பகுதி - 47
கீர்த்தியோ கலையை பார்த்ததில் இருந்து எண்ணெயில் இட்ட அப்பளமாக பொறிந்து கொண்டேயிருந்தவள்... நந்தனை தேடி சென்று காரணம் கேட்க... அழுத்தமாக... மிக மிக அழுத்தமாக மனைவியை ஏறிட்டவன்...
" நேசிக்க தெரியாதவங்க மேல அதிகமா பாசம் வச்சா இதுதான் நிலைமை... " என்று கூறவும்... வேகமாக அவனை உரசும் அளவிற்கு நின்றவள்...
" இப்ப என்னை குத்திக்காமிக்கிக்கிற நேரமா இது..." என்று நக்கலாக கேட்க...
" குத்திக்காமிக்கிறேனா... உண்மைய சொல்றேன்... " என்றான்
" ஆமா.. ஆமா... பெரிய உண்மை விளம்பி... கேக்குறதுக்கு ஒழுங்கா பதில் சொல்லுங்க... என்னாச்சு.. ஏன் அவ இப்படி இருக்கா..." என்றாள் மீண்டுமாக...
அமைதியாய் வேறுபுறம் திரும்பி நின்றவனை மேலும் தொந்தரவு செய்யவும்...
" நீ... என்னை கொன்ன... என் அண்ணகாரான்... அவளை கொன்னுட்டான்... வேற என்ன..." என்று ஆத்திரத்தில் வெடிக்கவும்...
ஒரு நொடி அமைதியில் கழித்தவள்... தனக்குள்ளாக... செய்த செயலின் தாக்கத்தினால் வருந்தினாலும்... அவனிடம் வெளிப்படுத்தாமல் இயல்பு போல்...
" எத்தனையோ தடவை மன்னிப்பு கேட்டாச்சு... இதோ திரும்பவும் கேட்டுட்டு நிக்கிறேன்... இன்னும் என்ன பண்ணினா உங்க கோபம் போகும்னு சத்தியமா எனக்கு புரியலை... தெரியாமதா கேக்குறேன் இப்ப எதுக்காக நம்ம பிரச்சனைய இதுல கோத்துவிட்றீங்க... " என்று தன் அடாவடியை தொடங்கவும்...
மனதில் இருந்த புழுக்கம் சற்று குறைந்தது போலவே இருக்க... வர துடிக்கும் சிரிப்பை.. மறைத்து நின்றவனை தன்புறம் திருப்பி...
"மன்னிக்க தெரிஞ்சவன் மனுஷன்... மன்னிப்பு கேக்குறவன் பெரிய மனுஷன்... இதெல்லாம் உங்களுக்கு எங்க தெரிய போகுது... " என்று தலையில் அடித்து நின்றவளை...
எப்பொழுதும் போல் வாய் மூடாமல் பார்த்து நின்றான்...
" உங்ககிட்ட போய் கேக்க வந்தேனே என்னை சொல்லணும்... நா அவகிட்டயே பேசிக்கிறேன்..." என்று திரும்பி செல்ல எத்தனிக்க...
BẠN ĐANG ĐỌC
உணர்விலே கலந்தவனே (முடிவுற்றது)
Lãng mạnதாயின் சுகத்தையும் தாரத்தின் சுகத்தையும் ஒன்றாய் தந்த பெண்ணவள் யாரென தெரியாத நாயகன் நிகில் . முகமறியா ஆடவனை விழிமூடி தனக்குள் நிறைத்தவள் . உணர்விலே கலந்தவனை ... நித்தம் நித்தம் நினைத்து அவன் மடி சாய ஏங்குபவள்... நம் நாயகி கலைவாணி . " எந்த செயலில் ஈட...
