KARANLIK LORD

75

...Yeni Başlangıçlar...

Bu kitap aklı başında olup yeterince çıldırmış olanlara ithafen yazılmaya devam ediyor...

Bölüm 75:

"Ne istiyorsun?"

"Seni"  

🔱 KEYİFLİ OKUMALAR 🔱

Kimsesiz fakat çok kalabalık bir düğün...
Yüzlerce iblis ve beyni uyuşturulmuş, neredeyse Aragorn'a tapan onlarca insan... Romantik müzikler, hoş kokular binbir çeşit içecek ve yiyecek.Teksasın 40 kat dibinde dünyanın görmediği ve göremeyeceği kadar büyük bir düğün...

Fakat kimsesiz.

Kimsemsiz.

Bugün burda yanımda olabilecek kimse yoktu.Ne yakın bir dostum ne de beni sevip buna saygı duyacak birisi.

Aklımdan birkaç kişi geçse de geçmişin saygısızlığını yüklemek istemedim onlara.Ve elbette Aragorn'un herkesten gizli 'küçük' dünyasını görmelerine izin veremezdim.

Şişkin göbeğime rağmen üzerimde evrenin en güzel gelinliği olabilirdi.
Saçlarım da özenle yıkanıp taranmış ve şekillendirilmiş tenime afrodizyak kokulu yağlar sürülmüştü.

Her daim karanlık ve kızıl olan evren sadece bir günlüğüne belki de tamamen aydınlığa kavuşmuştu.Burası Aragorn'un dünyasıydı.Beyaz adamın karanlık dünyası.İçinde gerçekten beyaz olan bir tek ben olan dünyası...

Burası onun dünyası.

Evet dediğim ve artık kocam diyeceğim adamın dünyası.Mükemmel, gösterişli, eksiksiz ve tamamen kusursuz gözüken... Sahip olamadığı hiçbir şeyi olmayan ve istediği yere hakim olma kuvvetinde olan fakat yine de bu saçma sandalyede oturmayı tercih eden adamın dünyası.

Saçmalamalarımın her yanını talan eden zihnimin tahtında oturan adamın dünyası.

Burası onun dünyası.

İçindeki her şey ona ait ve dışarıda olan her şey sadece istemediği için orada.Öyle ki şimdi evlendiği kadının dışarıda sahip olduğu tek bir şey bile yok.Ve olsa bile buraya sokmaya gücü yok.

Mutlu olmam gerekiyordu.Gülmem gerekiyordu.Huzur dolu olmam değerli hissetmem gerekiyordu.Tüm varsayımlar bunu gösteriyordu fakat hayır, durum hiç de öyle değildi.

İtiraf etmem gerekiyordu ki onun gücü beni gün geçtikçe güçsüz bırakmıştı.
Başından beri hep normalin teki olmuştum.Şimdi de bundan farklı olmam için hiçbir neden yoktu.Zekiydi, yakışıklı ve zengindi.Çok güçlüydü ve hayatında olmayan tek şey imkansızlıktı.
Oysa benim için bunların hepsi kolayca negatifliğe dönüşme eğilimindeydi.

Takılıp kaldığım bu korkunç düşünceler haftalarca peşimi bırakmadı.Gerçekten çok uzun zamandır düşünmekte olduğum bu hisler beni daha da dibe çekmeye başlamıştı.Öyle ki çocuğumuzun olacak olması bile yeterli değildi artık.O her şeye sahipti ve ben de ona sahiptim.

Bu inanılmaz bir ironi yaratıyordu zihnimde.Artık kendimle dalga geçmeye başlamıştım bu hususta.Çünkü başka türlü olması o kadar basitti ki...

Kendime gelemiyordum.Her güzel anda bu düşünceler benim değilmiş gibi gülüyor fakat hemen ardından suratımı asıyor ve benimle ilgilenmediği anda hemen bunları düşünmeye geri dönüyordum.