Me and Iros is in the garden doing literally nothing. After a month living in the hospital ay pinayagan na siyang lumabas but he still needs to do some therapy para sa legs niya. He can't walk properly without any help yet ako naman ay hindi rin pwedeng gumalaw ng gumalaw kaya Denise and Dad is living with us again with Dad's caregiver and Manang Digna.
"Comfortable ka ba?" I asked him.
We are on a picnic cloth na nilatag namin sa garden. He is sitting while I use his legs as a pillow. He is rubbing my tummy once in a while.
"Okay lang ako. Nasabi ko na ba sa 'yo na ang ganda mong buntis?"
I rolled my eyes and cover my face with the book I'm reading. He chuckled and took the book out of my hand.
"Ang ganda talaga. Parang gusto ko tuloy lagi ka nalang buntis."
Umalis ako sa pagkakaunan sa binti niya tsaka paharap na umupo sa kanya. "You're not even totally healed yet. Tumatayo pa ba 'yan?" I teased him.
He smirked. Tinukod niya ang dalawang kamay tsaka tumayo. Nilahad niya ang kamay sa harap ko. "Gusto mong subukan?"
Napailing ako sabay tawa ng bahagya. "Ewan ko sa 'yo. Umupo ka nga."
Hinila ko ang pantalon niya para maupo siya ulit pero nanatili lang siyang nakatayo. Nag-unat siya ng kamay sabay tingala. The sunlight hit his face dahilan para lumukot ang mukha niya at napapikit ng bahagya. Mabuti nalang talaga hindi nasira ng tuluyan ang itsura niya, just few scars on the left side of his face. He told me he wants it fixed pero parang bumagay naman sa kanya.
A little flaw on his face made him more attractive in the eyes.
Bumaba ang tingin niya sa akin. Malumanay niya akong tinignan tsaka siya ngumiti ng tipid. "Tumawag kanina si Callum pero tulog ka pa. Alam mo babe ayaw kitang mastress ngayon kasi papangit lang anak natin pero natuto na ako sa pagkakamali ko."
Napatayo ako. With all the things happened months ago, ang bilis kong kabahan.
"Ang mommy mo sinubukan niyang patayin ang sarili niya..."
"Boo, I don't want to hear it. She's no longer my mom simula nang hinayaan niyang maranasan ko lahat ng masamang nangyari sa atin dahil sa asawa niya."
For me Auntie Elena is my mom. She raised me well, care for me, understand my shortcomings and love me with no intention to gain something from me.
Bumuga siya ng hangin bago tumango. Hinawakan niya ang bewang ko tsaka niya ako hinila palapit sa kanya at halikan sa noo. "Sabihin mo lang kung gusto mo siyang puntahan at kausapin. Sasamahan kita."
"Maybe someday, boo. If I will find forgiveness inside my heart."
After all the things that happened we are blessed. Dad is having improvements. Denise is doing good in school, sila lang ni Iros ang nagbibigay ng ingay sa bahay sa walang tigil na asaran nila. The doctor still advise me a no stress pregnancy kahit na maganda na rin ang lagay ng bata sa loob ko.
"Make a wish!" Denise happily yelled while holding the cake.
It's my birthday, and not like last year sobrang saya ko. Iros' family and mine are the only visitors at syempre hindi na nawala si Eaton and Dylan who's like our family na rin and Kyle, Iros bestfriend. Napatingin ako kay Iros, we smiled to each other.
I closed my eyes and wish happiness for everyone that I love. Pagpumalat ko ay hinipan ko ang kandila. It is a very intimate birthday celebration. Sa bahay lang kami and Irene cook all the food and a little help from Ate Digna.
"Anong wish mo ate?" Denise asked after niyang bumalik sa upuan niya.
"Wish won't come true if you tell it to others. Kaya tigilan mo ang ate mo," sabat ni Daddy na kinanguso lang ni Denise.
