KARANLIK LORD

16

Uyarı:Bu hikayedeki tüm karakterler hayal üründür.+18 niteliğinde olup büyük ölçüde şiddet içerir.Başlayacak olanlar lütfen bunu dikkate alıp öyle başlasınlar.Psikolojisi sağlam olanlara ithafen...

Bu bir delinin iyileşme hikayesi değil aklı olanların delirmesinin hikayesidir...

Bölüm 16:

"O, kurbanlarının organlarını
değil, ruhlarını çalıyordu."

Kendimi toparlayarak son kez aynada kendime baktıktan sonra derin bir nefes aldım ve tuvaletten çıktım.
Yavaş ve sakin adımlarla yatağa gidip oturdum.Birkaç saniye sonra kapı açılıp içeriye Akata girdiğinde yerimde dikleştim ve ona baktım.
Bana dönüktü.Eli hala kapının kulpundaydı.Başını kaldırdığında göz göze geldik.

"Milena ?" Sesinde hafif bir şaşkınlık vardı.Kaşlarımı kaldırarak ona bakmaya devam ettim.

"Evet ?"

"Sen, neden tek başına geldin ? Buraya çıkmak için beni beklemeliydin.Farkedilebilirdin-"

"Ama farkedilmedim.Değil mi ?" Soğuk çıkan sesim içimdeki öfke yangınını sindirmek istiyordu.Oysa bu o kadar kolay değildi.

Kapıyı kapatarak bana doğru yürüdü ve gömleğinin düğmelerini açmaya başladı.Ben ifadesizce onu izlerken dolaba yöneldi ve birkaç parça kıyafet çıkartmaya başladı.Arkası dönüktü.
Ben onu izlemeye devam ederken bir anda durdu.Yavaşça bana döndü.
Sanki bir şey farketmiş gibiydi.Ben merakla ona bakarken konuşmakta geç kalmadı.

"Bu koku..." diyerek gözlerini kapattı ve derince içine bir nefes çekti. Gözlerini açtığında devam etti.

"Bu koku nedir ?" Kaşlarım çatıldı.

"Hangi koku ?" Hızlı adımlarla yanıma yürüdü ve sol kolumu tutup kaldırarak konuştu.

"Bu koku." Dedi.Gözlerim koluma kaydı.Kazağın kolları kana bulanmıştı.

"Açıklama bekliyorum." Dedi.Ben sessiz kalırken o kazağın kolunu bir anda yukarı sıyırdı.Korktum.Nasıl açıklayacağımı bilmiyordum.O yarayı nasıl açıklayabilirdim ki ?

"Söyle, bu kan buraya nasıl geldi ?" Gözlerimi korku ile koluma indirdiğimde büyük bir şok yaşadım.
Kolumda, kolumda yara falan yoktu.
Aragorn'un attığı o derin çizik yok olmuştu.Ama bu imkansızdı.Nasıl mümkün olabilirdi ?

"Sorumu cevapla." Dediğinde aklıma gelen ilk yalanı söyledim.

"Burnum kanadı." Dedim.Kızıl gözleri beni tedirgin ediyordu.

"Yalan söylüyorsun." Dedi.

"Neden yalan söyleyeyim ? İnanmıyorsan neden soruyorsun ?
Burnum kanadı, bende odana gelene kadar kanım yere damlamasın diye kazağa sildim." Gözleri kısıldı. Yutkunarak geri çekildi ve konuştu.

"Üstünü değiştir.Kazağı da bana ver."
Dediği sırada gömleğini bana uzattı.

"Çıkar." Dedi üzerimdekini kast ederek.

"Arkanı dön." Dedim.Gözlerime baktı.
Elindekini hızlıca alırken konuştum.

"Arkanı dön." Diyerek ısrarcı davrandığımda birkaç saniye sonra arkasını döndü.Gömleğini yatağa koyarken kazağı önce başımdan sonra kollarımdan çıkardım ve gömleğini sütyenimin üzerine geçirdim.

"Tamam." Diyerek çok geçmeden bana dönmesini sağladığımda üzerime eğildi.Ben ne olduğunu anlayamayarak gerilediğimde belimden kavrayıp durdurarak başını boyum girintime doğru eğdi.