Galip'in eski rahatlığını kaybettiğini gördüğüm için üzülmüştüm ama bunun için yapacak bir şeyim yoktu. Benim ailem onun annesi gibi değildi.

Yemekten kalkınca salona geçtik. Babam ve annem tekli koltuğa oturdu, kendimi üçlü koltuğa bıraktım peşimden Kaan ve Pınar oturdu, Ali Galip karşıdaki koltuğa tek oturunca kalkıp yanına oturdum, kendini yalnız hissetsin istememiştim.

"Kahve alır mısınız?" diyerek gelen yardımcıya hepimiz onay verdik. Hepimizin sade kahve içmesini seviyordum, yaparken hiç uğraşmıyordum gerçi şekerli içen olsa yine de uğraşmam sade yapar geçerdim ama olsun.

"Ee düğün ne zaman şimdi?" diyen Kaan'a döndüm.

"Üç hafta sonra inşallah"

"Of çok heyecanlıyım akşam işten çıkar çıkmaz moda evine koşuyorum" diyen Pınar'a güldüm, onun heyecanı İnan'a elbise tasarlatmaktı.

"Ay Pınarcığım nereye gidiyorsun benim de tasarlatmam gerekecek"

"Ahu'nun gittiği moda evine" diyerek bana döndü ama geç döndü çünkü biraz daha erken baksa ona gözlerimle söyleme dediğimi görecekti.

"Sen niye gidiyorsun anneciğim?" diye bana ölümcül bir yavaşlıkta dönen anneme masumca gülümsedim ardından Pınar'a ölümcül bir bakış attım.

"Gelinliğimi tasarlatıyorum"

"Tek başına mı evladım?"

"Nazan bırak kız ne istiyorsa yaptırsın" diyen babama uzaktan öpücük attım.

"Yaptırmasın mı dedim ayol ben?" deyip babamdan bana döndü. "Sadece annesi, arkadaşı da olsa iyi olmaz mıydı?"

"İnan çok iyi bir tasarımcı her şeyimi ikiletmeden hallediyor" dedim.

"Öyle olsun bakalım Ahu Hanım" İşte ölüm fermanım verilmişti, başımı sevdiğime yasladım, son dakikalarımı onunla geçirmek istedim. "Biz kimiz değil mi?"

Pınar ve Kaan kahkahalarla gülerken ben kendimi gülmemek için tuttum. Annem hep böyle yapardı, istediği olmadığı zaman bitmiştik.

"Anneciğim olur mu öyle şey?" deyip kalkarak anneme sarıldım. Kulağına eğildim. "Ali Galip'in annesi gelmesin diye böyle yapmak zorunda kaldım sonra sizin aranız bozulur diye"