KARANLIK LORD

33

Uyarı:Bu hikayedeki tüm karakterler hayal üründür.+18 niteliğinde olup büyük ölçüde şiddet içerir.Başlayacak olanlar lütfen bunu dikkate alıp öyle başlasınlar.Psikolojisi sağlam olanlara ithafen...

Bu bir delinin iyileşme hikayesi değil aklı olanların delirmesinin hikayesidir...

Bölüm 33:

"Benden istediğin kadar nefret et Lena... Ancak katil dediğin adamın yaşatmak istediği tek insan olduğunu unutma."

Herkese merhabalar ! Çok uzun bir bölüm oldu.Keyifle okumanız dileği ile !

🔱 Keyifli Okumalar 🔱

"Bırak beni ! Bırak diyorum ! Çek ellerini !" Çığlıklarım ve bağırışlarım gittikçe yükselirken Uraz'ın da beni tutan elleri o kadar sertleşiyordu.Camla iç dış olan ayaklarım kan içindeydi.
Saçlarım karışmıştı ve ellerime de cam batmıştı.

"Sakin ol." Dedi Uraz.Kötü bir kabus görmüştüm.Hatta görmek değil resmen yaşamıştım.Aragorn'un içinde olduğu bu kabusta sevdiğim ve değer verdiğim her kim varsa vahşice katlediliyordu.Her şeyi geçmiştim de kabustan uyanmadan son anda gördüğüm Akata'nın şah damarından yüzüme fışkıran kanı unutamıyordum.

"Bırak! Bıraaak !" Dedim çıldırmış gibi.
Ellerinden kurtulmak, bu odadan çıkmak, oteli terk etmek ve bomboş soğuk ara sokaklarda delicesine koşmak istiyordum.Nefesim kesilene kadar soğuğu içime çekip sonrasında felakete sürüklenmek ve belki de ölmek...

"Ne oluyor ?" Kapının sertçe açılması ve Aragorn'un öfkeden kızıla dönmüş gözleriyle karşılaşmak beni bir an için afallattı ve tepkisiz bıraktı.Tüm bedenimin hareketi onu görmemle dururken kuruyan dudaklarım arasından çıkan nefesim saçlarımı savuruyordu.

"Ne oldu dedim ?!" Dedi sonunda bakışlarını gözlerimden sıyırıp.Göz temasımız kesildiğinde olduğum hissiyattan çıktım.Uraz'ın ellerini tekrar hissetmeye başladım.Ayaklarımın altındaki acı ise bana kendilerini çok iyi hatırlattı.

"Sanırım kabus gördü.Bilmiyorum." dedi Uraz çaresiz bir şekilde.Aragorn bana baktı.Sonra tekrar Uraz'a baktı.

"Çık odadan." Dedi ardından.

"Ama be-"

"Açıklama istemiyorum.Bi bok bilmediğin belli.Odana gidip uyu Uraz." Dedi.Sesinde kızgınlık vardı ama söylediğinde ciddi gibiydi.Nasıl yani ? Uraz'a bir şey yapmayacak mıydı ? Yapmalıydı.Yani hayır! Elbette yapmamalıydı ama o Akata'yı öldürmüştü ! Annemi de ve ablamı da ! Pamir'i de ! Herkesi.

Uraz beni bıraktı ve ayağa kalktı. Gidecekken elini aon anda yakaladım.

"Hayır, lütfen." Dedim.Karşılaştığım kahverengi gözlere baktım dikkatlice.

"Lütfen beni onunka yalnız bırakma." Dedim.Kaşlarını hafifçe çatıp bana baktı.
Elimi ağzıma kapatır ve Aragorn'un duymasından korkar gibi, yalnızca Uraz'a söyler gibi ve bir sır verir gibi konuştum.

"O bir katil." Dedim.O da bana doğru eğildi.Sır verir gibi:

"Ama senin ki değil." Dedi.Geri çekildi.Tuttuğum elini kendisininkinden sıyırdı ve odadan çıktı.Gözlerim Aragorn'u bulurken bana dikkatlice baktığını gördüm.Sanki anlamaya çalışıyor gibiydi.Bakışları ayaklarıma gittiğinde bende ayaklarıma baktım.
Çok kötü durumdaydılar.Rahatsız olarak ayaklarımı kendime doğru çektim.