Mahşer Midillisi

35. Bölüm Karar Vermek

#gençkızedebiyatı kategorisinde 12 sırada. Sıralamada yükseğe çıkar mı? Tolga değiliz ama birinci olsak fena olmaz hani.

Yorum yaparak duygularınızı ve görüşlerinizi paylaşır mısınız?

İyi okumalar👀

MAHŞER MİDİLLİSİ
BÖLÜM: KARAR VERMEK

"Neye elini uzattığına dikkat et. Pişman olup da geriye çektiğinde elinde kalanlar, sende kalanlar olacak. Senin olacak ve sen olacak. "

"Sen kimsin ki?" Sonunda Ayça'yı istediği noktaya çekebildi. En az onun kadar öfke ile dikelmişti. "Ben kötü biriyim diye öfkeleniyormuş paşam." Bunu karşılığını vermek için küçümseyerek baktı.

"Yazık... Sen kimsin ki benim için üzülüyorsun?"

Tolga eliyle yüzünü sildi. Kontrolsüz hareket ederek Ayça'nın düşünmesini istiyordu. Yaptığı davranışı tartmasını ve ne kadar yanlış olduğunu fark etmesini istemişti. Oysa onu bir kavganın içine çekmişti. Sakin ve buğulu bir sesle sordu.

"Sen kendin için üzülmüyor musun?" Onu uykudan korkutmadan uyandırmak ister gibi narin bir ifade vardı yüzünde.

Ayça bu soruyu düşünmek istemedi. Tilki çiftliği onun için hızlı bir ava çıkıp Tolga'nın sinir bozukluğunu getirdi. Muhtemelen başka bir şeye sinirlenip belasını onda arıyordu.

"Gece gece üç harfliler elledi seni herhalde. Ne diye bana bulaşıyorsun? Yolda gördük selam verelim dedik."

Tolga onun söylediklerini umursamadı. Anlamlı sorusunu tekrarladı. "Sen kendin için üzülmüyor musun?"
Ayça artık bunun hakaret olduğunu düşünüyordu. Bu zamana kadar onu iyi idare etmişti. Şeytan bakışları geri geldiğinde açlığını da unuttu. Onun üzerine doğru yürürken yukarı kıvrılan dudağı bunun bir avcı gülüşü olduğunu gösteriyordu.

"Ben sadece seni acınası buluyorum."

Tolga çileden çıktı. Şimdi bile kendini sorgulamak yerine onu avucunun içine almak istiyordu. Şimdi bir sürü saçmalık söyleyerek aklını karıştırmak isteyecekti.

Durmuyordu ve düşünmüyordu.

Aynı şekilde Ayça'nın üzerine yürüdü. Aynı avcı ve parçalayıcı sırıtış ile ona karşısında bir ayna oldu.

"Asıl acınası sensin. Sen!"

Kendiyle gurur duyarak kollarını iki yana açtı ve göğsünü şişirdi.  "Ben il birincisiyim. Tüm derslerimde başarılıyım. İyi bir üniversiteye gideceğim. İşimde başarılı olacağım." Onu kendine olan özgüveni ile afallatınca yine saldırdı.  "Asıl acınası olan sensin! Hiç bir şey olamayacaksın."

Sadece geçerken selam vermişti. "Hırsından kudurmuş bir köpekten farkın yok." Ayça ellerini birbirine vurup alkışladı. "Tamam sen en iyisisin. Bir numarasın. Bravo sana." Sanki Tolga ondan tebrik bekliyormuş gibi davrandı. Sonrasında ise umursamazlığını sergiledi.

"Eee? Bana neden saldırıyorsun? Benimle derdin ne?"

Tolga bunu kendine bile itiraf etmemişti. Öfke nöbeti içinde bile olsa ona söyleyemezdi. "Seninle bir derdim yok." diyerek tersledi.

Karşısındaki kızsa alaycı bir şekilde buna inanmadığını göstermek için başını salladı. "Evet kesin öyle. Bu yüzden bana, benden daha iyi olduğunu kanıtlamaya çalışıyorsun."