YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Selamlar, söz verdiğim üzere bölümü yayınlayabildiğim en kısa sürede yayınlıyorum. Biraz kısa bir bölüm oldu ama inanın bana değdi :))
Bol bol yorum bekliyorum, özellikle satır aralarını coşturursanız çok sevinirim. Oy verirseniz de çok ama çok mutlu olurum, desteğinize ve motive olmaya ihtiyacım var. Yapılan her yorum beni aşırı motive ediyor ❤️
Bu bölümü her kurgumda bana destek olan, her bölüme bıkmadan yorulmadan bir sürü yorum yazan iki okuruma ithaf etmek istiyorum. Desteğiniz için çok teşekkür ediyorum, iyi ki varsınız 🫶🏻🥺 rabiaolgun1 karakterimkitaplarda
Pg.lost - E22 AL3JANDRO - Catacombs Lucy Swann - Foreign Bodies Leyla Blue - latenight Labrinth - Never Felt So Alone Hands - Thinking About Me
Keyifli okumalar! ❤️
"Kötülük kapısını aralık etmeye gelmez, ardına kadar açılır." -Cenap Şahabettin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece Ünver bozuk bir denklemdi. İlk bakışta basit görünen, kolaylıkla çözüleceği sanılan karışık bir denklemdi.
Sayısızdı, harfsizdi. Duygulardan oluşuyordu. Karışık, değişken, dengesiz, soğuk, yoğun ve hiçbir zaman tahmin edilemeyen birbirinden farklı duygudan oluşuyordu denklem. Çözmesi zordu, çözen yoktu.
Gece bile çözememişti denklemi. Çoğu zaman ne hissettiğinden, ne yaptığından kendi de haberdar değildi. İçinde iki farklı kadın vardı sanki. İsimlendirmişti onları üstelik.
Cılız Gece demişti saf olana. Hepiniz biliyordunuz o Gece'yi. Cılız Gece nahifti, kırılgandı. Ağlardı hep, gözyaşları hazırda beklerdi; zayıftı, güçsüzdü. Tokata çiçekle karşılık verecek kadar saftı. İyi niyetliydi. Çoğu zaman merhametinin kurbanı oluyordu.
Güçlü Gece diye adlandırdığı kadın ise tam tersiydi. Güçlüydü, dik başlıydı, gözü karaydı. Ağlamazdı öyle Cılız Gece gibi; ağlamak yerine tozu dumana katardı. Acımazdı canını yakana, yakmaya çalışana. Gözünü bile kırpmazdı kendini ve sevdiklerini savunurken. Merhametini sakınırdı hak etmeyenden. Öfkesine kurban ederdi düşman gördüklerini. Çekinmezdi, kormazdı, cesurdu.
İşte Gece Ünver'in gerçeği buydu. Karışık bir denklemin iki zıt elemanının ortasında kalmış, içindeki savaşa rağmen hayata tutunmaya çalışıyordu.
O gece Derin'e ve Kaya'ya silah doğrulturken hıçkıra hıçkıra ağlaması da bundandı. Onları öldürmek üzereyken gözyaşları içinde yine onlara yalvarması bundandı. Çünkü o gece Güçlü Gece silahı tutuyor, Cılız Gece ağlıyordu.
