Mahşer Midillisi

29. Bölüm Gerçek Duygular

Mahşer Midillisi
29. Bölüm
Gerçek Duygular

Sen çıkarsan meydana herkes dönüp bakar sana.

Ayça kollarını gerip esneyerek eski sınıfına girdi. Kısa bir bakış atıp memnuniyetsiz bir ifade ile selam verdi.

"Selam hiç özlemediğim eski sınıf."

Rabiya sınıfa yeni girerken onu görünce şaşırdı. "Senin burada ne işin var?"

Gelir gelmez onunla karşılaşması moralini bozdu. Fakat altta kalmamak için kinaye içinde sırıttı.

"Türbe sandım ziyarete geldim. Sana ne Rabiya."

Murat onların sesini duyunca kitaptan başını kaldırdı. Dün gece güzelce vakit geçirdikleri Ayça'yı görünce gülümsedi, yüzüne sıcak bir his kapladı. Onun burada olmasına şaşırdı, birazda paniklemişti. El sallayarak selam verdi.

"Ayça."

Aynı sıcak his ve gülümseme Ayça'yı da sardı. İçinde eriyen tatlı heyecan onu sardığında iç çekerek baktı.
"Ah love'm benim. Gece kuşum."

Rabiya onun bu hareketlerine anlam vermek istedi, şüpheyle ona baktı.
"Sizin aranızda bir şey mi var?"

Ayça gözlerini yere indirip sabır dileyerek yanında onun huzurunu bozan kıza döndü. "Yok ben tek taraflı takılıyorum. Serbest yürüyüş. Boşsan sana bile yürürüm."

Murat onların yanına gittiğinde gülen gözlerle Ayça'ya bakıp sorguladı.
"Hayırdır?"

"Sanmam. Pek öyle şeylerle aram yoktur benim." Ayça bunu der demez sınıfın diğer tarafından Tolga umursamak bir şekilde bağırdı.

"Mahşer Midillisi!"

Ayça gözlerini devirip ona seslenmesine rağmen başını kitapta kaldırmayan Tolga'ya döndü.
"Bende diyordum. Bay Ukala'nın sesi niye çıkmıyor? Bir an ümit etmiştim ölmüşsün diye."

Tolga gözlerini kısa bir an ona değdirdi ve çağırdı. "Gel buraya."

Ayça diğerlerini orada bırakıp sinirle Tolga'nın yanına gitti. Onu olduğu yerden itip yanına oturdu. Eskiden de sıra arkadaşlığı yapmışlardı.

"Bu ne cesaret yiğidim beni ayağına çağırmalar falan. Sen kendini ne sanıyorsun?"

Tolga kendini düzeltip ittirilince bozulan kıyafetlerine çeki düzen verdi.

"Eğer böyle bir durum hakkında bu gibi düşünenlerin varsa gelmezsin. Ama merakından burada olduğunu biliyorum."

Ayça yüzünü ekşitti. "Ne sandın gül cemaline gelmedim. Hemen söyle gideceğim. "

Tolga sırasının üzerindeki kitap ve defterleri düzeltti. Onunla ilgilenmiyormuş gibi davranıyordu.

"Hafta sonu boş musun?" diye sordu. Bunun Ayça'nın ilgisini çekeceğini ve konuyu başka yere çekerek onunla alay edeceğini düşündü. Oysa yanındaki kız kafasını iki yana salladı.

"Hayır değilim."

Hafta sonları yatmaktan başka yaptığı bir şey yoktu. Tolga merakla ona baktı. "Ne yapacaksın?"

Ayça genişçe bir sırıtma ile alay etti. "Ülkeyi kurtaracağım."

Tolga ciddiye alınmadığının farkına varınca derin bir nefes aldı. "Doğru düzgün cevap verecek misin?"