KARANLIK LORD

22

Uyarı:Bu hikayedeki tüm karakterler hayal üründür.+18 niteliğinde olup büyük ölçüde şiddet içerir.Başlayacak olanlar lütfen bunu dikkate alıp öyle başlasınlar.Psikolojisi sağlam olanlara ithafen...

Bu bir delinin iyileşme hikayesi değil aklı olanların delirmesinin hikayesidir...

Yeni Bölüm Gelme Sınırı: 5 oy 20 yorum

Bölüm 22:

"Nereye gidiyoruz ?" Diye sordum titreyen ellerimi direksiyona sabitleyip sakin olmaya çalışarak.
İki de bir yaptığım şey buydu zaten.

"Sür." Dedi korkunç bir sakinlikle.
Sürüyordum zaten.Ancak nereye gideceğimi bilmeden sürmek beni kararsız biri haline getiriyordu her sapakta sağa mı sola mı yoksa düz mü devam edeceğim diye düşünüp sanki istemediği bir yere sapsam beni öldürecek gibi geliyordu.

"Aragorn, nereye gidiyoruz ?" Diye sordum tedirginlikle.Onun bir şey demesine ihtiyacım var gibiydi.Deli gibi korkuyordum yanlış bir şey yapmaktan.Çünkü ölmek istemiyordum.

"Duymuyor musun ?" Dedi asabi bir öfkeyle.Göz ucuyla ona baktım. Dirseğini açık camdan dışarı çıkarmış eliyle arabanın üst kısmında ritim tutmuştu.Sesine nazaran daha öfkeli duruyordu.Gözleri bir yere takılmıştı.
Tek bir mimiği dahi oynamıyordu.

"Sana sürmeni söyledim." Diye ekledi.
Önüme dönerek sürmeye devam ettim.Kavşağa kadar geldiğimizde göz ucuyla ona baktım hızlıca.Allah'tan kırmızı yanıyordu da bu bana seçme şansı sunmuştu.Kafasını bana çevirdiğinde titreyen ellerimi görmemesi için ellerimi direksiyondan çekmeden çenemle ışık direğini gösterdim hızlıca ve konuştum.

"Işık direkleri.Kırmızı yanınca durur, sarı yanınca hazırlanır ve yeşil yandığında da devam ederiz." Diye açıkladım hızlıca.

"Bu bir kural mı ?" Diye sordu.Sesine birdenbire başka bir duygu eklendi.
Sanki, heyecan gibi.Sinsi bir heyecan.

"Evet." Diye yanıtladım onu.Tanrım, kendimi anasınıfı çocuğu öğretmeni gibi hissetmiştim.Aslında bu çok basitti.O ve bir anasınıfı çocuğu ? Kendimi aptal gibi hissettim.Onunla masum bir çocuğu nasıl bir edebilirdim ki ?

"O zaman devam et." Dedi önümüzdeki kavşağa bakarken.
Ona döndüğümde açıklamasını istediğim oldukça açıktı.Umarım zannettiğim şeyi istemiyordu benden.
Kafasını bana çevirip ritim tutan elini kaldırdı ve çenesiyle yolu işaret ederek konuştu.

"Sana devam etmeni söyledim." Dedi.
Kalbim korkuyla çarpmaya başlayınca keşke benden hiç bir şey istemeseydi de sonsuza kadar sussaydı dedim içimden.Işığa baktığımda daha 50 saniyesi olduğunu gördüm.Önüme baktım.
İleride sağda olan şeritteki arabalara geçme izni tanınacaktı.Ve eğer şimdi geçersek bir mucize gerçekleşmediği takdirde öleceğiz gibi gözüküyordu.
Kalbim saniyeler geçtikçe hızlanırken arabanın içini dolduran yüksek sesi ile yerimde sıçradım.

"Sür yoksa düşünecek bir beynin olmayacak !" Kalbim korkudan ağzıma gelirken dişlerimi birbirine bastırıp ayağımı frenden çekerek gaza koydum.Vites atarak gaza bastığımda hareket etmiştik.Aragorn heyecanlı ve meraklı gözüken bir ifade ile önümüze bakmaya başladığında yolun ortasına kadar gelmiştik.
Az sonra tahmin ettiğim üzere sağ şeritteki arabalara yeşil yandığında sürmeye başladılar.Durmak için bir an tereddüt etsemde yapmadım.
Bir şekilde ölmeyecek miydim zaten ?
Bunu Aragorn'un yapmasındansa böylesi daha iyiydi.Vitesi 5 e atarak
gazı köklediğimde arabaların içine karışmıştık.Ayırt edemeyeceğim kadar çok araba aynı anda kornaya basarken bazıları son anda durmuş bazıları ise birbirlerine çarpmıştı.Bize doğru gelen arabayı gördüğümde hızla direksiyonu sola kırdım ve vitesi 6 ya attım.Aniden yaptığım reflekslerle sürekli kazadan son anda kurtuluyorduk.Araba bir sağa bir sola gidiyordu.Aldığımız darbeler ise bazı arabalarında bize çarptığının göstergesiydi.Ön tarafta olduğumuz için arabanın arkasına çarptıklarını çok iyi hissedemesemde biliyordum.
Zaten bunun olmaması garip olurdu.
Yine de umursamadım.Önemli olan öndü.Ön tarafı çarpmamalıydım. Sonunda yolun karşısına geçtiğimizde çakıl taşlı yoldaki kumlar havalanmıştı.Aynadan arkaya baktığımda büyük bir enkaz bıraktığımı gördüm.