Ang Among LION at Ang Amazonang MAID ( Under Revision)

CHAPTER 66

" Mommy Amira. Nandito na ako. Sino po kausap niyo? May bisita po ba?" sigaw ng anak ko mula sa baba. Nakahinga naman akong ng maluwag nong binitawan niya ang plug.

" Hindi pa tayo tapos" saad nito at bigla.nalang nawala sa harap ko. Dahil sa panghihina ay napaupo ako habang sapo sapo ang dibdib ko. Napapikit ako at kinalma ang sarili bago ko inayos ang sarili ko at dali daling umupo para hawakan ang kamay ng asawa ko.

Ayukong mag-alala sa akin si Vei kaya aarte akong okay lang sa harap niya.

" Mommy? I'm here. Who'are you talking with.?"

Sinalubong ko ang tingin ng anak ko na may mga ngiti sa labi ko." I was talking to your dad baby. Since nandito kana well you please watch you dad? Magluluto lang ako ng hapunan natin." nakangiti kung saad. Hinawakan ko ang anak ko at hinagkan siya sa noo.

" O-Okay mom but are you alright ? You're pale."

" Ayos lang ako anak. Maybe because of frustration. Bantayan mo muna ang dad mo huh. Huwag mo siyang iiwan"

Kahit nag aalangan ay tumango ito" Ookay mom. "

Napabunong hininga ako habang sapo sapo ang dibdib ko ng bumaba ako ng kusina. Sobrang kaba ang nararamdaman ko ngayon gaya nong pagkakita ko kay Greyco.

Napasinghap ako ng makita si Greyco sa kusina nakasandal sa counter habang hawak hawak ang patalim. Nakangisi itong napatingin sa akin.

" Grey.." bulalas ko pagkatapos kung maayos ang paghinga ko.

" AMIRA. AMIRA. How I wish na ako ang naging Ama ni Vei. Alam mo ba iyon?.....Hindi ako nag-asawa dahil sayo. Mahal parin kita. Bakit ba si Caleb ang pinili mo? Bakit hindi ako? Ako naman ang una mong nakilala. Ako naman ang una mong minahal ah. Bakit siya?"

Napapikit ako habang sinasabi niya iyon. I feel hurt when someone hurt because of me. Lahat nangyari sa buhay namin ay kagagawan ko. If I chosed him over Caleb maybe life were easy, my worst nightmare as well, my struggle, ayukong makasama ang taong hindi ko na mahal at hindi ko na kayang pakisamahan.

" I'm sorry Grey. Nong iniwan mo ako para sa pangarap mo. My life was a mess, I was hurt. My life became empty. Pero nandon si Caleb, he healed me. Ginawa niya ang lahat para mapasaya ako. Siya ang naging sandigan ko. When you came back,  I thought I was still inlove with you, akala ko lang pala iyon. Nagbago ka at hindi na kita kilala. At nasasaktan ako doon. Hindi na ikaw ang Greyco na minahal ko dati, ibang iba na nong nakabalik ka. At hindi mo ako masisisi kung bakit ayaw ko ng bumalik sayo. I'm sorry. I'm sorry kung dahil sa akin naging ganyan ka. Pinili ko lang kung saan ako makakahinga ng maayos and it's with my husband Caleb" mahaba kung sabi habang malungkot na tinitignan si Greyco.

Pain evident on his eyes and i really feel sorry for him. He was badly hurt because of me.

" I'm sorry. Naging sunod sunuran ako sa mga magulang ko Amira. Dahil sa kanila nawala ka sa akin." Umiiyak nitong sabi habang nasa mukha ang mga palad nito.

Gusto ko siyang lapitan para haplusin ang likod niya, he was my friend and i want to comfort him pero tila tood lang ako sa kinatatayuan ko at ayaw maihakbang ang mga paa ko.

" That's why you killed them" mahina kung sabi.

Umangat ang ulo niya at tinignan ako. Mula sa mapupungay nitong mga mata ay biglang tumalim. " They deserve it. They are the reason why you stay away from me. They deserve everything" nakakatakot nitong sigaw.

Umiling ako. " No. Mali ang ginawa mo Grey. Maling mali"

" I know! But i never regret it. They are ruthless and they deserve it" huling saad nito at mabilis na nawala sa harap ko. Dumaan ito sa pinto ng kitchen. Napatulala nalang ako habang nakatingin sa pintong nakabukas kung saan lumabas si Greyco.