အခန္း (၁၃)
" ေမေမ "
ကားေမာင္းေနရင္း ေမေမ့ဆီက ဝင္လာသည့္ ဖုန္း။
စပီကာဖြင့္ၿပီး အိမ္အျပန္လမ္းကို ဆက္ခဲ့၏။
" သက္ထားနဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္ေသးလား သား "
" ေန႔လည္ကပဲ ေတြ႕ျဖစ္တယ္ ေမေမ "
" သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဆင္ေျပၾကတယ္မလား "
" ဘာကို ေျပာခ်င္တာလဲ ေမေမ "
လိုရင္းကိုပဲ ေမးျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္က ေမေမ့အသံ ၿငိမ္က်သြားတာကိုလည္း သတိျပဳမိ၏။
" သက္ထားမာမီက သားတို႔ ေစ့စပ္ပြဲကို အျမန္ဆံုး ျဖစ္ေစခ်င္ေနတယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္ လက္မထပ္ခ်င္ေသးဘူး ေမေမ။ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေနခ်င္တယ္ "
" ခုခ်က္ခ်င္းမွ မဟုတ္ေသးတာပဲ သားရယ္။ ေစ့စပ္ထားရံုပဲေလ "
စကားကြၽံထားပံုရတဲ့ ေမေမက မိန္းကေလးရွင္ဘက္ကို ျငင္းဆန္ရမွာ အားနာေနပံု။ အျပတ္ျဖတ္ဖို႔ဆို ရန္ကုန္ကို အျမန္ဆံုး ျပန္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ေမေမနဲ႔ လႊတ္ထားရင္ မ်က္ႏွာပူစရာေတြပဲ ပိုမ်ားလာမွာ အေသအခ်ာ။ ေရွးရိုးစြဲ ေမေမ့ကို ဖုန္းထဲက စည္းရံုးလို႔ မရႏုိင္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စံုညီၿပီး ေသခ်ာ ေဆြးေႏြးမွ ျဖစ္မည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ ျပန္လာမွပဲ ေျပာၾကရေအာင္လား ေမေမ "
" အင္း။ သားလည္း ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး "
လက္မထပ္ခ်င္ေသးေၾကာင္း ေျပာျပထားေပမဲ့ ဇြဲမေလွ်ာ့ခဲ့သည့္ ေမေမ။ အခါခါ ျငင္းေနရတာ ၿငီးေငြ႕လာမိသည္အထိ။ တစ္ေယာက္တည္းသာ ေနလိုေၾကာင္း ေမေမ နားလည္ေအာင္ ဘယ္လို ေျပာျပရမလဲ မသိေတာ့။ ကားမွန္တံခါးေတြ ခ်ျဖစ္ရင္း ညေနခင္းရဲ႕ ေလျပည္ေတြၾကား မြန္းၾကပ္မႈကို ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္၏။
*********
" စာခ်ဳပ္ကိစၥ အဆင္ေျပခဲ့လား အန္တီ "
" တစ္ႏွစ္စာ ခ်ဳပ္ျဖစ္သြားတယ္။ မနက္ျဖန္ ေရွ႕ေနနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္။ ကိုခန္႔ လိုက္ခဲ့ဦးမလား
" မလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ဆိုင္ခန္းငွားခကို အန္တီပဲ ယူထားလိုက္ပါ "
