KARANLIK LORD

45

Uyarı:Bu hikayedeki tüm karakterler hayal üründür.+18 niteliğinde olup büyük ölçüde şiddet içerir.Başlayacak olanlar lütfen bunu dikkate alıp öyle başlasınlar.Psikolojisi sağlam olanlara ithafen...

Bu bir delinin iyileşme hikayesi değil aklı olanların delirmesinin hikayesidir...

Bölüm 45:

"Gün doğarken gecenin açtığı tüm yaralar kapanır."

🔱  KEYİFLİ OKUMALAR 🔱

"Nerdesin ?"

....

"Bir süredir sendeyim."

"Milena." Dedik boğuk bir tonlamayla.
Gözleri bana acı çeker gibi bakıyordu.
Bu durumda korkan ben acı çeken o mu oluyordu ? Sesisinin derinliğine saplanıp kalırken yüzüme yaklaştı.Dudaklarıma çok yakındı.Bekledi.Öpmedi.Yalnızca bekledi.Merak ettim ve yüzüne baktım.
Kaşları çatıktı ve bunun dışında kıpırtısızdı.

"Sana bana yaklaşmaman konusunda hiç nasihat etmedim mi ?" Diye sordu sonra.
Bunu sanki benim bilmem gerekiyormuşta ben bilmiyormuşum gibi sormuştu.

"Hayır etmedin." Dedim.Kalçamdaki elinin parmaklarının her birini çok net hissettim.Kısıkça inledim.Ne kadar güçlü olduğunu anlatmak imkansızdı.

"Ne güzel, siktir et o zaman." Dedi ağzından ilk defa duyduğum sexsi bir tonlamayla ve dudaklarımız arasındaki kısa mesafeyi hızlıca kapattı.Az öncekinden oldukça farklı olan öpüşmesi bir an için aklımı başımdan almış dünya dışı bir yerlere sürüklemiş ve geri dönülemez bir set çekmişti.Fazlasıyla sertti.Karşılık veremeyeceğim kadar hızlıydı.Bu aç ve tutkulu öpüş kanımdaki adrenalini arttırdı.Sert göğsündeki ellerimi hareket ettirdim ve ilk birkaç düğmesini açtım.Çıplak tenini karşıladım.Şimdi daha iyi hissediyordum.Çıplak ve sert göğsünün üzerindeki elimi ağır ağır yukarı çıkardım.Tam bu esnada kalçamdaki elinin tekini çıkarıp beni boynumdan tuttu ve bu tutkulu dansı akıl almaz hale getirdi.Sert davranışları karşısında hem kendimi kaybediyor hem de dahasını görmek için çıldırıyordum.Dudaklarımı dudaklarıyla eziyordu.Önce acıdığını sonra uyuştuğunu hissettim.Boynuna tırmanan ellerim damarlarını hissetti.
Elimi saçlarına götürdüm ve çektim.
Bu, onun belki de sinirlenmesine neden olmuştu.Çünkü tavrı yalnızca bir hayvanın alacağı tavır kadar yabani bir acımasızlık kazanmış blunuyordu.
Bedenime yaslı olan bedeni bana birkaç dakikadır onun bir 'erkek' olduğunu hatırlatıyordu.Kasıklarımın üzerinde bulunan ve korkmama neden olan şey sanırım artık kalbimi hızlandırmaktan çok durmayı amaçlıyordu.Nefes almakta zorlanıyordum.Beni kaç dakikadır öpüyordu ? Canımın acısını tutkusu kapatmıştı.Ancak bir gerçek vardı ki o, kelimenin tam anlamıyla canavardı.
Boynuna indirdim elimi.Daha sonra göğsüne.Yavaşça ittim onu.Ayrılmamız gerekiyordu.Nefes almam gerekiyordu.
Bunu yaptığımı hissetmemiş gibiydi.
Devam etti.Korku hissediyordum.
Onunla olmanın düşününcesinin bile bir bedeli vardı.Ve bu bedel onun tarafından ödetiliyordu.Tırnaklarımı kullandım ve onu sertçe uyardım.O an yavaşladı ve benden ayrıldı.Oksijeni unutmuş ciğerlerim ihtiyacı olanı açlıkla kucaklarken benim başım güçsüzce onun göğsüne düşmüştü.Bedenim titriyordu ve kendimi hiçbir şekilde kontrol edecek güçte değildim.
Yalnızca ona yaslanmış hızlı hızlı nefes alıp veriyordum.Onun göğsü ise normal periyotlarla inip kalkıyordu.Benim bedbaht olduğum bu öpüşme onun için bu kadar tesirsiz nasıl olabiliyordu ?