KARANLIK LORD

73

...Yeni Başlangıçlar...

Bu kitap aklı başında olup yeterince çıldırmış olanlara ithafen yazılmaya devam ediyor...

Not:Bu bölüm ağır şekilde şiddet (kan, kaos,vahşet) içerir.Lütfen hassasiyeti olanlar bunu dikkate alarak okusun.

Teşekkürler.

Yıldızı parlatmayı ve benimle satır aralarında buluşmayı unutmayın!

Bölüm 73:

"Beni parçalarıma mı ayıracaksın ?"

"Seni hücrelerine ayıracağım."

🔱 KEYİFLİ OKUMALAR 🔱

Vance içeriye girdiğinde Grant ayılmış ne olacağını bekliyordu.Bileklerine vurulan katlarca zinciri kırmayı demiş başarısız olmuştu.Kafasını kaldırıp dünya üzerinde en çok nefret ettiği adama baktı.İkisi de aynı çatı altında bulundukları kadının, Geçiş Kapısı'nın Lütfu ile hissedebiliyorlardı.

"Sen mi öldüreceksin beni ?" Dedi Grant.
Vance ona soğuk bir ifade ile baktı.
Geçmişi hatırladı ve Grant'ın ondan neden ve ne için bu kadar tiksinti beslendiğini bir kez daha hatırladı.
Sonra yavaşça konuştu:

"İblis ile anlaşma yaptığında kuralları başkası koymuyor.Yani, hayır.Seni öldürme zahmetine girmeyeceğim." Diyerek kısa bir an düşünceli şekilde bekledi.Sonrasında devam etti:

"Bunu Aragorn yapacak." Dedi.Grant ise histeri ile güldü.Vance'ın zümrüt yeşili gözleri itina ile adamın mavi gözlerini buldu.

"Peki bu olmadan önce seni de cehenneme yollayacak mı ?" Diye sordu.
Grant aptal değildi.Burnell cadısını ve Vance'ı Aragorn'un yanında gördüğünde ölümsüzlüğün bir son bulacağını anlamıştı.Ve düşündüğü bir şey daha vardı ki Vance gerçekten ölmek istiyor muydu ? Hep bunun için çabalamıştı. Yıllarca bir çare aramıştı ve amacı sadece ölmek olmuştu.Peki gerçekten de sonunun gelmesini hâlâ istiyor muydu ?

"Cennet diye umardım ancak muhtemelen evet, cehenneme gideceğim." Dedi sakinlikle.Vance şimdi hissedebilse de yine duyguları yok gibi konuşuyor öyle bakıyor ve öyle duruyordu.Belki bu durum ona alışıldık geldiği için benimsemişti ve duygu belirtisi göstermek yorucu gelebilirdi.

"Elbette öyle olacak.Sen annemi adi bir şekilde öldürttün !" Dedi Grant sinirlenerek.Grant insani yaşamında düştüğü o gemide başına gelenleri hatırladı.Hasta annesinin nasıl öldürüldüğünü, belki gemi kaptanından sonra mürettebat tarafından tecavüze uğrayarak sonra da gemiden cesedinin atıldığını... Ve bunların olmaması için parmaklıklar arkasından Vance'a yalvardığını...

"Anneni öldürtmedim." Dedi Vance.
Sonra yine düşünceli bir tavırla konuştu:

"Fakat evet, sonuç olarak öldü." Dedi.

"Ellerinde onun kanı var...Masumdu."
Grant acı çekiyordu.Aradan onlarca ve hatta yüzlerce yıl geçmesine rağmen intikam alamamak ve annesini unutamamak içini parçalıyordu.

"Ellerimde binlercesinin kanı var."

"Seni ben öldüreceğim !" Dedi Grant.
Vance güldü.Bu durum nedense ona çok trajik gelmişti.Oysa olay Grant'ın tarafından bakılınca hiç de gülünç değildi.Nihayetinde adam konuşmaya karar verdi.