İyi okumalar!
...
Rüzgar, yorganı yine başına çekmiş yatağında uzanıyordu. Dün geceki olaydan sonra Cenk direkt olarak kendini hastaneye götürmüştü. Mide kanaması geçirdiğini öğrendikleri zaman hemen midesi yıkanmış, geceyi hastanede geçirdikten sonra sabah yine Cenk tarafından evine bırakılmıştı. Çektiği acıya bir de suçluluk duygusu eklenince sessiz kalmayı tercih etmişti Rüzgar. Cenk evdeki tüm ilaçları almış, bir süre kullanmasını kesin olarak yasaklamıştı.
Rüzgar midesindeki ufak sızıların yanında bir de burnundan sokulup, boğazından doğru midesine gönderilen borunun acısını çekiyordu şimdi. Derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Aklında pek de net olmayan görüntüler dolaşıyordu. Kapının önünde kendini izleyenin Atlas olduğuna emindi ama gözlerindeki endişe kafasını karıştırıyordu. Kendini umursamayan birinin öyle bakmasına anlam veremiyordu. Muhtemelen o anın şokuyla yanlış görmüşümdür diye düşünerek konuyu kapatmaya karar verdi.
Sessiz odada telefonundan yankılanan bildirim sesiyle kaşlarını çattı. Rahatsız edilmemek için grup konuşmalarını sessize aldığından emindi. Sürüsü de dinlendiğini bildiği için kendini rahatsız etmezdi. Önemli bir durum varsa da mesaj atmak yerine arayacaklarından emindi. Umursamadan tekrar kendi içine döndü Rüzgar.
Bir süre sonra art arda gelen seslerle rahatsızca kıpırdandı. Fazla doğrulmadan yorganın altındaki elini uzatıp komidinin üzerinden telefonunu aldı. Gözlerini yavaşça açıp şifresini girerek telefonu açtı. Bilmediği bir numara olduğunu görünce mesajları okumaya başladı. Gördükleriyle ise şaşkınlıktan gözlerini iyice açtı.
0536...: Rüzgar
0536...: Atlas ben, okuldan aldım numaranı
0536...: Bugün gelmemişsin, bulamadım seni
0536...: Önemli olmasa yazmazdım, gördüğün zaman cevap ver.
Rüzgar emredici tavrının devam etmesine karşın gözlerini devirdi. Cevap verip vermemek arasında kaldı ama önemli diyorsa ne hakkında olduğunu tahmin edebiliyordu. Belki de bağı kopartabilecek bir şeyler bulmuştu. Fazla üzerinde durmamaya karar verip önce numarayı kaydederek cevap verdi.
Rüzgar: Anlatabilirsin, buradayım
Rüzgar, bir süre sadece yazıyor ve son görülme saati arasında gidip gelen ekranı izledi, tam telefonu bırakacakken gelen mesajla ise durdu, kaşlarını çattı.
Atlas: Yediğin bir şey mi dokunmuş? Kötü görünüyordun
Rüzgar: Sahte nezaket göstermene gerek yok, merak etmediğini biliyorum. Yazma sebebini açıkla sadece, yorgunum dinleneceğim.
Atlas: Anladım
Atlas: Önemli ama, buluşmamız lazım. Neredesin?
Rüzgar: Evdeyim
Atlas: Tamam, bizim bara gelebilir misin? Sabah kapalı oluyor, bizimkiler de yok. Yalnızım ben.
Rüzgar: Hayır
Rüzgar: Seni onlardan farklı gördüğümü neden düşündün bilmiyorum ama size ait bir mekanda seninle yalnız kalamam.
Atlas: Rüzgar
Atlas: İyi başlamadık farkındayım ama sonuç olarak aramızda bir bağ var
ŞİMDİ OKUDUĞUN
METANOIA - BL
FantasyBiri mavi diğeri kırmızı, iki göz birbirine kilitlenmişti. Yıllardır bekledikleri tek şeyi bulmuşlardı. Ruh eşlerini. Ama neden birbirlerini öldürmek ister gibi bakıyorlardı? 18 yaş ve üzeri bireyler için uygundur. Şiddet ve olumsuz örnek oluşturab...
