KARANLIK LORD

68

...Yeni Başlangıçlar...

Bu kitap aklı başında olup yeterince çıldırmış olanlara ithafen yazılmaya devam ediyor...

Bölüm 68:

"Arines, sevgilim..."

1 hafta sonra

"Aragorn.Ben anlayamıyorum seni gerçekten..." Koltukta kemerini bağladı.
Beyaz gömleğinin ilk iki düğmesini açtı.
Elini saçlarına atıp ufak bir hareketle onu düzeltti.Kendini yolculuğa hazır hâle getirdikten sonra ancak bana dönebildi.Ve fakat tüm bunlar yalnızca birkaç saniyesini almıştı.

"Niçin ?" Dedi.Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırarak yutkundum.Bana ilginç geliyordu.Açıklama yapmalıydım. Konuştum:

"Yani... Beni aylarca tehlikeli diye kraliyetinden çıkarmadın.Dünya üzerine çıkmamın her seferinde bana ne kadar saçma olduğunu anlatıp durdun.Ama şimdi... Şimdi sanki tüm bunları söyleyen sen değilmişsin gibi konuşuyorsun ve davranıyorsun." Dedim.Elini uzatıp çenemi tuttu ve başımı kendine yaklaştırıp alnımı öptü.

"Bunları düşünmeni istemiyorum.
Sadece yaşanılanların keyfini çıkar." Dedi.Yavaşça geri çekildiğimde ve kemerimi şişkin karnımın üzerinden bağladığımda derin bir nefes aldım.
Tenimin içinde dört aylık kadar olan bebeğimiz artık faha fazla tekme atıyor ve bundan sonra daha hızlı büyümek istediğini söyleyip duruyor gibiydi.
Cinsiyetini öğrenmek istemiş olsam da Aragorn bunu ertelemiş ve beni kolumdan tutup 'tatil' adı altında şimdi özel uçağına bindirmişti.

Elbette her zamanki gibi bana bu konu hakkında hiçbir bilgi vermemiş sorular sorunca da az önceki gibi lafı ağzıma tıkmıştı.Bazen elimi tutunca alnımdan öpünce ya da bana sarılınca geçecek gibiydi.Fakat zaman geçtikçe gözlerimde bunun yalnızca bir rüya olduğunu kavramam için sanki her şey iş birliğine tutuşuyordu.

Gözlerim yan bir şekilde ona kaydı.

Kusursuz bir suratı ve kusursuz maskeleri vardı.Onu saf haliyle şimdiye kadar kaç defa görebilmiştim ve hatta birgün kesin olarak görebilir miydim emin bile değildim.Sevdiğim, uğruna her şeyden vazgeçebileceğim adamın hiçbir şeyini emin olarak bilmemek ve hatta hep beni kendinden bir adım uzağında tuttuğunu bilmek canımı acıtıyordu.

Ona olan bakışlarımı fark ederek bana baktı ve iyi miyim diye kontrol eden bakışlarından attı.Buna karşılık yalnızca tebessüm edip önüme döndüm.

Düşüncelerimi kontrol ettiğini fark etmek ve beni sakinleştirmek adına sevgimi kullanarak bana yakınlaştığını hissetmek en azından bazen böyle bir düşünceye bile kapılmak ve söz konusu Karanlık Lord olunca her şeyin gayet imkanı olduğunu bilmek bana koyuyordu.

Bahsini ettiğim şey aslında uzun süredir kafama takılması gereken bir şeydi ki benim için yeri çok özeldi.Ancak neden şimdi ? Neden şimdi düşünüyordum ki ?

Aragorn ve ben aylardır birlikte yaşayan insanlardık.Bizim tanışıklığımız 2 yılı aşmıştı.Kulağa inanılmaz gelse ve bu sürenin tamamında hep yan yana veya aşkla birlikte olmasak da bunun en azından bir yılı aramızdaki çekimin güçlü yanından meydana geliyordu.
Ki bir yıl bile bizim gibi olan iki insanın birlikteliği için fazla sayılabilirdi.
Üstelik... Ondan hamile bir kadınken her şey çok daha ciddiydi.Fakat kendime şimdi dönüp soruyordum ki aklım neredeydi ?