အခန္း (၂၉)
" ကိုကို ! "
ဘဲလ္တီးသံေၾကာင့္ ေကာင္ေလး တံခါး သြားဖြင့္ေပးေတာ့ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ ေခၚသံေလးနဲ႔ အတူ တိုက္ခန္းထဲ ဝင္လာသူ။
ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ခ်ရင္း ေဘးလြယ္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဒူးအစံုေရွ႕ ခ်ထား၏။ ဝဲတက္လာေသာ မ်က္ရည္စကို ပုတ္ခတ္ေနသူေၾကာင့္ ကာတြန္းမွာ အခန္းထဲ ျပန္မဝင္ႏုိင္။ ေၾကာင္ေငးမိ၏။ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ေတာ့လည္း တြဲထူေပးရမလို၊ လႊတ္ထားေပးရမလိုနဲ႔ ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနရွာသည္။
" ကိုကိုက မေကာင္းဘူးကြာ။ ဘာလို႔ ျဖဴ႕ကို ႀကိဳမေျပာတာလဲ "
" ဟမ္ ! ဘာကိုလဲ "
" ကိုကိုေလ။ ကိုကိုနဲ႔ ဟိုလူက သူငယ္ခ်င္းေတြဆို "
" ဘယ္သူလဲ။ အလန္႔တၾကား မလုပ္ဘဲ နားလည္ေအာင္ ေျပာေလ ျဖဴစင္ရယ္ "
မိန္းကေလးရဲ႕ စကားသံကို ၾကားေနရေပမဲ့ နားမလည္။ သံရွည္ေလးဆြဲရင္း တိုးေဖ်ာ့စြာ ေကာင္ေလး မာန္ေလေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ေဆာင့္ရမ္းေနရင္းမွ မတ္တပ္ထရပ္လာ၏။
ကိုကိုဟူေသာ သံုးႏႈန္းမႈအရ ေကာင္ေလးရဲ႕ ညီမေလးပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဂ်စ္တစ္တစ္ ဟန္ေလးမွာ ကေလးဆန္မႈကို ျမင္ရတာလည္း တစ္မ်ိဳးေလး ခ်စ္စရာ ေကာင္းသည္။ ဆံႏြယ္ရဲရဲေတြက လိမ္ေကာက္ေကာက္ေလးႏွင့္ မိတ္ကပ္သား က်ေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးက လိုက္ဖက္ညီစြာ လွပ၏။
" ထူးခန္႔ပိုင္ေလ။ ထူးခန္႔ပိုင္နဲ႔ ကိုကိုက သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ! "
" မဟုတ္ပါဘူး "
" ၾကည့္။ ကိုကို လိမ္ျပန္ၿပီ။ ျဖဴ႕ကို ထူးခန္႔ပိုင္ ေျပာေတာ့ ကိုကိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြတဲ့ "
" သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္း နည္းနည္းပါးပါးပဲ သိတာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
ဧည့္ခန္းဆီ ဦးေဆာင္ၿပီး ေလွ်ာက္လိုက္သည့္ ေကာင္ေလးေနာက္ ျဖဴစင္ကလည္း အလိုမက်သည့္ ရုပ္ေလးနဲ႔ လိုက္ပါ၏။ မီးဖိုေခ်ာင္ခန္းထဲ ဝင္ၿပီး ေရတစ္ခြက္ကို ျဖဴစင္ ေသာက္ဖို႔ ယူေပးရင္း ေကာင္ေလးေဘးမွာ ဝင္ထိုင္ျဖစ္သည္။ ေကာင္ေလးကို ေမးေငါ့ရင္း အသံတိတ္ ေမးမိေတာ့ ေခါင္းခါလာရင္းမွ သူလည္း ေသခ်ာ မသိရေသးေၾကာင္း ေျဖ၏။
