KARANLIK LORD

36

Uyarı:Bu hikayedeki tüm karakterler hayal üründür.+18 niteliğinde olup büyük ölçüde şiddet içerir.Başlayacak olanlar lütfen bunu dikkate alıp öyle başlasınlar.Psikolojisi sağlam olanlara ithafen...

Bu bir delinin iyileşme hikayesi değil aklı olanların delirmesinin hikayesidir...

Bölüm 36:

"Senin ruhunu görebilen tek kişi benim ve emin ol ne kadar yaralı olduğunu sen bile tahmin edemezsin."

🔱 KEYİFLİ OKUMALAR 🔱

Hafif bir esinti... Bedenimi gıdıklayan tatlı rüzgar... Duyduğum kuş sesleri...
Hemen ardından aralanan göz kapaklarım...

Yeni gün.

Bedenimde hissettiğim bu tatlı his beni yataktan çıkmamaya ikna ediyordu.
Nihayetinde kıpırdadım ve esnedim.
İzlanda'nın havası çok tatlıydı.

"Milena !" İsmimin seslenilmesi ile kaşlarımı çattım.Bir de Aragorn vardı değil mi ? Aklıma dün olanlar geldiğinde gözlerim sonuna kadar açıldı ve elim dudaklarıma gitti.Nasıldı ? Dudakları yumuşacık ve sımsıcaktı ! Doyurucu bir öpücüktü.Çüş ! Kendine gel.

Kendime gelmeliydim.Bu aptal ve yersiz düşünceyi aklımdan attım ve Aragorn'un ikinci kez adımı seslenmesi ile oflayarak yataktan kalktım.Sesinin geldiği yöne ilerledim.Aşağı kattaydı.Mutfağa girdim. Yemek masasının sandalyelerinden birini çekmiş elma yiyordu.

"Ne oldu ?" Diye sordum.Kısaca bana baktı.Sanırım pijamalarım onun için iç açıcı bir görüntü olmasa gerekti.Çünkü şuan beni çağırdığına pişman görünüyordu.

"Gel otur karşıma." Dedi çenesiyle karşısındaki sandalyeyi göstererek.Önce şaşırdım ve yüzüne bakakaldım. Ardından toparladım ve  boğazımı temizleyerek yürüyüp karşısındaki sandalyeye oturdum.Elmasını hızla yerken konuştu.

"Sen de ye." Dedi ve sepetten bana kırmızı bir elma yolladı.Masanın üzerinde yuvarlanan elmayı tuttum.
Zavallı elma ! Onu yemek istemiyordum.
En azından kırmızı olanı yemek istemiyordum.Ben kırmızı elma sevmiyordum.Bu nedenle onun önündeki sepete uzandım ve sepette tek başına kalan yeşil elmayı almak için uğraş veriyordum ki elim tutuldu.Bakışlarım elin sahibine çevrildiğinde bana tehtidkar bir bakış attı.

"Böyle bir şeye teşebbüs bile etme." Dedi.
Gören de zannederdi ki cinayet işleniyordu ! O an gözlerim sepetin önündeki elma çöplerine döndü.Yuh ! Kaç elma yemişti ? 10 ? 20 ? 30!?

"Neden ? Bence bu benim olabilir." Dedim.Gözleri çöpleri buldu ve tekrar gözlerime baktı.

"Olmaz.O benim." Dedi.Kaşlarım çatıldı.

"Ben kırmızı elma sevmem." Dedim.

"Ben de !" Dedi ciddiyetle.

"Açgözlü olma Aragorn, bin tane yemişsin bırak bunu da ben yiyeyim işte !" Dedim.

"Ama hep kırmızı ve sarıydı yediklerim." Dedi sitem eder şekile.Kaşlarım havalandı.

"Yeseydin o zaman yeşil elmayı da.
Beni mi bekledin ?" Dedim.Gözleri kısıldı.Cidden şuan bir elma için tartıştığımıza inanamıyordum !